رده‌بندی‌های سنی می‌تواند به سریال‌سازی ضربه بزند

نشست خبری عوامل سریال بوی باران صبح امروز در ساختمان روابط عمومی صداوسیما با حضور غلامرضا الماسی مدیر گروه فیلم و سریال شبکه یک سیما، محمود معظمی کارگردان، عباس نعمتی نویسنده، عباس ریاحی نویسنده و بازیگرانی چون فخرالدین صدیق شریف، مهرداد ضیایی، سپیدا خداوردی، آزیتا ترکاشوند، شهرزاد کمال زاده و شهاب شادابی برگزار شد. 

در ابتدای این نشست معظمی گفت: سه سالی است که من به همراه دو نویسنده درگیر سریال بوی باران هستیم. این سریال نتیجه دو سال فیلمبرداری است و ما سعی کردیم کار آبرومندی روانه آنتن کردیم. 
وی تصریح کرد: کار در تلویزیون سخت است و من و تهیه کننده بارها با یکدیگر جلسه گذاشتیم تا بتوانیم در این حیطه سخت خوب کار کنیم. 

صدیق شریف نیز عنوان کرد: در این سریال حجم بازیگران زیاد بود و این موضوع کار کارگردان را سخت می کرد اما معظمی تمام سعی اش را کرد تا همه چیز سر جای خود قرار بگیرد. 

خداوردی با اشاره به اینکه زمان فیلمبرداری این  سریال طولانی بود اظهار داشت: دو سال زمان کمی نیست. من قبلا نیز نقش هایی با لهجه داشتم و ناجیه افغان نیز باعث شد لهجه و گویش جدیدی را تجربه کنم. هرچند این چالش گویش و لهجه باعث می شود مورد انتقاد قرار بگیرم ولی این تجربه ها را دوست دارم.
وی تصریح کرد: من پیش از شروع کار در خواست مترجم افغان داشتم اما خیلی وقت ها مترجم نداشتم و حتی متن سر صحنه به دستم می رسید پس اگر کم و کاستی در گویشم بود من را ببخشید. 

معظمی در پاسخ به سوال خبرنگار ایرنا در خصوص بودجه و حاشیه های مربوط به نقش سمیه با بازی مریم کاویانی بازی در این نقش را بر عهده داشت گفت: سعی کردیم از خودمان بگذریم و امروز همه می دانیم وضعیت بودجه در حوزه سریال سازی چگونه است. بهتر است درباره کاویانی و گلایه هایش نویسنده جوابگو باشد.
نویسنده این سریال نیز اظهار داشت: مریم کاویانی یکی از بازیگران حرفه ای است اما سریالی که بازیگر زیادی دارد باید ظریف عمل کند. در یک ارکستر نیاز است همه سازها به اندازه نواخته شود و نتی بالاتر وپایین تر نواخته نشود اما کاویانی انتقادی به حضور در تیتراژ داشت و همچنین عنوان کرده بود در این سریال بانوانی ضعیف در جامعه را نشان می دهد. من به کاراکتر «ناجیه»  اشاره می کنم که یکی از شریف ترین زنان این سریال بود. این انتقاد کم لطفی است.

خداوردی نیز در این باره عنوان کرد: ما تا پایان این کار کنار هم بودیم و نباید احساس بدی داشته باشیم ای کاش به گونه ای عمل می شد که کسی دلخور نمی شد.
ضیایی نیز  تصریح کرد: من در جهان تیتراژ ها زندگی نمی کنم اما یکی از کسانی که باید نامش در تیتراژ می آمد زنده یاد« لوون هفتوان» بود که اگر زنده بود قرار بود به جای نقش من بازی کند.

نعمتی در باره ممیزی ها و سانسور ها گفت: به هیچ وجه ما در این سریال سانسور و یا ممیزی نداشتیم که به بطن سریال ضربه وارد شود؛ اما برخی نقش ها مانند کاراکتری که شهاب شادابی بازی آن را برعهده داشت دست خوش تغییراتی شد که این بازیگر نهایت همکاری را با ما کرد.

نویسنده این سریال درباره تلخی آن گفت: بوی باران درباره آسیب های اجتماعی بود و این رویکرد نمی تواند داستان شیرینی داشته باشد. قتل، دزدی، مواد مخدر، زندان و هزار و یک مشکل اجتماعی دیگر در این سریال به تصویر کشیده شد آیا این مسائل شیرین است؟ پس قطعا نباید یک سریال که فیلنامه ای درباره آسیب های اجتماعی دارد شیرین باشد.

ضیایی درباره گروه سنی این سریال اظهار داشت: من انتقاد به این موضوع دارم انتخاب گروه سنی یا باید برای موضوعات مربوط به خشنونت باشد و یا ارتباط های خصوصی افراد که ما در ایران به این دوموضوع نمی پردازیم؛ پس چرا باید گروه سنی داشته یاشید. بر چه مبنایی اسم گروه سنی در نظر گرفته می شود حالا اگر گروه سنی زده شد پس باید ممیزی های کمتری نسبت به دیگر سریال ها  داشته باشد.

الماسی نیز در این خصوص تصریح کرد: نکته این رده‌بندی سنی در این سریال به این معنا بود که والدین یا اجازه دیدن این سکانس ها را به کودک خود ندهند یا توضیحاتی درباره صحنه ها به کودکان بدهند. اگر کودک لحظه کشته شدن را می بیند والدین توضیح بدهد این سکانس ها همه بازی است و حقیقت ندارد.

محمد رضا هاشمی بازیگر این سریال نیز در خصوص رده بندی که در این سریال زده شده بود اظهار داشت: به نظر من هنوز فرهنگسازی در این حیطه نشده است. من ۲۱ پلان خشنونت آمیز در این سریال بازی کردم اما بیننده پلان های مهم را ندید چون تلویزیون مدیوم وسیعی دارد و نمی توان هر سکانسی را در این رسانه منتشر کرد و من به این انتخاب ها و سانسور ها حق می دهم. برخی از بیننده ها در شبکه های اجتماعی در فضای مجازی به من پیام دادند چه خوب شد که این صحنه ها نشان داده نشد.

صدیق شریف نیز با تاکید به اینکه ما در سریال‌سازی دچار خودسانسوری هستیم گفت: عرصه نمایش نباید محدود شود و اگر این رده بندی ها در سریال سازی ادامه پیدا کند به عرصه نمایش آسیب می زند.