نورومانیتورینگ آسیب ناشی از جراحی‌های پرخطر را کم می‌کند

صبح امروز (پنجشنبه) نخستین «سمپوزیوم نورو مانیتورینگ در اعمال جراحی» در بیمارستان امام حسین (ع) برگزار شد.

دکتر «افشین طاهری اعظم» در بخش نخست این گردهمایی درباره تاثیر نورو مانیتورینگ در جراحی های پیچیده گفت: جراحی تعویض مفصل ران موفق ترین عمل در قرن بیست و یکم است اما همچنان با عوارضی مانند آرتروز های احتمالی همراه است.

طاهری اعظم افزود: بر پایه مطالعه‌ای که از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰ روی ۶۹ بیمار که این جراحی را داشتند صورت گرفت، روشن شد پیشنهادهای عصب شناس هنگام جراحی ۳۵ درصد در کاهش آسیب های بعدی موثر بود.

این متخصص ادامه داد: در جراحی تعویض مفصل ران احتمال بروز آسیب تا هفت درصد می رسد اما با بکارگیری روش های نورومانیتورینگ این میزان به نیم تا ۲ درصد کاهش می یابد.

وی تاکید کرد این روش در جراحی های پیچیده استفاده می شود و بیماران مبتلا به مشکلات مادرزادی نسبت به بروز آسیب های پس از جراحی حساسیت بیشتری دارند.

به گفته وی، تغییر امواج هنگام عمل، میزان فشار وارد شده به موضع را نشان می دهد اما با توجه به اتصال مستقیم الکترودهای دریافت کننده سیگنال ها به عصب باید درباره بکارگیری آن بیشتر دقت کرد.

نورو مانیتورینگ در نقش یک سنسور هشدار دهنده

یک متخصص جراحی عصب نورومانیتورینگ را به یک سنسور هشدار دهنده تشبیه کرد که ایمنی جراحی و دوران پس از آن را بیشتر می کند.

«امیر حسینی جوادی» گفت: این روش جایگزین تکنیک های جراحی نیست اما می تواند به ما اطلاعات بیشتری ارایه کند.

حسینی جوادی ادامه داد: گرچه نورومانیتورینگ در همه موارد ضروری نیست اما در بیشتر موارد صورت گرفته، تغییرات مثبت را شاهد بودیم.

این متخصص تاکید کرد: حساسیت زیاد این دستگاه گاهی مشکلاتی ایجاد می کند و حتی با چرخاندن سر، جزییات سیگنال ها تغییر می کند، بنابراین باید در این زمینه دقت بیشتری کرد.

هر نورون یک کارکرد دارد، حتی اگر آن را ندانیم

یک متخصص جراحی عصب تصریح کرد: وجود هر نورون دلیلی دارد که شاید ما اکنون درباره کارکرد آن ناآگاهیم اما نباید آن را دستکاری کرد و برداشت، زیرا پیامدهای آن در آینده نامشخص است.

«گیو شریفی» ادامه داد: نورومانیتورینگ قرار نیست معجزه کند اما امنیت بیشتری برای جراحی های پیچیده ایجاد می کند.

شریفی افزود: هنگامی که تومورها سطحی است، تشخیص مکان اعصاب دشوار می شود. همچنین گاهی همه عکس های برداشت شده نمی تواند با اطمینان کامل مکان و شدت عارضه را نشان دهد. بنابراین از نورومانیتورینگ استفاده می شود.

به گفته وی، نورو مانیتورینگ به تدریج در حال تبدیل به جزو جدایی ناپذیر جراحی های دقیق است.

کاهش اختلالات عملکرد شناختی

یک متخصص عصب شناس تاکید کرد نورو مانیتورینگ هم به کاهش خطر جراحی کمک می کند و هم تاثیراتی بر شرایط پس از جراحی های مغز، قلب و سایر اعضا دارد و بر دوران نقاهت تاثیر می گذارد.

«سجاد حق شناس» گفت: یکی از زمینه‌های تازه مورد بررسی در علم پزشکی نوین، کاربرد پایش عصبی بر جلوگیری از اختلالات عملکرد شناختی بیمار پس از عمل های جراحی است.

حق شناس ادامه داد: ممکن است عوارض پس از عمل جراحی حافظه را محدود کند یا اثرات ناخواسته دیگری داشته باشد. بنابراین می توان ۶ ماه پس از عمل، شرایط بیمار را با سیستم نورومانیتورینگ بررسی کرد.

به گفته وی، با این شیوه حتی می توان بهترین روش جراحی را انتخاب کرد.

از درمان تومورهای بدخیم تا مشکلات شنوایی نوزادان

یک متخصص عصب شناس کاربردهای نورومانیتورینگ را در درمان بیماریهای پیچیده مانند تومورها، مشکلات شنوایی نوزادان، مشکلات نخاعی و آسیب های مغزی برشمرد.

 «علی آرامی» افزود: با نورومانیتورینگ می توان از موفقیت جراحی های نخاعی مانند گذاشتن پیچ و مهره های ضروری اطمینان یافت.

آرامی ادامه داد: نورومانیتورینگ مسئولیت زیادی دارد و باید آن را پذیرفت.

این متخصص تاکید کرد: همکاری متخصصان بیهوشی با تیم پزشکی بسیار مهم است و اگر عملکرد درستی نداشته باشند، به سختی می توان پیامدهای آن را جبران کرد.

در این سمپوزیوم که با همکاری بیمارستان امام حسین (ع) و گروه مایا طب آراد برگزار شد، ۱۲ پژوهشگر ایرانی مقاله های خود را درباره کاربردهای این روش و دستاوردها و مشکلات آن در زمینه های مختلف پزشکی ارایه کردند.

یکی از شیوه های نوین که هم به تشخیص علت بیماری ها بویژه تومورها و هم به افزایش دقت جراحی ها کمک می کند، «نورومانیتورینگ» نام دارد که می توان آن را روش «پایش عصب» معنا کرد.

این شیوه به معنای استفاده از مجموعه روش های الکتروفیزیولوژی بالینی است که برای ثبت پتانسیل های مختلف الکتروفیزیولوژیک از بیمار در حین جراحی روی مغز، نخاع و اعصاب محیطی طراحی می‌شود.

از مهمترین کاربردهای نورومانیتورینگ می توان به جراحی های قلب و عروق، ستون فقرات، اورولوژی، برخی جراحی های مغز، اندآرترکتومی کاروتید، انوریسم آئورت، جراحی های گوش و حلق و بینی مانند نوروم اکوستیک، پاروتیدکتومی و جراحی های عصب اشاره کرد.