به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا، هماوردی سیاسی در آمریکا این روزها به اوج خود رسیده و فرایند استیضاح ترامپ در کنگره این کشور پیش می رود.
افشای مکالمه تلفنی ترامپ با همتای اوکراینی جهت گشودن پرونده قضایی علیه «جو بایدن» و پسرش که گویا در شرق اروپا فعالیت های اقتصادی داشته، جنجالی سیاسی را در واشنگتن به راه انداخته است.
دموکرات ها در برابر اقدام رئیس جمهوری جمهوریخواه جهت اعمال فشار بر بایدن که احتمالا نامزد اصلی آنان در انتخابات ۲۰۲۰ خواهد بود، به میدان آمده اند و ترامپ را به سوء استفاده از منصب و قدرت سیاسی متهم ساخته اند و اکثریت مورد نیاز برای استیضاح رئیس جمهوری در مجلس نمایندگان هم به دست آمده است.
پافشاری رئیس جمهوری بر کاربرد دیپلماسی برای برونرفت از تنگناهای پیش رو و عبور از تحریم های ضدایرانی منتقدانی سرسخت دارد؛ مخالفانی که اساسا اعتقادی به تنش زدایی نداشته و بدون در نظر گرفتن خواست قاطبه مردم و مصالح کشور، چشم بر واقعیات موجود در کشور و سطح بین الملل بسته و اصرار دارند گره های امور را به جای دست با دندان بگشایند.
صرف نظر از دشواری های سیاسی و قانونیِ به زیر کشیدن ترامپ که باعث شده برخی ناظران با توجه به شمار دموکرات ها در کنگره، آن را ناممکن بدانند، مساله مهم این است که این تصمیم همزمان با حضور ترامپ در مجمع عمومی سازمان ملل در دستور کار رقبا قرار گرفت.
برخلاف رئیس جمهوری آمریکا که به اتهام نقض قانون با اقدام متقابل دموکرات ها مواجه شده و همزمان با حضور روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل، رقبای رئیس جمهوری کشور ما وی را در صورت تصمیم به دیدار با ترامپ تهدید به استیضاح کرده و تصریح داشته اند در صورت دیدار روحانی با ترامپ در استیضاحش تعلل نخواهند کرد.
برخی هم هشدار داده اند در صورت هر گونه مذاکره و دیدار با مقامات آمریکایی، روحانی به همراه «محمدجواد ظریف» با خشم و «خروش ملت انقلابی» مواجه خواهند شد.
این در حالی است که رئیس جمهوری علنا بیان داشته که «عکس یادگاری آخرین ایستگاه مذاکره است؛ نه اولین ایستگاه» و به این ترتیب دیدار با همتای آمریکایی را منوط به گشایش باب مذاکره دانسته و شرط بدیهی هر مذاکره ای را هم بازگشت آمریکا به برجام و رفع تحریم ها اعلام کرده است؛ یعنی دقیقا شرایطی که از سوی رهبر انقلاب برای مذاکره با آمریکایی ها معین شده است.
به این ترتیب، هشدار به رئیس جمهوری و سایر دست اندرکاران دیپلماسی در این زمینه بیش از پیش جنبه خودنمایی سیاسی یافته و صرفِ مخالف خوانی علیه دولت صورت می گیرد.
حضور رئیس جمهوری در بزرگترین گردهمایی رهبران جهان و سخنرانی دیروز وی در مجمع عمومی البته باعث ایجاد انشقاق میان منتقدان و مخالفان دولت شده است.
در حالی که برخی از سیاسیون و رسانه های مخالف، بی امان روحانی را در مجمع عمومی هدف حملات خود قرار داده اند، امروز یکی از اصلی ترین رسانه ها منتقد زبان به تمجید از سخنرانی رئیس جمهوری گشود. مدیرمسوول روزنامه «کیهان» در سرمقاله امروز این روزنامه نوشت: دیروز، رئیس‌جمهور کشورمان زبان گویای مردم پاکباخته ایران اسلامی بود که در مجمع عمومی سازمان ملل به سخن ایستاده بود. عزت و حکمت و مصلحت را به هم آمیخته و تابلوی واقع‌نمایی از بایدها و نبایدهای پیش روی انقلاب اسلامی را در مقابل چشم جهانیان آویخته بود.
با این حال هنوز هم پافشاری رئیس جمهوری بر کاربرد دیپلماسی برای برونرفت از تنگناهای پیش روی کشور و عبور از تحریم های ضدایرانی منتقدانی بسیار دارد؛ مخالفانی که اساسا اعتقادی به تعامل و تنش زدایی نداشته و بدون در نظر گرفتن خواست قاطبه مردم و مصالح کشور، چشم بر واقعیات موجود در کشور و سطح بین الملل بسته و اصرار دارند گره های امور کشور را به جای دست با دندان بگشایند.
به نوشته یکی از رسانه های منتقد، روحانی باید در تهران به دنبال کلید تدبیر بگردد نه نیویورک. کاربرد کنایه و شعارهای اینچنین در فضایی که فشارهای معیشتی و رکود اقتصادی، جامعه را بشدت از خود متاثر ساخته در حالی صورت می گیرد که مخالفان عملا هیچ بدیل و راهکاری را برای تامین نیازهای اساسی کشور، تحریم فروش نفت، بسته شدن ارتباطات مالی با جهان و دهها چالش دیگر ارائه نمی دهند.
نکته قابل تامل اینکه مخالفان حتی ناتوانی کشورهای اروپایی در ادای وظایف برجامی و نیز رویکردهای سیاسی آنان از جمله بیانیه اخیر تروییکای اروپایی در زمینه مسوولیت ایران در حوادث آرامکو را نتیجه سیاست خارجی روحانی و «حفظ برجام به هر قیمت» می دانند.
در این شرایط می توان بین مخالفان ترامپ و روحانی یعنی دو رئیس جمهوری که در بحبوحه برگزاری مجمع عمومی اهداف سیاست خارجی مورد نظر خود را دنبال می کنند، قیاسی را برقرار ساخت؛ طیفی سیاسی در واشنگتن که برخورد با سوء استفاده از قدرت از سوی رئیس دولت را بر هر ضرورت سیاسی دیگر مرجح دانسته و طیفی دیگر در ایران که رئیس جمهوری کشورشان را در میدان دفاع از منافع و اهداف ملی هدف حمله و تهدید قرار داده و کاربرد دیپلماسی را به طور اساسی زیر سوال برده اند.
نظر شما