صحنه ساده بود روی دیوارهای بلند شعارهایی نوشته شده بود به یاد زندگی؛ زندگی که بعد از سال ها جنگ قدرت طلبان اسرائیلی با خشونت تمام فلسطینیان را آواره و جریان زندگی در بیت المقدس را متوقف کند.
در نمایش اسلو تصویر بزرگ ویدیویی در همان آغاز بر دیوارها دیده می شود که صحنه هایی از مذاکرات، نشست ها، دیدارهای سران قدرت و مصاحبه آنان دارد و هوتن شکیبا و نیما ایمان زاده از همان لحظه ورود تماشاگران بر صحنه حضور دارند و در حال مکالمه با یکدیگر هستند.
متن نمایش که توسط جی. تی راجرز نوشته شده بر اساس پیمان اسلو میان رژیم اشغالگر قدس و سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) است که پیش از به توافق رسیدن مدت های طولانی مذاکراتی به صورت مخفیانه در اسلو انجام شده بود و البته در خلاصه نمایش تنها یک جمله نوشته شده است: «من یه تلفن می‌خوام باید با اسلو حرف بزنم.»
ساف در پیمان اسلو دولت اسرائیل را به رسمیت شناخت و کاربرد خشونت را محکوم کرد. اسرائیل نیز ساف را به عنوان نماینده قانونی مردم فلسطینی به رسمیت شناخت و یاسر عرفات اجازه یافت به فلسطین برگردد و در این میان به وضعیت بیت‌المقدس، آوارگان فلسطینی، شهرک‌های اسرائیلی، مسائل امنیتی و تعیین مرزها نیز رسیدگی هایی شد.
در طول این مذاکرات مخفی مباحث بسیاری از سوی نمایندگان یاسر عرفات (رئیس حکومت خودگردان فلسطین)، اسحاق رابین و شیمون پرز (مقامات رژیم صهیونیستی) مطرح شد، هدف اصلی نمایش مطرح کردن این سخنان بود و گاهی مخاطب را به این نتیجه می رساند که همه یک تن هستند و یک چیز می خواهند صلح و آزادی اما به دلیل موانع قدرت نمی توانستند آنچه را می خواهند به اجرا در آورند.
در بسیاری صحنه ها بازیگران جای یکدیگر سخن می گفتند یا به زبان ها و لهجه های مختلف حرف می زدند که در این بخش ها هماهنگی و لب زدن درست و بموقع بازیگران بسیار درخشان بود؛ در بخش هایی دیگر نیز خواندن یک موسیقی معروف با تمام بازیگران و قطع و وصل شدن با اشاره دست یک بازیگر دیگربسیار هماهنگ انجام می شد و تماشاگر را مجذوب خود می کرد، این هماهنگی به گونه ای بود که مخاطب در هیچ لحظه ای چندصدایی را تجربه نمی کرد و حتی در صحنه هایی هماهنگی که در تصویر پخش شده بر روی دیوارها با صدای بازیگران و حرکات بدنی آنها بود بسیار جلب توجه می کرد. آمادگی جسمانی بازیگران برای حرکاتی که باید به صورت هماهنگ انجام می دادند قابل توجه بود.
مدت زمان نمایش اسلو ۱۰۵ دقیقه پیش بینی شده بود که به نظر می رسید به دلیل موضوع ویژه آن بسیار طولانی است و اگر برخی صحنه های اضافه و تکراری حذف می شد، می توانست در زمانی کوتاه تر بر مخاطب تاثیر بگذارد.
بازیگران که بیشتر آنها نام‌آشنا نبودند به‌خوبی از عهده نقش های خود که همراه با حرکات جسمی و هماهنگی خواندن بود بر آمده بودند و تماشاگر را مجذوب صحنه ها می کردند. در پایان نمایش نیز با به امضا رسیدن پیمان اسلو مذاکره کنندگان که به مدت طولانی به مباحثه پرداخته بودند با خیال راحت خود را برای مدتی استراحت روی زمین رها کردند.
اجرای عمومی نمایش اسلو به کارگردانی یوسف باپیری از ۱۸ مهر در سالن استاد سمندریان آغاز شد و با استقبال ۶ هزار مخاطب شامگاه یکشنبه ۱۳ آبان به کار خود در این مجموعه تئاتری پایان داد.
نظر شما