سخنی با همسایه فراموشکار

در سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی می خوانیم: گویا بن زائد از واقعیت‌های عینی و ملموس منطقه به‌کلی بی‌اطلاع است. وی ظاهراً نقش پررنگ امارات در تامین، تجهیز و سازماندهی انواع تروریست‌ها از القاعده و طالبان گرفته تا داعش و سایر تروریست‌های اجاره‌ای را فراموش کرده و یا این روزها به کارهای مهم دیگری همانند نرد عشق باختن با صهیونیست‌ها پرداخته که از اوضاع منطقه کاملاً بی‌خبر است. گویا بن زائد نمی‌داند که این ایران بود که پوزه داعش و سایر تروریست‌ها را در منطقه به کمک نیروهای مقاومت به خاک مالید و به یاری ملت‌ها و دولت‌های سوریه و عراق شتافت و پرونده تروریست‌های مورد حمایت و عنایت امارات و سعودی و حامیان گردن کلفت آنها را برای همیشه بست.
ای ‌کاش این شیخ اماراتی قدری هم شرم و حیا می‌کرد و حداقل پس از مشاهده شکست سرمایه‌گذاری‌های بدفرجام در ایجاد کانون‌های بحران در منطقه، با ملاحظه سخن می‌گفت که مخاطبین مجبور نشوند شرارت‌های مستمر امارات در یمن، سوریه، عراق و لیبی را به آنها یادآور شوند. به‌راستی شیوخ امارات چه نفعی در ایجاد ناامنی در این کشورهای عربی دارند و تاکنون چه دستاوردی از آنهمه شرارت داشته‌اند؟ مسئله درباره آبهای خلیج فارس هم کاملاً آشکار است و نیازی به توضیح ندارد که ایران لنگر ثبات و امنیت خلیج فارس است و نمی‌توان به‌خاطر خوشایند این شیخ اماراتی حقایق عینی و ملموس منطقه را وارونه جلوه داد.
گویا بن‌ زائد فراموش کرده است که طرح واشنگتن برای تشکیل یک سازوکار باصطلاح بین‌المللی با مشارکت 65 کشور که هیچ نقش و جایگاهی در امنیت منطقه نداشته و ندارند، امیدوار بود بتواند این کشورها را علیه ایران تحریک نماید و آنها را در یک اجماع نیم‌بند وارد آبهای خلیج فارس کند که البته با عدم استقبال همگان مواجه شد.
آمریکای ترامپ حتی در نخستین ماه‌های ورود ترامپ به کاخ سفید هم تلاش کرد یک اجماع عربی – اسلامی از 54 کشور را علیه ایران در عربستان تشکیل دهد که البته چند ساعت هم دوام نیاورد و به رسوائی عظیم و پردامنه برای امارات و عربستان و دیگران منجر شد. به‌راستی اگر قرار است نیروهای 65 کشور در آبهای خلیج فارس امنیت برقرار کنند ولی به‌طور همزمان علیه ایران وارد عمل شوند که به تنهائی معادل تمامی شیخ‌نشین‌های حاشیه جنوبی خلیج‌ فارس دارای ساحل است، آیا چنین طرحی از ابتدا پرتناقض و شرارت‌آمیز نیست؟
متاسفانه اظهارات این شیخ اماراتی را کسانی دیکته کرده‌اند که منافع دیگری را تعقیب می‌کنند و حاضر نیستند به‌خاطر آنها بجنگند و به جای آنها قربانی شوند.
ای‌ کاش عقلای قوم در امارات که البته کم نیستند به این شیخ گوشزد می‌کردند که قدری با تدبیر و آینده‌نگری به مسائل بیندیشد و این نکته را در نظر بگیرد که با خروج بیگانگان از منطقه، این کشورهای دارای ساحل در منطقه هستند که باید در کنار هم زندگی مسالمت‌آمیزی داشته باشند. امارات هم اگر «طوفان شرارت» را کنار بگذارد و شکست در این پرونده‌های سیاه تروریستی را بپذیرد، می‌تواند روی دوستی ایران حساب کند.