شاید زمانی که «مامه تیام» بازیکن تأثیر گذار استقلال در نیم فصل لیگ هفدهم توانست با عملکردی مناسب ضمن کمک به قهرمانی این تیم در جام حذفی و صعود از گروه مرگ جایی در دل هواداران باز کند کمتر کسی تصور می‌کرد که مدیران استقلال به راحتی شماره هفت خود را از دست بدهند. اما تیام رفت و در نهایت به عجمان امارات پیوست. داستان مرد سیاه چهره آن سال استقلال به پایان رسید و این داستان می‌توانست برای مدیران تیمی که شاهد بی هنری جانشین تیام (الحاجی گرو) در زمین بودند یک کلاس آموزشی در جذب ستاره‌ها باشد.
استقلال لیگ هجدهم بدون تیام و جپاروف روزهای سختی داشت و در میانه‌های جدول دست و پا می‌زد تا اینکه ناجی دیگر از قاره آفریقا به داد این تیم رسید؛ «آیاندا پاتوسی» انقلابی در استقلال شفر ایجاد کرد. قرارداد این بازیکن قرضی بود و بند جذب آن نیز از سوی باشگاه آفریقا جنوبی مشخص بود. زمانی که او در بازی‌های پیاپی با گل و پاس گل پیام آور شادی برای سکوها بود چشم هواداران ترسید زیرا تجربه تلخ تیام و کمین دلارهای عربی موجب شده تا بازیکنان به راحتی به حاشیه خلیج فارس بروند. اما این ترس تلنگری برای مدیران نبود بلکه آنان منافع تیمی را به پای جوان گرایی های سلیقه‌ای قربانی کردند.
اگر سال گذشته بی تجربگی مدیران غیر ورزشی استقلال موجب کوچ ۲ ستاره تأثیر گذار این تیم (جپاروف و تیام) شده بود اما امسال انتظار آن بود که پاتوسی به عنوان شاه مهره تیم یکی از اولویت‌های نقل و انتقالات باشد. اینکه چرا این اولویت جای خود را به استخدام دشتی و رضاوند داد پاسخی است که تنها «امیرحسن فتحی» می‌تواند آن را تشریح کند.
امیر حسین فتحی که جانشین افتخاری شده است بدون شک تیمش با بازیکنان کنونی در لیگ برتر در برابر مدعیان همیشگی لیگ و مربیانی مانند دنیزلی، کالدرون، قلعه نویی و گل محمدی به مشکل بر خواهد خورد زیرا آنچه که می‌تواند در بازی‌های بزرگ برگ برنده یک تیم به شمار رود ژنرال‌های میدان دیده است نه پیاده نظام سربازان مستطیل سبز فوتبال.
استخدام بازیکنان بزرگ و تأثیر گذار همان راهبردی است که پرسپولیس با تکیه بر آن به موفقیت‌هایی دسته یافته است. مدیران پرسپولیس با علم به اینکه تیم‌های بزرگ جای کسب تجربه نیست، اولویت خود را در حفظ بازیکنان بزرگ و جذب مجدد برخی از ستاره‌ها قرار دادند که در سال‌های گذشته هوای لژیونر شدن داشتند. جذب امیری، احمدزاده، کنعانی زادگان و احتمالاً طارمی همان راهبردی است که می‌تواند مسیر پوکر قهرمانی این تیم را هموار کند. اما آیا خریدهای کنونی استقلال که ستاره تیم‌های میانه جدول بودند می‌توانند در پازل مرد ایتالیایی کارساز باشند یا اینکه به سرنوشت بسیاری از بازیکنان جوان فصل قبل دچار خواهند شد؟
راهبرد اشتباه مدیران غیر فوتبالی استقلال در فراری دادن ژنرال‌های کارکشته و جذب سربازان تازه کار برای نبردهای بزرگ نتیجه‌ای در بر خواهد داشت که در فصل گذشته شاهد آن بودیم. فصلی که در ۲ دیدار سرنوشت ساز که حکم صدرنشینی برای استقلال داشت این تیم بازنده میدان‌های بزرگ بود. تمام کارشناسان بر این باورند که اگر بازیکنانی با تجربه در ترکیب استقلال حضور داشتند می‌توانستند به راحتی از شهرآورد و دیدار با پدیده مشهد سربلند بیرون آید.
حال که پس از کمتر از یک سال روح ستاره‌ای مانند تیام و جپاروف در کالبد پاتوسی، رحمتی و منتظری دمیده شد، استقلال باید لیگ نوزدهم را برای آزمون و خطای جوانان شروع کند، جوانانی که برخی از آنان تنها تجربه چند بار حضور در ورزشگاه آزادی دارند و ممکن است در بازی‌های بزرگ تحت تأثیر شرایط مسابقه، عملکرد نامناسب داشته باشند.
اینکه تیم استقلال تهران به عنوان یک مدعی در لیگ برتر و لیگ قهرمانان در ۳۶۵ روز گذشته ۲۶ بازیکن جوان و تأثیر گذار خود را از دست داده است یک واقعیت است واقعیتی که نمی‌شود آن را در قالب برنامه‌های درآمد زایی باشگاه با فروش بازیکن تعریف کرد، چون هواداران تربیت جوانان و جوانگرایی محض را نمی‌پسندند بلکه برای کری خوانی برابر حریفان نیاز با نتایج برتر و قهرمانی دارند.
نظر شما