به گزارش ایرنا، این تعزیه که جلوه های زیبای هنری و آئینی دارد، بیش از ۱۰۰ سال است که در بازار تاریخی اراک برگزار می شود و تعزیه خوان ها در نقش های مختلف مصائب روز عاشورا را به نمایش می گذارند.
در جریان تعزیه سیار اراک، گروه بزرگی از تعزیه‌خوان های محله قلعه اراک گرد هم می آیند و در آغاز این سوگواره آئینی نوازندگان نقاره ها و طبال‌ها که سوار بر شتر هستند با نواختن مارش عزا وارد بازار تاریخی اراک می‌شوند و پس آن نیز گروه های تعزیه خوان پشت سر هم به ادای نقش می‌پردازند.
تعزیه‌خوان های محله حصار اراک نیز از صبح روز هشتم محرم در مسجد آخوند اراک جمع شده و پس از اقامه نماز ظهر و عصر تعزیه سیار را از ابتدای خیابان حصار آغاز و پس از آن در مسیر مجموعه تاریخی بازار و میدان ارگ(آزادی) این شهر اجرا می‌کنند.
قسمت هایی از تعزیه های شهادت حضرت عباس(ع)، شهادت حضرت مسلم(ع)، شهادت حضرت علی اکبر(ع)، شهادت حضرت قاسم(ع) و شهادت حر توسط ۱۰۰ شبیه خوان در ۱۵ گروه مجزای تعزیه خوانده می‌شود.
در امتداد گروه های تعزیه خوان، اقشار مختلف مردم به خصوص جوانان با نوحه‌خوانی و سینه‌زنی به عزاداری برای سرور و سالار شهیدان امام حسین(ع) می پردازند.
تعزیه در استان مرکزی بیشتر در روستاهای اطراف اراک، مرسوم است و تعزیه‌خوان‌هایی که در بازار اراک تعزیه اجرا کردند از روستاها انتخاب می‌شوند و ۲ ماه قبل از فرارسیدن ماه محرم زیر نظر پیشکسوتان به تمرین می پردازند.
تعزیه سیار در اراک به دلیل رفت‌وآمد تجار اصفهان به اراک تا حدودی متاُثر از تعزیه اصفهان است و بازار تاریخی اراک که حدود یک کیلومتر طول دارد، به‌دلیل برخورداری از سقف‌های سیزی( قوس‌دار ) بهترین قابلیت در انعکاس صدا را دارد و مکان مناسبی برای اجرای تعزیه است.
بافت قدیم شهر اراک دارای دو محله به نام حصار و قلعه بوده که هیات‌های مذهبی در این دو محل اجتماع کرده و ضمن عزاداری به تماشای تعزیه و کار هنرمندان تعزیه‌خوان در بازخوانی حوادث و حماسه حسینی می پرداختند.
تعزیه‌خوان های بازار تاریخی اراک که این ۲ محل را به هم وصل می‌کرده ،به‌طور معمول از بین پیشکسوتان هنر تعزیه‌خوانی انتخاب شده و از بین این افراد ورزیده‌ترین آن‌ها، به عنوان شاه‌نسخه‌خوان برگزیده می‌شود.
تعزیه‌گردان طبق فهرست همه لوازم و تجهیزات مورد نیاز را آماده کرده و به ترتیب نوبت از جایگاه به طرف بازار حرکت می‌کند.
تعزیه سیار بازار اراک با حرکت قاصد اسب‌سوار که ورود امام‌حسین (ع)را به کربلا خبر می‌دهد کلید می‌خورد و در پی آن هیات تعزیه‌خوانان و نقاره‌خانه شامل چند نفر شتر که طبل‌های بزرگی به پشت آن‌ها بسته شده با لباس‌های مخصوص آبی رنگ و کلاه‌های منگوله‌دار زری‌دوزی شده پس از قاصد با نواختن آهنگ‌های حزن‌انگیز وارد بازار می‌شوند.
بعد از نقاره‌خانه، سقاها با لباس مشکی و جمعی از کودکان که لباس سفید پوشیده‌اند وارد بازار شده و پشت سر آنان علامت‌ها، چلچراغ‌ها، کتل‌ها و پرچم‌های رنگارنگ حرکت داده می‌شود و در پی آن دسته‌های سینه‌زنی یا زنجیرزنی روان است.
بر اساس نقل قول‌ها و برخی مکتوبات اشتیاق مردم برای تماشای تعزیه از دیرباز زیاد بوده و عزاداران حسینی از ساعات اولیه صبح به بازار آمده و دو سمت آن برای تماشا می‌ایستند.
در تعزیه سیار اراک برای آنکه صدای تعزیه‌خوان کوپه ( گروه )اول مزاحم کوپه بعدی نشود فاصله بین دو کوپه را چندین پرچم و چلچراغ قرار می‌دهند.
تعزیه‌خوان ها هر روز از ششم تا دهم محرم را به یکی از شهدا نسبت میداده و تعزیه مخصوص از جمله امام‌حسین ( ع )، حضرت عباس( ع ) و حر را اجرا می‌کنند.
از جمله نام‌های ماندگار تعزیه‌خوانی در اراک مرحوم «عبدالواحد حاجیان»، »محمد حمصی»، «ابوطالب فتحی»، «محمد نگارنده»، «رضا مقیمی»، «رجب صالحی»، «جواد قناتی»، «مصطفی راهزانی»، «عظیم راهزانی» و «رضا قهیه» است.
«حسن مجللی»، «محمد حسن نظام‌آبادی»، «کریم ابراهیمی»، «حجت مولایی»، «عباس فارسی»، «عزیز الله ترابی» و «رضا عرب» نیز ازتعزیه‌خوانان بنام اراک در اجرای تعزیه سیار هستند.
تعزیه سیار بازار اراک از سال ۱۳۶۱ تعطیل شد و در سال ۱۳۹۲ مسئولان هیات قلعه اراک دوباره این سنت را احیا کردند و به‌تبع آن امسال نیز هیات حصار به راه‌اندازی دوباره هیات تعزیه‌داران این محل اقدام کرد.
تعزیه، هنری آئینی و مذهبی است که ریشه در تاریخ کهن ایران زمین دارد و مضمون آن را رویارویی نیروی خیر و شر، نور و ظلمت، اهورا و اهریمن و در نهایت جاودانگی و پیروزی حق بر باطل است.
بن‌مایه های اساطیری تعزیه در ایران آمیختگی زیبایی را از موضوعات دینی و اسلامی گرفته به طوریکه اوج هنرمندی و بروز این نمایش آیینی با روایت مصائب کربلا عجین شده و با پیام‌های بکر و انتقال احساسات پاک انسانی، قرن‌هاست که در دل و جان مردم جای دارد.
تعزیه خوانان در جریان سوگواری های ماه محرم و عزاداری سالار شهیدان حضرت امام حسین (ع) برای باشکوه تر نشان دادن مراسم و عرض ارادت و اخلاص به اولیا، با رعایت آداب و رسوم و تمهیدات خاص و بهره‌گیری از ابزار و نواها، رنگ‌ها و گاه نقوش زنده ، واقعه کربلا را مقابل چشم بینندگان باز آفرینی می‌کنند و از آن به عنوان رسانه اصیل و مردمی در پیام رسانی بهره می‌برند.
اگرچه تاریخ دقیق آن به‌درستی مشخص نیست اما بر مبنای مرثیه‌های موجود در داستان‌های ملی ایران به نظر می‌رسد که قدمت این نوع نمایش روایی و مصائب‌گونه در گستره ایران زمین به سه‌هزار سال پیش اسلام بازگردد و فلات مرکزی ایران از جمله استان مرکزی از دیرباز یکی از خاستگاه اصلی هنر شبیه‌خوانی و تعزیه‌گردانی بوده است .
تقریبا تمامی نقاط شهری و روستایی استان مرکزی در ماه‌های سوگ و حزن میزبان آیین نمایشی تعزیه و شبیه‌گردانی است و در این میان می توان به شهرستان تفرش به عنوان فعال‌ترین نقطه تعزیه‌خوانی در استان اشاره کرد که تعزیه در آن ریشه ای کهن دارد.
سراسر دیوارهای مسجد آخوند (محل استقرار تعزیه‌خوان های محله حصار) و مسجد حاج علی (محل استقرار تعزیه‌خوان های محل قلعه) مملو از عکس‌های تعزیه‌خوان ها و مسئولان هیات‌های تعزیه اری در سال‌های گذشته است و به گفته مسئولان امروز این هیات‌ها، حفظ هنر سنتی تعزیه‌خوانی به عنوان یکی ازز زوایای مهم در تعزیه‌گردانی استان مرکزی، نبوغ مردمی در صحنه آرایی آن است.
با وجود اینکه هیچ‌یک از تعزیه‌خوانان تحصیلات دانشگاهی ندارند اما با عمق جان جلوه‌های هنری می‌آفرینند که شاید نظایر آن در تئاترهای حرفه‌ای نیز کمتر یافت شود.
تعزیه‌گردانان از وسایل جنگی نظیر شمشیر، خنجر، سپر، تیر و کمان، گرز، زره، کلاه‌خود و پر و بیرق به طرز هنرمندانه ای در نمایش خود بهره می گیرند اما این نمایش هرگز شکل نمادی به خود نمی‌گیرد و نواها و موسیقی و حرکات به‌طوری روایت را پیش می برند که به قول معروف حرفی که از دل است را بر دل می‌نشاند.
در تعزیه‌های استان مرکزی پرچم‌های سبز، سرخ و سیاه نماد اهل بیت، علم نماد درفش سپاه امام حسین(ع)، تشت آب به نشانه رود فرات، شاخه هایی از درخت بید یا کاج سمبل نخلستان و درخت، نیم تنه بلند و سفید یا کفنی، نشان از نزدیکی مرگ و شهادت، ریختن کاه بر سر به نشانه عزا و ماتم، اسب سفید و زیبا سمبل ذوالجناح، گهواره آغشته به خون، بیانگر به شهادت رسیدن کودک شیر خوار اباعبدالله بن الحسین( ع ) است.
در بسیاری از مناطق روستایی و شهری استان مرکزی به ویژه شهرستان‌های فراهان، شازند ، اراک و تفرش در سال‌های اخیر تکیه‌های زیادی ایجاد یا بازسازی شده که کارویژه اجرای تعزیه دارند یعنی سکویی در وسط محیط تکیه و فضای باز اطراف و اماکنی برای مردمی که نظاره گر این نوع نمایش آیینی هستند.
برای مثال تکیه قدیمی زاغرم تفرش به عنوان دومین تکیه خشت و گل ایران از مکان‌های اجرای تعزیه در ماه محرم است که از معماری خاصی برخوردار بوده و در زمره آثار ملی ایران نیز به ثبت رسیده است و از این دست اماکن تنها در شهرستان تفرش ۱۰ مورد دیگر وجود دارد.
براساس اعلام اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مرکزی تاکنون بیش از ۹۰ گروه تعزیه‌خوان شناسنامه دار در این استان شناسایی شده اند که در ایام محرم و صفر در جای جای این استان فعالیت دارند و به جز آن، گروه های بسیار دیگر نیز به صورت خودجوش و ناشناخته فعالیت دارند.
آوازه تعزیه استان مرکزی بیشتر به دلیل نسخ نویسی معتبر تعزیه است که از جمله آن می توان به نسخه «میرانجم» اشاره کرد که در کشور شهرت خاصی دارد و شاعران و تعزیه‌سرایان با قرائت آن تاثیر عمیقی بر مخاطب می گذارند.
نسخ میرانجم نزدیک به دو قرن پیش توسط «میرزا محمد رحمانی» ملقب به «میر انجم» تهیه و تدوین شده و در این نسخه نادر، حماسه بزرگ کربلا با قلمی هنرمندانه ترسیم و به رشته تحریر درآمده است.
در احوالات «میرزا محمد رحمانی» چنین نقل شده که وی در گلپایگان و در خانواده‌ای روحانی پرورش یافت و از طبع شعر برخوردار بود که سروده های او دست‌مایه کار نوازندگان و مشتاقان موسیقی بود.
در برخی روایات و اسناد تحقیقی آمده است که «میر انجم» شبی حضرت فاطمه (س) را در خواب دیده که انگوری به وی می‌دهد، این خواب موجب تحولی عمیق در زندگی او شده و از آن پس اشعار و سروده های خود را با مدح اهل بیت و ذکر حماسه کربلای حسینی از جمله نسخه‌های شبیه‌خوانی، غنایی خاص می بخشد.
۳۰۱۷/۶۰۱۳/
نظر شما