محمد الساعد در این مطلب که با عنوان «اگر عربستان به خلیج پشت کند چه؟» به سیاست های قطر علیه عربستان پرداخته و نوشته است: قطری های کوچک که سال ۱۹۷۱ از انگلیس خواهش می کردند که خلیج فارس را ترک نکند، گمان می کنند که وجود کشور بزرگی مانند سعودی در کنارشان از آنها امکان رقابت و ایستادگی در مقابل ریاض را می گیرد و آنها گمان می کنند تنها با جنگ لفظی، توطئه و کشیدن کشورهای استعمارگر به سواحل خود، توانایی رقابت و ایستادگی را دارند.
این نویسنده در ادامه به برخی از کشورهای عربی منطقه که دشمنی خود را با عربستان پنهان کرده اند می پردازد و می نویسد که قطر به این کشورها نیز پیام آشکاری می دهد که ایجاد پایگاه های نظامی و همکاری های نظامی با کشورهایی مانند انگلیس آنها را قادر خواهد ساخت تا دشمنی خود با عربستان را بی پرده علنی کنند.
الساعد در پایان نوشته است: راه حل عربستان پشت کردن به همسایه بد قطری و تحریم آن بود پس آیا انزوا در آینده گزینه ای مناسب برای کسانی که دستکش حریری بی طرفی را در دست دارند اما در آن خنجر مسموشان را پنهان کردند، خواهد بود.
در واکنش به این مطلب شماری از رسانه های عربی زبان نوشتند که مقصود این نویسنده سعودی از کشورهای بی طرف کویت و عمان است که با محاصره قطر و جنگ یمن مخالفت کردند و به نوعی سیاست بی طرفی در بحران خلیج فارس را در پیش گرفتند که باعث عصبانیت سعودی ها به ویژه محمد بن سلمان شده است.
عربستان ۵ ژوئن ۲۰۱۷ (۱۵ خرداد ۹۶) در اقدام عجولانه به همراه امارات، بحرین و مصر و به بهانه حمایت قطر از تروریسم و نزدیک شدن به محور مقاومت، روابط خود را با دوحه قطع کرد.
کشورهای تحریم کننده ۱۳ شرط برای از سرگیری روابط با قطر تعیین کردند اما دوحه با بیان اینکه تحریم کنندگان هیچ دلیل قانع کننده برای اثبات ادعاهای خود در اختیار ندارند، تأکید دارد که این شرایط در تناقض آشکار با حق حاکمیت آن کشور است.
نظر شما