سید عباس صالحی: سخنان روحانی در سازمان ملل غرور برانگیز بود

سید عباس صالحی در این توییت بیان داشت: سخنان آقای دکتر حسن روحانی در سازمان ملل متحد غرور برانگیز بود.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نوشت: دیپلماسی حکیمانه و مقاومت بازدارنده، منطق نظام و دولت در رویارویی با پیمان‌شکنی است و عزت و عقلانیت، آینده ایران را می‌سازند.

 دکتر حسن روحانی که برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به نیوریورک سفر کرده است عصر روز چهارشنبه در سخنرانی اش در سازمان ملل تاکید کرد:  بنا به مسئولیت تاریخی کشورم در حفظ امنیت، صلح، ثبات و پیشرفت در منطقه خلیج فارس و تنگه هرمز، همه کشورهایی را که از تحولات خلیج فارس و تنگه هرمز متأثر می‌شوند به «ائتلافِ امید» HOPE  یعنی «ابتکار صلح هرمز» (Hormoz Peace Endeavor) دعوت می‌کنم.

رئیس ‌جمهوری با بیان اینکه هدف «ائتلاف امید» ارتقای صلح، ثبات، پیشرفت و رفاه کلیه ساکنان حوزه تنگه هرمز و تفاهم متقابل و روابط صلح‌آمیز و دوستانه میان آنها است، ابراز داشت: این ابتکار حوزه‌های مختلف همکاری مانند تأمین همگانی امنیت انرژی، آزادی کشتیرانی و انتقال آزادانه نفت و سایر منابع به کشورهای حوزه تنگه هرمز و فراتر از آن را دربرمی‌گیرد.

روحانی با تشریح طرح «ائتلاف امید» بیان کرد: «ائتلاف امید» بر پایه اصول مهمی همچون پایبندی به اهداف و اصول ملل متحد، احترام متقابل، منافع متقابل، جایگاه برابر، گفت‌وگو و تفاهم، احترام به حاکمیت و تمامیت ارضی، خدشه‌ناپذیریِ مرزهایِ بین‌المللی، حل و فصلِ مسالمت‌آمیزِ تمامیِ اختلافات و از همه مهم‌تر، دو اصلِ بنیادینِ «عدم تجاوز» و «عدم دخالت در امور داخلی یکدیگر» قرار دارد. حضورِ سازمانِ ملل متحد برای ایجادِ یک چترِ بین‌المللی در حمایت از «ائتلاف امید» نیز امری ضروری است.

رییس جمهوری با بیان اینکه امنیت منطقه با خروج نظامیان آمریکا، تأمین می‌شود و نه با سلاح و مداخله آنان، عنوان کرد: آمریکا پس از ۱۸ سال نتوانست اقدامات تروریستی را کاهش دهد، اما جمهوری اسلامی ایران فتنه داعش را به کمک ملت‌ها و دولت‌های همسایه خاتمه داد. راه‌حل نهایی صلح و امنیت خاورمیانه: «دموکراسی در داخل و دیپلماسی در خارج» است. امنیت را نمی‌توان خرید و توسط دولت‌های خارجی، تأمین کرد.

وی با بیان اینکه صلح و امنیت و استقلالِ همسایگانِ ما، صلح و امنیت و استقلالِ ماست، گفت: آمریکا همسایه ما نیست. این جمهوری اسلامی ایران است که همسایه شماست و از دیرباز به ما آموخته‌اند که «اول همسایه؛ آنگاه خانه». در روز واقعه، ما و شما تنها می‌مانیم. ما با هم همسایه‌ایم، نه با آمریکا! آمریکا اینجاست، نه در خاورمیانه.