اگر بخواهیم تنها با یک کلمه والورده را توصیف کنیم، آن کلمه «صداقت» است؛ اظهارات وی پس از عملکرد فاجعه‌بار بارسلونا برابر گرانادا در لوس کارمنس این بود «خودم را مقصر می‌دانم»؛ و در حالی آبی‌اناری‌ها دوران وحشتناکی را سپری می‌کنند که مرد اسپانیایی از مسئولیت‌های خود شانه خالی نکرد و گفت «وقتی می‌بازید حداقل کاری که می‌توانید انجام دهید این است که سعی کنید لیاقت بُرد داشته باشید و ما لیاقت پیروزی نداشتیم.»
نتایج به دست آمده توسط تیم تحت هدایت والورده در بازی‌های خارج از خانه در ۲۵ سال گذشته بدترین بوده و برای سرمربی که فصل گذشته را در حالی به اتمام رساند که آینده‌اش روی هوا بود، آغازی این چنین در فصل جدید ضربه‌ای مهلک محسوب می‌شود.
این سومین فصل حضور والورده روی نیمکت بارسا و از قضا سومین برهه بحرانی وی است؛ سرمربی که در سال ۲۰۱۷ به نیوکمپ آمد و مجبور شد تیمی را بازسازی کند که «نیمار» فلنگ را بسته بود و باشگاه برای پیدا کردن راه‌حل بازگرداندن بارسا به روزهای اوج هاج و واج مانده بود؛ اما او کارش را به خوبی انجام داد و در فصل نخست حضورش، کاتالان‌ها تا روزهای پایانی فصل حتی متحمل یک شکست هم نشدند و تنها لوانته برایشان دردسرساز شد.
فاجعه رم والورده را روی لبه تیغ قرار داد
در آن فصل، اولین بحران زمانی برای وی به وجود آمد که بارسا دیدار برگشت لیگ قهرمانان را با نتیجه ۳ بر صفر مقابل آ.اس رم واگذار کرد؛ در آن برهه والورده در فکر رفتن بود و همگان به این باور رسیده بودند که در صورت شکست بارسا در فینال جام حذفی مقابل سویا، تابستان سرمربی جدیدی را روی نیمکت بارسا خواهند دید.
بارسا مقابل سویا ۵ بر صفر پیروز و آینده والورده تضمین شد چرا که اعتماد از دست رفته باشگاه به مرد شماره یک نیمکت این تیم، بازگشته بود.
آنها فصل گذشته بار دیگر به‌راحتی لالیگا را فتح کرده و با شکست دادن تاتنهام در ومبلی و منچستریونایتد در اولدترافورد، عنوان قابل اطمینان‌ترین تیم در بازی‌های خارج از خانه را از آن خود کردند اما به یکباره فاجعه لیورپول در آنفیلد رخ داد.
کاتالان‌ها در ادامه فینال کوپادل‌ری را به والنسیا واگذار کرده و گمانه‌زنی‌ها از برکناری قریب‌الوقوع والورده حکایت داشت؛ با این حال، این «جوزپ ماریا بارتومئو» بود که ماندن وی را تایید و اعلام کرد؛ البته پیدا نشدن هیچ گزینه مقرون به صرفه در بازار هم در این ابقا بی‌تاثیر نبود.
اما بحران کنونی والورده خیلی پیش‌تر از ۲ مورد قبلی آغاز شده بود؛ در ماه سپتامبر هستیم و بارسلونا پس از نمایشی تاسف‌بار مقابل گرانادا، اتفاقاتی شوم را پیش‌روی خود می‌بیند؛ نمایشی رقت‌انگیز که از تمامی جنبه‌ها از نرخ دوندگی، تاکتیک، انتخاب بازیکن گرفته تا ناتوانی در بروز واکنش مناسب پس از گل خوردن، از سوی همگان مورد انتقاد قرار گرفت.
«لوئیس سوارز» در بازی‌های خارج از خانه چیزی بیشتر از یک شبه نبوده است؛ «آنتوان گریژمان» در پستی فرعی و غیرتخصصی در سمت چپ از تاثیرگذاری ناکام ماند؛ «جرارد پیکه» چهار بار در مجموع پنج بازی فصل جدید اخطار گرفته و مشکل به ظاهر لاعلاج «ایوان راکیتیچ» هم نیازی به گفتن ندارد؛ به این‌ها عملکرد ضعیف «سرخیو بوسکتس» و دقایق آشفتگی «آرتورو ویدال» را هم اضافه کنید.
بارسلونا در بازی شنبه‌شب بی‌روح بود و در آغاز فصل خبرهای بد زیادی به گوش آنها می‌رسد؛ والورده مرد باهوشی است و چند کار خوب را هم برای باشگاه انجام داده که از جمله آنها می‌توان به استفاده از «آنسو فاتی» و میدان دادن به چند بازیکن جوان دیگر اشاره کرد اما این سومین بحران وی در عرض سه سال است؛ بحرانی که شاید بیشتر از ۲ مورد دیگر طول بکشد مگر آنکه بارتومئو تصمیم بزرگ و جسورانه‌ای بگیرد...
نظر شما