اگر انتشار تصاویر تلفات غیرنظامیان در حملات هوایی اشغالگران آمریکایی به خانه های مردم افغانستان یا بمباران های به ظاهر اشتباه منازل افغانها، توسط ارتش این کشور را فتوشاپ ندانیم، بی تردید تلفات نظامیان در حملات انتحاری طالبان نیز فتوشاپ نیست.
طالبان بارها اعلام کرده است که خارجی ها را هدف حملات خود قرار می دهد، اما حملات انتحاری ، بسته به استفاده از نوع مواد انفجاری و حجم آن ، شعاع پوشش را رقم می زند.
در انفجار اخیر در ناحیه ششم کابل، موج انفجار موجب شد تا شعاع یک کیلومتری، بخشی از منازل مسکونی و شیشه های منازل، روی سر ساکنان آن فرو بریزد.
عملیات های انتحاری و بمب های کنارجاده ای طالبان، همواره از غیرنظامیان افغان، تلفات گرفته است و این موضوع در ذات عملیات های کور نهفته است.
طالبان نمی تواند فشار افکار عمومی داخلی و خارجی را در خصوص تلفات غیرنظامیان، با فتوشاپ خواندن آن بکاهد.
امروزه، جنگ روانی همپای نبرد نظامی در مناطق درگیر، کارایی دارد. اما اصول جنگ روانی به معنای نادیده گرفتن واقعیت های موجود نیست.
واقعیت موجود، مردم افغانستان به عنوان نیرویی سوم در یک جنگ فرسایشی هستند، که سهم آنان از نبرد طرفین، فقط تلفات است.
یکی از دلایل مهم مخالفت با جنگ از سوی طرفداران صلح، همین موضوع تلفات غیرنظامیان است. غیرنظامیان در جریان «جهاد» یا «اشغال»، تلفات می دهند، این بخشی از فرایند جنگ است همانگونه که خانه ها ویران و تمدنها به بوته فراموشی سپرده می شوند.
شاید بهتر باشد که طالبان به جای فرافکنی و شانه خالی کردن از پذیرفتن مسئولیت تلفات غیرنظامیان، ضمن تغییر شیوه های نبرد، هم آوا با مردم افغانستان، به صلح بیاندیشد.
داعیان امارت اسلامی نمی توانند بر مردمی حکومت کنند که در سال های نبرد خود، بهایی برای جانشان قائل نبودند.
نظر شما