تیم فوتبال پرسپولیس تهران در سه بازی با «سیدجلال حسینی» ۲ برد و یک شکست کسب کرده است و تنها یک گل خورده را در کارنامه دارد اما این تیم بدون صخره سرخ خود نه تنها از سه بازی ۲ شکست را تجربه کرده بلکه سه گل نیز دریافت کرده است؛ صددرصد این گل‌ها در پانزده دقیقه پایانی بازی بود. پرسپولیس با کاپیتانی بازیکن شماره چهار خود ۶ امتیاز و بدون وی ۳ امتیاز دارد.
به نظر می‌رسد داستان صخره و موج لجاجت مربیان خارجی برای حسینی تمامی ندارد و او باید در دوران جهانگرد آرژانتینی با پیراهن پرسپولیس نیز وداع کند، وداعی که چندان دوستانه نیست بلکه از روی اجبار است. این وداع برای سید آماده این روزهای پرسپولیس، تکرار تراژدی جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه و «کارلوس کی‌روش» پرتغالی است. در سال ۱۳۹۷ و در حالی که سید جلال حسینی یکی از آماده ترین مدافعان فوتبال ایران بود و امید به کاپیتانی او در جام جهانی ۲۰۱۸ می‌رفت کی‌روش بر روی نام او قلم سرخ کشید. بی توجهی کی‌روش به نام حسینی در جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۹ امارات در نهایت موجب شد تا پرافتخارترین بازیکن لیگ برتر ایران، وداعی تلخ با پیراهن تیم ملی در سکوت داشته باشد.
البته موضع کنار گذاشتن سیدجلال داستان این چند هفته نیست بلکه از اواخر لیگ هجدهم برای این بازیکن کلید خورد و فشارهای زیادی برای ترک این تیم به یکی از با تجربه‌ترین بازیکنان لیگ برتر صورت گرفت. شماره چهار سرخ‌های پایتخت همچنان مقاومت می‌کرد. مقاومتی که شاید اگر مانند همتای خود در استقلال (مهدی رحتمی) تسلیم آن می‌شد امروز رنگ پیراهن و نام باشگاه حسینی متفاوت بود.
بدون هیچ اغراقی بازیکنان بزرگ تیم ژنرال و لیدرهای زمین به شمار می‌روند و در شرایط سخت می‌توانند با استفاده از تجربه خود نتایج را عوض کنند. اگر سید جلال حسینی در بازی برابر الجزیره امارات توانست با گل دقیقه نود خود سوپرمنی را برای «تن کاته» سرمربی تیم فوتبال الجزیره امارات تعریف کند اما امروزه تیم پرسپولیس بدون این بازیکن دچار بحران کنترل بازی‌های بزرگ شده و ۱۰ دقیقه پایانی برای آن به یک کابوس تبدیل شده است کابوسی که مصداق بارز ان بازی با تیم‌های سپاهان و پدیده بود.
بی توجهی و خارج کردن نام بازیکنان بزرگ از فهرست تیم‌ها برای فوتبال ایران قدمت زیادی دارد و نمونه آخر آن نیز حذف «پژمان منتظری» مدافع با تجربه تیم فوتبال استقلال تهران به بهانه جوانگرایی بود. استقلال در حالی این فصل را با جوانان کم نام و نشان و نتایج دور از انتظار شروع کرده است که بازیکنان سرشناس این تیم در خط دفاع و دروازه در بی خبری راهی تیم های دیگر شدن دو یا هم اکنون خانه نشین هستند خانه نشینی که موجب شده تا دقایق پایانی لیگ نوزدهم برای تیم استراماچونی به کابوس تبدیل شود.
استفاده از تجربه بازیکنان بزرگ و تزریق آن به جوانان تیم در قالب مدیریت دانش فوتبالی یکی از هنرهای مدیران و مربیان فوتبالی است مربیانی که می‌توانند با ابزار بازیکنانی مانند حسینی هیجان برخی را مسابقه‌ها را کنترل کرده و آن را در جهت منافع تیم به کار گیرند. آنچه که مسلم است برای این بازیکنان که توانایی خود را در سال های پایانی فوتبال ثابت کردند سن بیولوژیکی معنای چندانی ندارد.
نظر شما