به گزارش ایرنا، شاید زمانی كه سوپرمن فوتبال ایران در پست اینستاگرامی اش خداحافظی خود را از تیم ملی به صورت رسمی اعلام كرد، بسیاری از هواداران كه از سال 1383 شاهد بازی های وی در تیم های مختلف بودند سكانس های هنرنمایی این مدافع باتجربه را در ذهن خود مرور می كردند، جایی كه آنان خوب به یاد دارند مدافع جوان نخستین سال های دهه 80 خورشیدی، چگونه تبدیل به صخره ای سخت در آسیا شد كه گذر از آن برای مهاجمان تراز اول این قاره مشكل به نظر می رسید.
مدافعی كه مهاجرت را برای پیشرفت در دستور كار قرار داد و با جدایی از قوهای سپید انزلی به تیم سایپای تهران پیوست؛ جایی كه در آن به عنوان یك مدافع قابل اطمینان به فوتبال ایران معرفی شد و با قهرمانی با این تیم همراه با ستاره هایی چون علی دایی و محسن خلیلی به چهره ای شناخته شده در فوتبال ایران تبدیل گردید.
هر چند كه سایپا با مربیگری دایی و هنرنمایی سیدجلال در آن سال ها قهرمان شد اما این مدافع پس از چهار سال و 117 بازی برای نارنجی پوشان راهی دیار نصف جهان شد تا پایه های سپاهان كه آن روزها خود را به یكی از قدرت های اول فوتبال ایران تبدیل كرده بود، را با كمك دیگر بازیكنان مستحكم كند.
نعمت حضور سید در آن تیم، سه عنوان قهرمانی لیگ برتر، عنوان نایب قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا و حضور در جام باشگاه های جهان بود جامی كه سپاهان تاكنونی تنها نماینده ایران در آن به شمار می رود و سید هم یكی از معدود بازیكنان ایرانی بود كه توانست در آن تورنمنت مهم برای زردپوشان اصفهانی به میدان برود.
سید جلال حسینی در سال 2012 در یك نقل و انتقال خبر ساز راهی پرسپولیس شد اما پس از 57 بازی و 2 گل زده این تیم را ترك كرد. نكته جالب در مورد سید جلال حسینی این است كه او با وجود اینكه در آن مقطع هنوز تعدا بازی‌هایش برای پرسپولیس دو رقمی نشده بود، با توجه به سوابقش در رده ملی توانست به بازوبند كاپیتانی ارتش سرخ برسد.
این برای حسینی یك ركورد منحصر به فرد محسوب می‌شد كه با كمترین تعداد بازی میان تمام كاپیتان های پرسپولیس توانست به بازوبند كاپیتانی این تیم برسد. سید جلال پس از مدتی راهی قطر شد تا برای الاهلی این كشور به میدان برود، سفری كه كوتاه به نظرمی رسید. حسینی در بازگشت از قطر برای پیگیری مطالباتش از پرسپولیس در ساختمان این باشگاه حضور پیدا كرد و نكته جالب اینكه تنها دقایقی پس از حضور او، سید به همراه نژاد فلاح مدیرعامل وقت باشگاه در جمع خبرنگاران اعلام كردند كه او مجددا به پرسپولیس بازگشته است.
حسینی در آن مقطع اعلام كرد كه هیچ قراردادی با باشگاه امضا نكرده و به پرسپولیس نخواهد آمد چرا كه در لیست برانكو جایی ندارد.
او این بار شاگرد «علیرضا منصوریان» در نفت تهران شد و با این تیم به مرحله یك چهارم لیگ قهرمانان آسیا رسید. سید در آن مقطع با تمام مشكلاتی كه در این تیم وجود داشت توانست عنوان بهترین مدافع ایران را از آن خود كند.
سیدجلال پس از جدایی از نفت با وجود پیشنهاد از تیم های لیگ برتری مانند استقلال و سپاهان منتظر پیشنهاد دوباره پرسپولیس ماند و در نهایت در سال 2016 به این تیم پیوست؛ عضویتی كه هر چند در گام نخست برخی آن را خلاف میل برانكو ایوانكویچ می دانستند اما دفاع تیمی سرخ های پایتخت با وجود صخره سخت فوتبال ایران، زمینه را برای دو عنوان قهرمانی لیگ برتر و 2 سوپر جام فوتبال ایران فراهم كرد.
اما هنرنمایی سیدجلال در بازگشت مجدد به پرسپولیس در لیگ قهرمانان بود جایی كه سوپرمن فوتبال ایران با 2 گل حساس به تیم های الجزیره و الدحیل حكم حضور سرخپوشان ایران به مرحله نیمه نهایی را امضا كرد. درخشش سید جلال و مهارت وی در دفاع فارغ از سن و شرایط بازی موجب شده بود تا تمامی كارشناسان یكصدا وی را یكی از پایه های تیم ملی در جام جهانی 2018 روسیه بدانند.
در گیر و دار درخشش سید جلال كه برخلاف سن بیولوژیكی آماده تر از سایر بازیكنان لیگ برتر بود خبری پیش از آغاز جام جهانی فوتبال ایران را شوكه كرد خبری كه كمتر هوادار سرخآبی می توانست آن را باور كند. خط قرمز مرد پرتغالی بر اسم حسینی و حذف از تیم ملی هر چند كه تا مدت ها سوژه رسانه ها بود اما با بازگشت تیم ملی فوتبال از روسیه كی روش با حرفه ای گری از وی به عنوان كسی یاد كرد كه پیرمرد پرتغالی را عاشق ایران كرده است؛ با این سخنان برخی تصور می كردند كه این یك چراغ سبز برای حضور در جام ملت های آسیا در سال 2019 می باشد.
اما كورسوهای امید كاپیتان ایران به تاریكی تبدیل شد كه در طناب كشی اختلافات مربیان تیم ملی و باشگاه پرسپولیس هر چند یك بار فهرستی یكنواخت از بازیكنان تیم ملی ارایه شد كه نامی از مدافع كهنه كار ایران در آن دیده نشد. مجموع این شرایط و بی تفاوتی سرمربی تیم ملی نسبت به درخشش او موجب شد تا سید جلال در نهایت در 35 روز مانده به جام ملت های آسیا با 116 بازی ملی و 8 گل زده خداحافظی خود را از تیم ملی اعلام كند.
سید جلال حسینی برای اولین بار در سال 2004 پیراهن تیم ملی فوتبال ایران را بر تن كرد و از این حیث قدیمی ترین بازیكن تیم ملی محسوب می‌شد اما كی‌روش ترجیح داد تا بازیكنی مانند مسعود شجاعی و اشكان دژاگه حتی در حضور حسینی پس از خداحافظی جواد نكونام از تیم ملی بازوبند كاپیتانی را به بازو ببندند.
سید جلال این روزها در حالی باید با 116 بازی ملی و با افتخار حضور در یك جام جهانی و سه جام ملت های آسیا، باید كفش های خود را آویزان كند كه در شش ماه گذشته و پس از خط خوردن وی از لیست مسافران جام جهانی 2018 روسیه فشارهای زیادی از لحاظ روحی به مدافع كهنه كار پرسپولیس وارد شد.
البته صخره فوتبال ایران نه تنها در برابر حجمه های روانی ناشی از خط خوردن از تیم ملی كم نیاورد بلكه به مانند «بنجامین باتن» در نقش شخصیتی بازی كرد كه سن بیولوژیكی و توانایی فوتبالی او هیچ همخوانی با یكدیگر نداشت. او با هنرنمایی در پیش چشمان كی روش توانست یك تنه دفاع بی مهره پرسپولیس را جمع و جور كند.
گل های حساس و تنه به تنه شدن با نامداران فوتبال آسیا و جهان در تیم های السد، الدحیل و كاشیما آنتلرز نشان داد كه سن بیولوژیكی این مدافع بالاتر از 36 است اما هنرنمایی فوتبالی وی به گونه ای می باشد كه كمتر مربی توانایی دارد از آن چشم پوشی كند. اما كی روش بدون توجه به چنین مهارت هایی نام كاپیتان تیم ملی را از لیست اصلی خود خارج كند تا بسیاری از هواداران فوتبال به این باور برسند كه چنین روزی باید برای بدرقه سید فوتبال ایران شعار «خداحافظ كاپیتان» را سر دهند.
ورزشی**2052**9463**1597
تهران- ایرنا- حضور ثابت و بدون تغییر برخی بازیكنان در فهرست تیم ملی، هواداران فوتبال را به این باور رساند كه زمان خداحافظی اجباری كاپیتان تیم ملی با قلم سرخ مرد پرتغالی فرا رسیده است.
