به گزارش گروه نشریات خبری ایرنا، طرح شفافیت عملکرد نمایندگان در سوم شهریور سال جاری دومین بار در یک سال گذشته در جلسه علنی مجلس مطرح شد. که نمایندگان به آن رای مثبت ندادند و رای نیاورد. بعد از این جریان علیرضا پناهیان در اظهاراتی در خطاب به نمایندگان مجلس مطالبی را بیان کرد که با واکنش های مختلفی از طرف گروه های سیاسی مواجه شد. همچنین این روحانی در مراسمی که به مناسبت دهه دوم ماه محرم در دانشگاه هنر برگزار شد، در سخنانی گفت: شما مسؤولان به چه دلیلی می خواهید با آمریکا گفت وگو و مذاکره کنید؟ آیا به دنبال منافع ملت هستید؟ اگر منافع ملت برعکس تامین شود چه؟؛ متاسفانه مسؤولان اصلا حاضر به شنیدن این سخنان نیستند و تنها به فحش دادن و ناسزاگویی اقدام می کنند.
رسانه های اصلاح طلب در این باره عنوان داشتند: بداخلاقی و رفتارهای آن چنانی در فضای سیاسی هم به کرات شنیده می‌شود. متاسفانه مردم عادت کرده‌اند که سیاسیون یکدیگر را با الفاظ ناشایست مورد خطاب قرار دهند و به راحتی به هم تهمت و افترا بزنند.
رسانه های اصولگرا هم نوشتند: سخنان اخیر حجت الاسلام پناهیان واعظ مشهور درباره شفافیت آرای نمایندگان مجلس آدم را یاد همان مثل معروف حکیمانه در میان ما ایرانیان می اندازد که: «بنشین» و «بفرما» و «بتمرگ» همه یک معنا دارند اما اثرشان به هیچ وجه یکی نیست. به خصوص در مورد کلمات دومی و سومی عکس العمل ها بسیار متفاوت است.
رسانه های اصلاح طلبان
گزاره های به کار گرفته شده از طرف این جریان رسانه ای عبارتند از:
آیا خطاب قرار دادن مجلس و نمایندگان آن با کلمات موهن، شایسته نظام اسلامی و تربیت انسانی است؟؛ اینکه در منابر یا جاهای دیگر از ادبیات ناهنجاری استفاده شود پدیده هزینه‌سازی است که می‌تواند تبعات منفی زیادی داشته باشد؛ باید مراقب باشیم تا منبر که رسالت فرهنگ‌سازی و ترویج اخلاق دارد، به محلی برای تخریب و تخطئه دیگران تبدیل نشود؛ هرچه زودتر باید تدبیری اندیشید و تلاش کرد تا بلکه به طریقی بداخلاقی‌ها و تهمت و افترا به کمترین حالت ممکن خود برسد؛ اعتراض آقای پناهیان به نمایندگان مجلس فی‌نفسه اعتراضی صحیح بود؛ برای مردم سوالی با این مضمون مطرح شده است که چرا مجلس‌نشینان با شفاف‌سازی رأی‌هایشان مخالفت می‌کنند؛ آقای پناهیان با استناد به کدامین روایتی که سندش را ذکر نکرده تصویری خشن از امام زمان به دست نسل امروز می‌دهد؟؛ کسانی اکنون جرات بحث پیرامون شفافیت در مجلس را به خود می‌دهند که در حوزه‌های دیگر اعتقادی به شفافیت ندارند.
سخنان به دور از آداب اسلامی
در بخشی از مطلب روزنامه شرق می خوانیم: اظهارات تند و اهانت‌آمیز یکی از وعاظ تهران به مجلس شورای اسلامی و نمایندگان آن و واکنش برخی نمایندگان مجلس به این اظهارات، صرف‌نظر از حق یا ناحق‌بودن طرف‌ها حکایت از آن دارد که با وجود توصیه‌های دینی مبنی‌بر اخوت و برادری و توصیه رهبری مبنی‌بر وحدت و همبستگی در مقابل دشمن اصلی، می‌خواهیم نظرات شخصی خود را با تهدید و ارعاب و جوسازی به کرسی بنشانیم و این حداقل نشانه‌ای از نداشتن بلوغ فکری و پایبندنبودن به آموزه‌های دینی و مصلحت‌های کشور است. هنوز مرکب اتهام‌زنی و اختلاف دو روحانی عالی‌رتبه در کشورمان خشک نشده و هنوز چند روزی از تصویر صلح‌آمیز و آشتی‌جویانه ایشان نگذشته است که این‌بار درگیری به نامناسب‌ترین وجه در جامعه اتفاق می‌افتد و بی‌گمان مانند بسیاری از موارد دیگر موجب بی‌اعتمادی جامعه به مسئولان و نهایتا به نظام می‌شود. بدون مناسبت نیست اندکی به موضوع اختلاف بپردازیم و آن را موشکافی کنیم تا انگیزه‌های این موضع‌گیری‌ها معلوم شود. نمایندگان مجلس در زمینه چگونگی اخذ آرا به این نتیجه رسیده‌اند که رأی نمایندگان باید مخفی باشد و نتیجه رأی‌گیری اعلام شود و این با مذاق افرادی از جمله واعظ یادشده سازگار نبوده و انتظار دارد رأی تک‌تک نمایندگان درباره موضوعاتی که به آن رأی می‌دهند، معلوم باشد و به این امر شفافیت می‌گویند. آیا خطاب قراردادن مجلس و نمایندگان آن با کلمات موهن، شایسته نظام اسلامی و تربیت انسانی است؟
به گزارش سایت نامه نیوز عباس سلیمی‌نمین مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران با اشاره به برخی از تندروی‌های مشاهده شده در منابر گفت: اینکه در منابر یا جاهای دیگر از ادبیات ناهنجاری استفاده شود پدیده هزینه‌سازی است که می‌تواند تبعات منفی زیادی داشته باشد چراکه وقتی یک سخنران حتی کوچک‌ترین بی‌حرمتی‌ای از خود بروز بدهد، آن بی‌حرمتی مجوزی برای بی‌حرمتی از جانب دیگران خواهد شد. به همین دلیل باید مراقب باشیم تا منبر که رسالت فرهنگ‌سازی و ترویج اخلاق دارد، به محلی برای تخریب و تخطئه دیگران تبدیل نشود چراکه آموزه‌های دینی به ما توصیه می‌کند: «حتی تخریب مجرم هم صلاح نیست.»
مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران ادامه داد: البته بداخلاقی و رفتارهای آنچنانی در فضای سیاسی هم به کرات شنیده می‌شود. متاسفانه مردم عادت کرده‌اند که سیاسیون یکدیگر را با الفاظ ناشایست مورد خطاب قرار دهند و به راحتی به هم تهمت و افترا بزنند. این فضای کدر اخلاقی در حالی مشاهده می‌شود که خدا به موسای پیامبر هم توصیه کرد: «با فرعون با زبان لین صحبت کن.» اما متاسفانه به این مهم توجهی نشان داده نمی‌شود، بنابراین در چنین شرایطی فضای جامعه نیز تحت تاثیر این بی‌اخلاقی‌ها قرار گرفته است. به طوری که شاهد نوعی لجام‌گسیختگی اخلاقی هستیم که تاثربرانگیز است. به نظر من باید هرچه زودتر تدبیری اندیشید و تلاش کرد تا بلکه به طریقی بداخلاقی‌ها و تهمت و افترا به کمترین حالت ممکن خود برسد.
این چهره اصولگرا با اشاره به حاشیه‌های به‌وجودآمده برای منبر علیرضا پناهیان گفت: منبر ایشان همیشه مراجعه‌کنندگان پرشماری دارد. معتقدم نه تنها آقای پناهیان بلکه همه چهره‌هایی که تریبون دارند باید مراقب باشند تا از چارچوب اخلاق خارج نشوند. چون اگر به این مهم توجه نکنند، اظهارات صحیح و دلسوزانه‌شان تحت تاثیر حاشیه‌های ناشی از اظهارات جنجالی، کمرنگ خواهد شد و در نتیجه به هدفی که دنبال می‌کنند نمی‌رسند.
عباس سلیمی‌نمین در پایان گفت: البته باید اذعان کرد اعتراض آقای پناهیان به نمایندگان مجلس فی‌نفسه اعتراضی صحیح بود. برای مردم سوالی با این مضمون مطرح شده است که چرا مجلس‌نشینان با شفاف‌سازی رأی‌هایشان مخالفت می‌کنند.
سایت انصاف نیوز با تیتر امام زمان آقای پناهیان! عنوان داشت: با چنین ادبیات از سوی گوینده‌ای که به صدور خشونت علیه کسانی که مخالف خود می‌داند، اگر به سوی شناخت امام زمان برویم، همان شبهه مساوی بودن دین با خشونت را ترویج و ثابت می‌شود. آقای پناهیان با استناد به کدامین روایتی که سندش را ذکر نکرده تصویری خشن از امام زمان بدست نسل امروز می‌دهد؟ گذشته از سند، درایه الحدیث و تفسیر روایت، از جمله ملزومات درک تبیین حدیث است که زانوی تلمذ زدن نزد اساتید حقیقی و نه مجازی را می‌طلبد که چنته صاحب سخنان نقل شده در صدر این مقال از آن خالی است.
اغواگری علیه رییس جمهوری
روزنامه آرمان ملی نوشت: از مدت‌ها قبل می شد انتظار داشت که هر چه به انتخابات نزدیک‌تر می شویم، دامنه تحرک مخالفان دولت برای کاستن از احتمال موفقیت چهره‌های سیاسی نزدیک به اصلاح‌طلبان و اعتدالگرایان، بیشتر شود. تحرک رقبای دولت که بیشتر در لایه‌های تندرو و دلواپس اصولگریان تجمیع شده‌اند، در هفته‌های اخیر شیب حیرت‌انگیزی گرفته است و اغلب چهره‌های نزدیک به این جریان، بی‌توجه به تاثیر منفی سخنانشان بر افکار عمومی و سیاست خارجی، زبان را به مثابه شلاق به‌کار گرفته‌اند. نمود عالی این اتفاق را می‌توان در سخنان حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان دید. او که به عنوان سخنران قبل از خطبه‌ها در آخرین نماز جمعه سخن می‌گفت، هم رئیس دولت را نواخت و هم به مجلس تاخت. این احتمال وجود دارد که خود پناهیان متوجه نباشد که سخنانش کجا به ضد خود تبدیل خواهد شد. برای مثال او گفته است: «بنده درباره برخی نمایندگان اجمالا می‌دانستم که آنان مواضع دیگری دارند ولی فکر نمی‌کردم اینقدر رذیلانه بتوانند تهمت بزنند» که پیداست استفاده از واژه رذیلانه به نماینده‌هایی که مجموع آنها یک‌سوم ساختار سیاسی کشور را تشکیل می‌دهد، به آسانی از یک اظهار سیاسی برگذشته و به چیز دیگری تبدیل می‌شود که اگر کسی فارغ از های‌وهوی سیاسی به آن بیندیشد، متوجه آن خواهد شد. خود پناهیان اظهار کرده است که «در انتقال پیام توجه به صحت پیام کافی نیست، بلکه به نحوه انتقال پیام نیز باید توجه شود» و به اعتبار استفاده پناهیان از واژه‌هایی مانند رذیلانه برای نماینده‌های مجلس، می‌توان او را به تفاوت در بیان و روشی که در سیاست‌ورزی دنبال می‌کند توجه داد.
عدم ارائه طرح شفافیت مجلس در زمان مناسب
غلامرضا ظریفیان فعال سیاسی اصلاح‌طلب در گفت و گو با سایت خبری انتخاب، اظهار داشت: «عدم ارائه طرح شفافیت مجلس در زمان مناسب و رد شدن دو فوریتی بودن طرح، موجب شده که فردی با مسئولیت‌هایی خاص در فضایی خارج از حوزه تخصص خود، اجازه دخالت بدهد و تعبیراتی نادرست را خطاب به مجلس بیان کند. همین گفته‌ها کافی هستند تا مسیر درست اعمال شفافیت بر عملکرد نمایندگان از مسیر درست خود خارج شود و به موضوعی حاشیه‌ای تبدیل شود. کسانی اکنون جرات بحث پیرامون شفافیت در مجلس را به خود می‌دهند که در حوزه‌های دیگر اعتقادی به شفافیت ندارند و فاقد کارنامه‌ای مناسب در این زمینه هستند. بنابراین مساله به فضایی برده شده که بنیان آن فدای حاشیه‌ها می‌شود.»
رسانه های اصولگرا
گزاره های به کار گرفته شده از طرف این جریان رسانه ای عبارتند از:
این سخنان آنچنان بر جماعت فهرست امید گران و سنگین آمد که برخی از نمایندگانش با زشت‌ترین الفاظ و تهمت‌ها به ترور شخصیت این روحانی و استاد حوزه و دانشگاه روی آوردند. همچنین نمی‌توان دفاعی از ادبیات و بیان آن کرد؛ پناهیان و ماجرای بنشین و بفرما و بتمرگ! اما آقای پناهیان مثل دیگر مردم نیز حق مطالبه دارد و می تواند شفافیت را از نمایندگان بخواهد و حرف ایشان حرف درستی است.
پاسخ نامناسب به پناهیان از طرف برخی جریانات سیاسی
روزنامه کیهان نوشت: حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان در انتقادات خود از مجلس پرسیده بود که چرا تن به شفافیت نمی‌دهد؟ و همچنین از جوانان خواسته بود که شفافیت را به‌عنوان یک مطالبه به‌صورت فراگیر دنبال کنند تا این موضوع به یک پویش بزرگ بدل شود. این سخنان آنچنان بر جماعت لیست امید گران و سنگین آمد که برخی از نمایندگانش با زشت‌ترین الفاظ و تهمت‌ها به ترور شخصیت این روحانی و استاد حوزه و دانشگاه روی آوردند.
سوءاستفاده برخی جریانات سیاسی
در بخشی از مطلب روزنامه فرهیختگان آمده است: سخنرانی علیرضا پناهیان در هیات شهدای گمنام دانشگاه امام‌صادق(ع) و بعد از آن سخنرانی پیش از خطبه‌های نمازجمعه تهران که البته نمی‌توان دفاعی از ادبیات و لحن آن کرد، فرصت و بهانه خوبی را برای مخالفان شفافیت و کسانی که اساسا نسبتی با این مساله ندارند، ایجاد کرده است تا با غبارآلود کردن فضا به افکارعمومی اجازه داده نشود درمورد اینکه چرا آرای نمایندگان مجلس شفاف نیست فکر کند و درباره آن تصمیم بگیرد. در چند روز گذشته غوغاسالاری‌ها در رسانه‌های اصلاح‌طلب آنقدر زیاد بوده که از بنیان اصل این ماجرا به فراموشی رفته و به‌عبارتی، حاشیه به متن تبدیل شده است. اگر بخواهیم بدون رودربایستی صحبت کنیم، باید بگوییم یکی از مهم‌ترین ایرادات مجلس و بسیاری از نهادهای دیگر همین ابهام در نحوه تصمیم‌گیری و اقدام است، ابهامی که در پناه آن اجازه شکل‌گیری هر نوع رانت، رشوه، فساد و زدوبند داده می‌شود و در نتیجه همین ابهام هم به دفعات دیده شده که منافع ملی فدای منافع جناحی شده و اولویت‌های کشور به محاق رفته است.
سخنان به دور از آداب اسلامی
تارنمای الف با عنوان پناهیان و ماجرای بنشین و بفرما و بتمرگ!... آورده است: سخنان اخیر حجت الاسلام آقای پناهیان، واعظ مشهور، درباره شفافیت آرای نمایندگان مجلس آدم را یاد همان مثل معروف حکیمانه در میان ما ایرانیان می اندازد که : «بنشین» و «بفرما» و «بتمرگ» همه یک معنا دارند اما اثرشان به هیچ وجه یکی نیست. به خصوص در مورد کلمات دومی و سومی عکس العمل ها بسیار متفاوت است. عکس العمل ما در برابر «بفرما» معمولا تمکین است یا در صورت عدم تمکین حداکثر سکوت. اما در برابر «بتمرگ» کمتر کسی برنمی آشوبد. حتی اگر «تمرگیدن» حرف و خواسته حقی باشد که باید به آن عمل شود! رعایت این اصل مهم تبلیغی برای اهل «وعظ» و «خطابه» که با فنون آن آشنایی دارند بسیار واجب است و برای واعظان دینی واجب تر؛ چرا که آن ها منتسب و ملزم به اخلاق دینی نیز هستند. اما جدای از اخلاق دینی، میدان دادن به هیجانات و لغزش زبانی در این زمینه‌ها که پای بیان سخن حقی در میان است، هم اثر سخن را در میان شنونده از بین می برد و هم بهانه ای به دست کسانی می دهد که این سخن انتقادی درباره آن هاست تا با توسل به همین لغزش و رعایت نکردن لحن و ادب، اصل موضوع را وانهاده و به حاشیه ها دامن بزنند و به این وسیله سخن حق را در میان غوغای برخاسته از این حاشیه ها ناشنیده بگذارند. به نظر می رسد درباره سخنان اخیر آقای پناهیان همین اتفاق افتاده است. یعنی اصل سخن که انتقادی کاملا وارد و به حق است در میان واکنش‌ها به لحن و ادبیات گم شد یا دستکم تلاش شد که چنین شود.
حفظ جایگاه مجلس
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ امیر خجسته، رئیس فراکسیون مبارزه با مفاسد اقتصادی مجلس با اشاره به سخنان انتقادآمیز حجت الاسلام پناهیان نسبت به عدم شفافیت مجلس گفت: آقای پناهیان مثل سایر مردم نیز حق مطالبه دارد و می تواند شفافیت را از نمایندگان بخواهد و حرف ایشان حرف درستی است، در همین حال باید جایگاه مجلس حفظ شود.
نظر شما