کنشگران محیط زیست ورودی بزرگ ترین طرح فاضلاب لندن را مسدود کردند

در این حرکت اعتراضی و آنچه رسانه های انگلیس نافرمانی مدنی می نامند، اعضاء گروه "قیام علیه انقراض" از اهالی محله برموندزی کف خیابان خوابیده و مانع آمد و شد خوردوها به محوطه عملیات این شرکت شدند.

کنشگران حامی محیط زیست به آلودگی ناشی از کاربرد مصالح ساختمانی و انتشار دود کامیون هایی معترض هستند که برای تکمیل این پروژه چهار میلیارد و ۲۰۰ میلیون پوندی فعالیت می کنند.

آنها همچنین قرار است بعد از ظهر امروز (جمعه) مقابل دفتر نشریه دیلی میل در مرکز لندن تحصن کرده تا به گفته آنها، وادار شود واقعیت را درباره وضعیت اضطراری آب و هوایی منتشر کند. شمار دیگری از معترضان هم مقابل دادگاه قضایی لندن برای اعلام همبستگی با فعالان محیط زیستی دستگیر شده توسط پلیس، تظاهرات خواهند کرد.

دور تازه تظاهرات فعالان مدافع محیط زیست که از دوشنبه در پنج شهر مهم انگلیس آغاز شده، قرار است عصر امروز خاتمه یابد.

فعالان محیط زیست در اولین روز از این حرکت اعتراضی، با استفاده از قایق های بزرگی که روی آن عبارت «هم اکنون اقدام کنید» نوشته شده، خیابان های مرکزی شهرهای لندن، گلاسکو، کاردیف، بریستول و لیدز را مسدود کردند. آنها همچنین قصد دارند تا با به پرواز درآوردن پهپاد در اطراف باند فرودگاه بین المللی هیترو (لندن)، در نشست و برخاست پروازها در آن اختلال ایجاد کنند که جزئیات آن هنوز اعلام نشده است.

معترضان که خواهان رسیدگی فوری به وضع محیط زیست هستند، آوریل گذشته حدود ۲ هفته با اقداماتی مانند بستن خیابان منتهی به پارلمان، چسباندن خود به دیواره قطارهای شهری و امثال آن، در رفت و آمد عادی و حمل و نقل همگانی لندن اختلال ایجاد کرده بودندکه به گفته پلیس، نزدیک به ۶ میلیون پوند هزینه داشته است. پلیس مجبور شد برای مهار این اعتراضات، بیش از ۱۰ هزار نیروی اضافی بسیج کند.

گروه "قیام علیه انقراض" که سال گذشته (۲۰۱۸) تشکیل شده، سه درخواست اصلی دارد: از دولت می‌خواهد که ضمن اعلام وضعیت فوق العاده آب و هوایی، حقیقت را بگوید؛ سطح آلایندگی‌های ناشی از انشتار گاز سمی دی‌اکسید کربن را در جو زمین تا سال ۲۰۲۵ به صفر برساند و یک گروه از شهروندان نیز بر این فرآیند نظارت کند.

اعلام وضع فوق العاده یا اضطراری زیست محیطی به معنای پیش آمدن وضعی مانند وقوع زلزله، سیل و سایر بلایای طبیعی است که در آن، جان یا دارایی افراد در معرض خطر فوری و قطعی قرار دارد و دولت باید رسیدگی به این خطر را در اولویت کارهای خود قرار دهد. دولت انگلیس هنوز اقدامی برای به رسمیت شناختن این خواسته و تصویب قوانین الزام‌آور در باره آن نکرده است.