حمله به آرامکو و همصدایی در آنکارا

تهران- ایرنا- نشست دیروز روسای جمهوری ایران، ترکیه و روسیه تنها به بررسی راهکارهای بازگشت ثبات به سوریه محدود نبود بلکه اشتراک نظری قاطع درباره ضرورت پایان تجاوزگری سعودی‌ها به یمن و رد اتهام‌زنی بی‌اساس واشنگتن به تهران بر سر حمله اخیر به تاسیسات نفتی سعودی از آنکارا مخابره شد.

به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا، رئیسان جمهوری سه کشور ایران، روسیه و ترکیه دیروز (بیست و پنجم شهریور) در آنکارا گردآمدند تا درباره تحولات سوریه تبادل دیدگاه و رایزنی کنند. نتیجه ملاقات «حسن روحانی» و «ولادیمیر پوتین» با «رجب طیب اردوغان» در بیانیه پایانی نشست آنکارا انعکاس یافت.

با وجود تمرکز روسای دولت‌های ضامن صلح سوریه بر رویدادهای این کشور، حمله پهپادی روز شنبه «انصارالله» یمن به تاسیسات نفتی و پالایشگاهی عربستان رایزنی های آنکارا را هم تحت تاثیر قرار داد.

دکتر روحانی در نشست مطبوعاتی مشترک با پوتین و اردوغان و در پاسخ به پرسشی درباره این رخداد، حمله یمنی ها را اقدام مشروع آنان در دفاع مقابل تجاوزگری دانست و بیان داشت مردم یمن ناچارند برابر این همه تجاوز و سیل اسلحه از آمریکا و اروپا به سمت عربستان و امارات، پاسخ دهند.

در شرایطی که مقامات واشنگتن بلافاصله پس از حمله روز شنبه انگشت اتهام را به سوی ایران گرفته و کشورمان را مسوول حمله به تاسیسات آرامکو در پالایشگاه «بقیق» و میدان نفتی «خریص» قلمداد کردند، موضع گیری سران ترکیه و روسیه به نوعی همصدایی با ایران در رد این اتهامات بود.

در نخستین واکنش، این «مایک پمپئو» وزیر امور خارجه آمریکا بود که مدعی شد، تهران در لوای توسل به دیپلماسی عامل یکصد حمله به سعودی محسوب می شود.

پس از آن بود که «دونالد ترامپ» در توئیت های مختلف با یادآوری سقوط پهپاد آمریکایی در حریم هوایی ایران که اواخر خردادماه سال جاری رخ داد، بیان داشت که در انتظار روشن شدن ابعاد ماجرا و نیز آماده اقدام نظامی است.

بسیاری از ناظران، موضع گیری های مقامات واشنگتن، درخواست برخی چهره های تندرو آمریکایی برای واکنش تلافی جویانه و حمله به تاسیسات پالایشگاهی ایران و در مجموع موج تبلیغاتی را که با هدف متهم سازی ایران به تهاجم یا زمینه سازی حمله به تاسیسات آرامکو به راه افتاده، ماهی گیری آمریکایی ها از آب گل آلود خوانده و آن را در راستای «فشار حداکثری» یا به عبارتی بهتر «دروغ حداکثری» می پندارند.

در مقابل این رویکرد، پوتین همچون همتای ایرانی ریشه این حملات را در وقایع یمن دانست و گفت: در یمن فاجعه بزرگ بشری جریان دارد. آنجا وضعیتی است که می‌توان آنرا فاجعه واقعی نامید. ما خود آماده ایم تا به مردم کمک کنیم و همه را برای انجام این کار فرامی‌خوانیم. بهترین شیوه حل و فصل این بحران، توافق میان تمام طرفین دخیل در این درگیری است.

از سوی دیگر اردوغان در پایان نشست کشورهای ضامن آتش‌بس در سوریه درباره حوادث روز شنبه تصریح کرد «باید به یاد بیاوریم چه کسی ابتدا یمن را بمباران کرد و خواهیم دید که فاجعه از کجا شروع شده است.»

علاوه بر این مواضع سران روسیه و ترکیه، رویکرد جامعه بین المللی نشان از ناکامی فرصت طلبی کاخ سفید برای اعمال فشار مضاعف بر ایران دارد و بسیاری از کشورها به جای همراهی با این اتهام زنی‌ها، خواستار خویشتنداری در منطقه و پرهیز از موضع گیری های غیرمسوولانه شده اند.

در شرایطی که دولت ترامپ می کوشد تا جمهوری اسلامی ایران را عامل بروز ناامنی و بی ثباتی در خاورمیانه و نیز تهدیدی علیه اقتصاد جهانی و جریان امن انرژی معرفی کند، واکنش واشنگتن و متحدانش در منطقه، بازتولیدی بی حاصل از افترائات پیشین است نظیر آنچه پس از انفجارهای بندر «الفجیره» امارات در اردیبهشت ماه یا حمله به نفتکش ها در دریای عمان رخ داد و واهی بودن ادعاهای مطروحه در مجامع بین المللی چون شورای امنیت سازمان ملل نیز عیان گشت.

در مقابل، آنچه بیش از عطش آمریکا برای تحت فشار قرار دادن ایران به چشم می خورد، اتفاق نظری است که جهت پایان تجاوزگری به یمن و فاجعه انسانی در این کشور طی چهارسال و نیم گذشته شکل گرفته است.

در مقابلِ انگشت اتهام آمریکا، نگاه بسیاری به ریشه های ناامنی در منطقه و حوادثی نظیر آنچه در مناطق نفتخیز عربستان روی داد دوخته شده و نتایج ناگزیرِ سوداگری آمریکایی و تجاوزگری سعودی بیش از پیش به چشم می آید؛ وضعیتی که نمود اصلی آن را همچنان که اشاره شد می توان در شکل گیری نوعی «هم‌گرایی سیاسی» در راستای ایجاد «بازدارندگی امنیتی» نزد سران کشورهایی چون ایران، روسیه و ترکیه شاهد بود.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha