کتاب «مرثیه در ادبیات هرمزگان» با موضوع مرثیه سرایی و شعرهای مذهبی در سه فصل منتشر شده که هر خواننده ای را به خود جذب می کند.
در بخشی از این کتاب نوشته شده: یکی از مراسم مذهبی و سنتی مردم هرمزگان که در مساجد، تکایا، حسینیه ها و محافل روضه خوانی دایر می شود، سینه زنی است بدین صورت که مداح شروع به خواندن می کند و مردم با تشکیل دادن یک یا چند دایره منظم به عشق مولای بی کفن به سر و سینه می زنند.
بیشترین مراسم عزاداری در دهه اول ماه محرم صورت می گیرد و در شب اول محرم هنگام غروب چاووش بانگ چاووشی را از مسجد محل سر می دهد و به این ترتیب مردم را از روضه خوانی در آن شب آگاه می نماید.
شب هنگام قبل از اینکه روحانی محل روضه خوانی را شروع کند چند نفر از ساکنان محل با آهنگی سوزان به نوحه خوانی در رثای یکی از شهدای کربلا می پردازند؛به این افراد ذاکر گفته می شود.
به همراه ذاکرها حضار در مجلس نیز سینه زنی می کنند و ابیاتی از اشعاری را که ذاکرها می خوانند به همراه آنان همخوانی می نمایند و به اصطلاح جوابی می دهند.
شیوه اجرای این اشعار در نوحه خوانی ها به این گونه است که؛ ذاکران در صدر مجلس روضه خوانی به دو یا چند گروه تقسیم می شوند و در مقابل هم می نشینند و در این هنگام یک نفر نوحه ای را می خواند و بقیه ذاکران در حال سینه زدن هستند و هرجایی که لازم باشد جواب نوحه را می خوانند.
قالب هایی که بای سرایش اشعار نوحه در میناب و هرمزگان مورد استفاده بسیاری از شاعران قرار گرفته متنوع است و مرثیه سرایان میناب در قالب و بحرهای متفاوت طبع آزمایی کرده اند که بیشترین اشعار مورد سرایش در قالب هایی چون مثنوی، قصیده، مستزاد، ترکیب بند، بحرطویل، ترجیع بند، قطعه و در گاهی مواقع نیمایی است.
۹۹۴۴ /۶۰۴۸
نظر شما