نیویورک تایمز توسعه طلبی‌ نتانیاهو را رو به شکست دانست

در گزارش این روزنامه آمریکایی آمده است: بنیامین نتانیاهو داعیه ‌آن را دارد که در صورت پیروزی در انتخابات، عمده بخش های کرانه باختری را ضمیمه اسرائیل کند.
اما این اقدام نه مرزهای اسرائیل را برای همیشه "امن" نگاه خواهد داشت و نه رابطه خاص نتانیاهو با دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا را. ظاهرا اهداف اعلام شده نتانیاهو از این داعیه همین ها بوده است.
اصل موضوع فقط احراز اهداف سیاسی و البته شخصی نتانیاهو است.
انتخابات سراسری اسرائیل سه شنبه این هفته برگزار می شود و نتانیاهو که یک دهه نخست وزیر اسرائیل است، صرفا" برای تقویت شانس انتخاباتی خود دست بر روی این موضوع فوق العاده حساس گذاشته است.
انتخابات سه شنبه، دور دوم انتخابات اسرائیل بعد از گذشت 6 ماه است.
نتانیاهو پیش خود حساب و کتاب کرده و دیده است برای پیروزی در انتخابات، رای راست گرایان افراطی را لازم دارد.

ضمن آنکه با این پیروزی، پرونده کیفری او که در دادگاه به اتهام فساد مالی گشوده شده به تعویق خواهد افتاد.
او با همین ارزیابی ها بود که پیش از دور اول انتخابات یعنی در ماه آوریل هم همین دستور کار را دنبال کرد و خود را به عنوان تنها مرد میدان تجسم کرد که ارتباطاتی خاص با کاخ سفید ترامپ دارد و این کاخ سفید هرگز او را بابت الحاق سرزمین های اشغالی به اسرائیل از خود نمی راند.
این پلتفورم (برنامه) او یک چیز دیگر را هم شامل می شد. آن، تهاجم به سمت رسانه های خبری، دستگاه قضا، پلیس، اقلیت عرب اسرائیل و مخالفان سیاسی بود.
به عنوان تبلیغات انتخاباتی، در تمام شهرهای اسرائیل پوسترهایی از صحنه های دست دادن نتانیاهو با ترامپ و با ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه نصب شده که حامل این پیام است که «نخست وزیر از این کاریزما برخوردار است و بر پایتخت ابرقدرتهای جهان تسلط دارد.»
دو هفته قبل از انتخابات آوریل، ترامپ به ضرب و زور و فشار نتانیاهو، "ارتفاعات جولان" را تحت حاکمیت اسرائیل شناخت.

این ارتفاعات را اسرائیل در طول جنگ اعراب - اسرائیل در سال 1967 از سوریه تصرف کرد.
بقیه دنیا از جمله سازمان ملل متحد هنوز جولان را جزء خاک سوریه می دانند.
اما این حمایت تام و کمال ترامپ نیست که نتانیاهو برای پیروزی نهایی انتخاباتی نیازمند آن است.
حزب " لیکود" 35 کرسی پارلمان را برده و به همان میزان هم حزب رقیب «آبی و سفید» به رهبری "بنی گانتز"‌ کرسی های پارلمان را از آن خود ساخته است.

بنی گانتز رئیس سابق ستاد مشترک ارتش اسرائیل است. گانتز برای کسب اکثریت آرا پارلمان نیازمند 61 کرسی است.
"روون ریولین" رئیس جمهوری اسرائیل از نتانیاهو خواست یک دولت ائتلافی تشکیل بدهد اما نتانیاهو این کار را نکرد و رئیس جمهور دستور برگزاری انتخابات جدید را داد.
مشکل نتانیاهو این است، آنطور که نظرسنجی ها نشان می دهند شانس انتخاباتی او بهتر از دفعه قبل نخواهد بود.
اگر گانتز برنده و نخست وزیر شود، نتانیاهو نمی تواند پارلمان را تشویق کند جلوی روند دادرسی پرونده اتهامی اش را بگیرد.

نتانیاهو متهم به سه فقره کلاهبرداری، خیانت در امانت و ارتشاء است. دادگاه رسیدگی به پرونده او در روزهای 2 و 3 اکتبر(10 و 11 مهر) تشکیل خواهد شد.
سطح حمایت حامیان نتانیاهو در این دور انتخابات بسیار کمتر از دور قبل است.
به خصوص در مورد داعیه نتانیاهو پیرامون الحاق "دره اردن" به خاک اسرائیل،‌ ترامپ به هیچ وجه مدافع او نیست.
کاخ سفید در این مورد بیانیه صادر و تصریح کرده است: "در حال حاضر هیچ تغییری در سیاست آمریکا در این زمینه وجود ندارد".
احتمالا دلیل این موضع گیری رئیس جمهوری آمریکا این است که ترامپ و دامادش "‌جرد کوشنر"‌ تصمیم دارند اندکی بعد از انتخابات اسرائیل طرح صلح خود برای خاورمیانه را رونمایی کنند.
با برکناری "جان بولتون"‌ مشاور امنیت ملی آمریکا، نتانیاهو یار صاحب قدرتی را در کاخ سفید از دست داد.
از آن گذشته، ترامپ مشتاق است با حسن روحانی رئیس جمهوری ایران هم دیدار کند. این تمایل، باز هم ثابت می کند ترامپ دارد از نتانیاهو زاویه می گیرد.

نتانیاهو دشمن قسم خورده جمهوری اسلامی است.
ترفند نتانیاهو برای جلب نظر روسیه هم به جایی نرسید.

پوتین پنجشنبه گذشته در دیدار با نتانیاهو بشدت با الحاق "دره اردن" به اسرائیل مخالفت کرد و هشدار داد که این عمل، تنش ها در منطقه را ملتهب تر می کند.
البته اعتقاد بنی گانتز هم همواره بر این بوده که هرگاه پیمان صلح امضا شود، اسرائیل حتما" باید برای یک دوره زمانی مشخص بر "‌دره اردن" احاطه نظامی داشته باشد تا حائلی میان سرزمین های فلسطینیان و اعراب در شرق باشد.
این فقط نظر گانتز نیست.

نظر ارتش و افکار عمومی اسرائیل نیز همین است.
اکنون حدود 65 هزار فلسطینی و 11 هزار شهرک نشین یهودی در دره اردن زندگی می کنند.

طبق توافق های صلح "اسلو" مصوب سال 1993، این منطقه همچنان در کنترل نظامی اسرائیل است.
اما اگر منطقه بطور کامل ضمیمه اسرائیل شود، این نقض صریح هنجارهای بین المللی است و یک توهین آشکار به فلسطینیان است.

ضمن آنکه، این کورسوی باقیمانده امید به مذاکرات برای بدست آمدن راه حل تشکیل دو دولت و حل مناقشه اسرائیل - فلسطینیان را هم بطور کل از بین خواهد برد.