لحظه‌ای که راننده خودرو سواری با سرعت بیش از ۱۰۰ کیلومتر بر تن جاده‌ها می‌تازد و مغرور از اینکه جاده را به تسخیر خود درآورده، نمی‌داند چند ثانیه بعد زیر چرخ‌های یک غول آهنین دیگر باید نفس‌های آخر همسفرانش را بشمارد و یا خود در دم جان دهد.
حتی فرصت نخواهد داشت یک بار دیگر صدای فرزند خردسالش را بشنود، یا به چشمان پرمهر همسرش بنگرد اینگونه سفر او در کیلومتر ۳۰ زمانی که تنها چند دقیقه با مقصد فاصله دارد به نقطه پایان می‌رسد!
خبرهای حوادث جاده‌ای همیشه ناگوار است اما وقتی با چاشنی آماری از مرگ و میر همراه می‌شود، دلخراش‌تر خواهد بود.
اگر این آمار مجموع یک خانواده باشد، ناگوارتر است به خصوص برای بازماندگانی که باید چند تابوت را با هم بدرقه کنند آنوقت است که دختر نمی‌داند برای پدرش گریه کند یا مادر، نمی‌داند برادر کوچکترش را صدا بزند یا از غم نداشتن خواهر بزرگ، زاری کند.
از ابتدای امسال تاکنون حدود ۱۰۰ نفر در جاده‌های استان خراسان جنوبی جان خود را از دست داده‌اند و شاید اولین پرسش پس از ارایه آمار این باشد که دلیل این همه تصادف چیست و چرا این تراژدی مرگ در جاده‌ها پایانی ندارد؟
براساس نظرات کارشناسان، تخطی از سرعت مطمئنه و فقدان توجه به جلو بیشترین علت در تصادفات جاده‌ای بوده است البته از عامل خستگی و خواب‌آلودگی نیز نباید غافل ماند که یک لحظه چشم بر هم نهادن باعث نابود شدن زندگی چند نفر می‌شود.
در کنار خطاهای انسانی از کمبود زیرساخت‌های جاده‌ای نیز نمی‌توان عبور کرد و به نظر می‌رسد افزایش باندهای دوم در جاده‌های استان البته با شرط افزایش ایمنی و رعایت سرعت مطمئنه در کاهش تصادفات رخ به رخ اثرگذاری چشمگیری داشته باشد که با تناسب تخصیص اعتبارات در دستور کار متولیان است.
خراسان جنوبی با بیش از ۱۷ هزار کیلومتر راه، ششمین استان کشور از لحاظ طول راه‌هاست و براساس اعلام مسئولان میانگین باندهای دوم و طول بزرگراه‌های استان نسبت به میانگین کشوری بسیار پایین‌تر بوده به طوری که تا رسیدن به میانگین کشوری باید ۱۴۱ کیلومتر آزادراه داشته باشیم.
ناگفته نماند در چند سال اخیر باندهای دوم در استان ۳۰۰ درصد افزایش داشته اما به تناسب آن کاهش تصادفات را شاهد نیستیم که نشان می‌دهد حتی در باندهای دوم هم رانندگان بی ملاحظه می‌توانند خطرساز باشند.
آمارها نشان می دهد سفرهای شبانه افزایش یافته است و اگر زیرساخت‌های حضور شبانه پلیس در جاده‌ها فراهم شود شاید با نظارت‌ها بتوان جلوی رانندگی با سرعت بالا را گرفت که قطعا در کاهش شدت تصادفات نیز اثر دارد.
افزایش مجتمع های بین راهی نیز گزینه ای است که سبب می‌شود رانندگان جاده‌های کویری و مسیرهای طولانی رغبتی برای توقف داشته و پس از استراحت به سفر ادامه دهند که در کاهش علت‌هایی همچون خواب‌آلودگی اثرگذار است.
اگر همه این زیرساخت‌ها فراهم باشد تا زمانی که این حادثه‌ها درس عبرت برای رانندگان نشود و خود را مقید نکنند که در هر جاده‌ای به تناسب ایمنی آن رانندگی کنند همچنان شاهد این مرگ‌های ناگوار خواهیم بود.
حتی اگر تمامی راه‌های خراسان جنوبی هم بزرگراه شود باز نباید انتظار داشت با سرعت بیش از ۱۰۰ کیلومتر حادثه‌ای در آن رخ ندهد، سرنشینانی که کمربند نمی‌بندند یا کودکی که بدون حفاظ در صندلی جلو قرار می‌گیرد، از خودروی واژگون شده جان سالم به در برند.
می‌گویند خاک سرد است. چند صباحی که بگذرد، داغ مرده کم می‌شود و اذهان عموم هم فراموش می‌کنند روزی سه نفر از یک خانواده را که قربانی حادثه رانندگی بودند برای خاکسپاری تشییع کرده‌اند ولی کاش در یادها بماند که یک لحظه غفلت چه حوادث تلخی را برای جاده‌ها رقم می زند و این نقاط خونین جاده‌ها همیشه در اذهان یادآور مرگ عزیزان است.
۹۸۹۳*۳۰۲۸
نظر شما