این نشریه روز جمعه با استناد بر گزارشی از «سوزان گلاسر» خبرنگار روزنامه نیویورکر به نقل از یک مقام سابق کاخ سفید نوشت: شورای امنیت ملی آمریکا دیگر فاقد روندهای متعارف در این شورا است. پیشتر «دکستر فیلکینز» همکار گلاسر نیز در گزارشی از کاهش چنین روندهایی در این شورا سخن گفته بود که به گفته برخی، بولتون در آن نقش داشته است. آنها همچنین از وجود هرج و مرج و یک نظام کاملا شکست خورده و فقدان اولویت ها در شورای امنیت ملی آمریکا خبر داده بودند.
مقام آمریکایی مذکور همچنین گفت: نشست های مهمی که باحضور رئیس جمهور، رئیس ستاد مشترک ارتش و سران سازمان های اطلاعاتی برگزار می شد، در دوران ریاست بولتون در این شورا به ندرت اتفاق می افتاد.
درحوزه های سیاسی مربوط به عراق و افغانستان و جلوگیری از خشونت و در برخی تصمیم گیری های سیاسی از برخی از مقامات سابق دولتی شنیده شده که تقریبا از هفته های اول ریاست جمهوری ترامپ ساختارها و روندهای تصمیم گیری کنار گذاشته شد.برخی از آنها علنی شده است. برخی از آنها فقط نقض سنت ها است برای مثال چرا باید «مایک پمپئو» وزیر خارجه به جای یک مقام پنتاگون از یک پایگاه نیروی هوایی در ایالت دلاویر بازدید کند. موارد جدی تر دیگری وجود دارد که شامل اتهاماتی در خصوص خودداری ترامپ و بولتون از همکاری با مقامات دفاعی است.
برخی منتقدان می گویند این مسائل اهمیت چندانی ندارد. در شش دهه ای که از عمر شورای امنیت ملی آمریکا می گذرد برخی از روسای جمهوری آمریکا اتکای بیشتری به آن می کردند و برخی دیگر اتکای چندانی به آن نداشتند.
برخی دیگر چنین استدلال می کنند که شورای امنیت ملی امریکا از باتلاق عراق و ویتنام جلوگیری نکرد و راه حل عملی برای پیروزی در جنگ افغانستان یا لیبی ارائه نداد و اقدامی در حفاظت از کارگران آمریکایی در مقابل شوک های تجاری چین انجام نداده است. این شورا هم چنین نقشی در جلوگیری از نسل کشی در رواندا یا سوریه نداشته است. شاید آمریکا دیگر به این شورا نیاز ندارد.
«جان گانس» مورخ روند عملکرد شورای امنیت ملی امریکا به گزینه های دیگری از جمله فرانکلین روزولت اشاره می کند که به گفته او همواره علاقه مند بود دیگران از جمله رهبران نظامی دیپلمات ها، کنگره وحتی هری ترومن معاون خود را از تصمیم گیری های خود دور نگه دارد. ظاهرا این رویکرد به مذاق ترامپ خوش آمده است و او نیز دوست دارد که اعضای تیمش مانند گلادیاتور با هم بجنگند.
به گفته یک مقام کارکشته کاخ سفید ووزارت دفاع وخارجه آمریکا، شورای امنیت ملی امریکا درابتدا به منظور جلب حمایت سیاسی وتضمین این که مقام های مختلف کابینه، نمایندگان منافع مهم و گروه هایی در حیات سیاسی آمریکا در خصوص تصمیم گیری های در زمینه جنگ وصلح احساس آرامش می کنند، تشکیل شد. حفظ این حمایت سیاسی از سوی برخی از اعضای ائتلاف خود موضوعی مهم برای ترامپ بوده است اما او علاقه چندانی به استفاده از ساختارهای رسمی برای کسب چنین حمایتی ندارد. به کار گرفتن واخراج بولتون همگی بخشی از ابزار مدیریتی ترامپ را نشان می دهد.
شورای امنیت ملی آمریکا به مدلی نیاز دارد که به افزایش احتمالی کارکنان یا بودجه احتیاجی نداشته باشد برعکس باید به اعضای دستگاه اجرایی و اعضای کنگره اجازه دهد بر تلاش های بسیار فنی و محرمانه نظارت داشته باشند.
شورای امنیت ملی با اصلاحات در روندهای خود باید با سیاست های کشور که به طور جمعی اتخاذ شده است همکاری کند نه این که در مقابل آن قرار گیرد. شکست روندهای متعارف در دولت ترامپ قضاوت درباره اولویت های جانشینان بولتون را آسانتر می کند و نحوه گزینش اعضای تیم ترامپ نشان می دهد که او برای چه چیزی ارزش قائل است.
فارن پالیسی نتیجه گرفته که هرچند مشاور امنیت ملی سابق ترامپ به نابودی شورای امنیت ملی امریکا کمک کرد اما این روند قبل از این که او بکار گماشته شود، آغاز شده بود.
نظر شما