دارنده ۲ طلا و برنز پیکارهای کشتی فرنگی قهرمانی جهان که سابقه نایب رییسی فدراسیون کشتی را نیز در کارنامه خود دارد، در بخش دوم گفت وگوی خود با ایرنا به چالش های موجود در این حوزه پرداخته است که مشروح آن را در زیر می خوانید:
آقای رنگرز، چه شد؟ هر کسی کو دور ماند از اصل خویش باز جوید روزگار وصل خویش...
این بیت مصداق بارز این است که هر فردی نباید عقبه خود را فراموش کند. من هم این احساس را دارم و منشا این جایگاهی که امروز ورزش کشور برای ما قائل شده، متاثر از همین ورزش است. من هیچ وقت در ورزش قائل به جایگاه نبوده و نیستم و نقدم هم هیچ وقت آلوده به غرض نبوده است جز منافع کشتی. به همین دلیل با همه مشغله‌ای که در کمیته ملی المپیک به عنوان مدیر موزه ملی ورزش دارم اما با دوستان کشتی عهد کردم که از حقوق، امکانات فدراسیون و حتی سفر در برهه‌ای که فعالیت دارم، استفاده نکنم و تنها از وقت آزادم که به خانواده و خواندن کتاب اختصاص دارد، برای خدمت به کشتی آن هم بدون چشم داشتی صرف کنم.
خانواده رضایت دارند که از وقت آزاد که بخشی متعلق به آنهاست برای حضور در کشتی استفاده کنید؟
(باخنده) بشدت در فشار هستند و زودتر از ساعت ۹ شب نمی‌توانم به خانه بروم. من دختر ۲.۵ ساله دارم که وقتی به منزل می‌روم تنها یک ساعت با وی بازی می‌کنم و حتی در ایام تعطیلات که به کشتی می‌روم می‌گوید، مرا هم ببر. اما بشدت دلم به حال خانواده ام می سوزد (با خنده) ولی احساس می‌کنم حقی که کشتی به گردن من دارد فراتر از خانواده است. معتقدم که هیچی ندارم و حداقلی که دارم از ورزش است. بنابراین به ورزش و کشتی مدیونم و شعار نمی‌دهم زیرا هیچ منافعی هم در کشتی ندارم، به همین دلیل به راحتی کار می‌کنم. البته خواستم از فعالیت در کشتی فرار کنم، استخاره کردم که آمده بود به شرط رعایت حق و عدالت می‌توانید، منشا خدمت باشید.
اگر احساس کنید که نتوانید در مسیر رعایت حق و عدالت پیش بروید، آن وقت چه می کنید؟
ثانیه‌ای در کشتی نخواهم ماند. چون برای خودم سازوکاری تعریف کردم و اگر از آن مرزها عبور کنم، ترجیح می‌دهم نباشم. اکنون احساس می‌کنم با ترکیب امروز فدراسیون کشتی که خبره‌ها در آن حضور دارند، شرایط متفاوت است. امروز وقتی در رده‌های سنی نوجوانان و جوانان و امید، نایب قهرمان و قهرمان جهان می‌شویم، در نوع خود بی نظیر است. البته این موفقیت را محصول مدیریت بیش از ۲ ماه اخیر فدراسیون کشتی نمی‌دانم و به طور یقین نتیجه آن به تلاش‌های گذشته فدراسیون در پشتوانه‌سازی باز می‌گردد که ارزشمند است. این محصول نتیجه بذری بود که در گذشته کاشته شد و امروز دِرو شده است. پس اگر بتوانیم سازو کار خوبی تعریف کنیم و تبیین شود که کشتی فرنگی نباید جزیره‌ای مدیریت شود آن هم باتوجه به محدودیت‌های اعتباری و شرایط اقتصادی کشور، سپس می‌توانیم با ایجاد هم‌افزایی در کادر فنی کشتی و مجموعه‌ای که دغدغه نام و نان ندارند، تبسمی بر روی لبان مردم بنشانیم.
پس تغییرات در کادر فنی تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی در راه است؟
تغییرات حداقلی است و در راستای ایجاد هم‌گرایی بین رده‌های سنی ناچار به ایجاد تغییرات هستیم. البته اگر کادر فنی همراه و هماهنگ باشند تغییراتی نخواهیم داشت و اساس کار ما در فدراسیون استفاده از سرمایه‌های فنی است. معتقدم یکی از غفلت‌ها در ورزش کشتی، نبود گردش نخبگان و جوان‌گرایی است. منهای «محمد بنا» سرمربی تیم ملی کشتی فرهنگی که عملکرد آن در سال‌های گذشته مشخص و کشتی با وجود این مربی نتایج قابل توجهی کسب کرده است که قابل عبور نیست. حتی شایستگی بنا و فاصله فنی وی با نفر بعدی به قدری زیاد است که قابل پُر شدن نیست و سایر دوستان نباید خود را در قالب این فرد تصور کنند و باید در راستای سیاست فنی یک‌پارچه و هماهنگ حرکت کنند. اگر دوستان بتوانند خودشان را در آن ساختار هماهنگ کنند، تغییر و تحولات ما در کادر فنی حداقلی است. مُنتها برای تغییرات شاخص گذاشتیم که جوان بودن، پشتوانه قهرمانی و تحصیلات آکادمی و فعالیت در باشگاه‌های کشور که کار سازندگی انجام می‌دهند در قالب معیارهای انتخاب کادر فنی محسوب می‌شود. این نباشد فردی که ورزش را کنار گذاشته بخواهد بر سر سفره حاضر و آماده بیاید. باید این چند شاخص را داشته باشد و با آن معیارها امتیاز لازم در ترکیب کادر فنی را کسب کند.
با شمردن این شاخص ها، از منظر کارشناس کشتی، مربیان طراز اول در این رشته شامل چه کسانی می شوند؟
در حوزه پهلوانی بدون تردید مرحوم جهان پهلوان «غلامرضا تختی» است که فاصله عجیبی با دیگران دارد. با قاطعیت عنوان می‌کنم آنقدر تاکید بر مدال و رنگ مدال و موضوعات مالی مطرح و ضد ارزش‌ها امروز ارزش شده است که نمی‌توان توقع داشت، خیلی مبانی پهلوانی به درستی انجام شود و مربی با این شاخص‌ها داشته باشیم. در همین چند روز گذشته ورزش با چالش‌های نظیر بداخلاقی روبروست و بخشی ناشی از عملکرد ما ورزشی‌ها در صحنه رقابت‌هاست که فضا را متشنج می‌کنیم. به صراحت اعلام می‌کنم ما از مبانی اخلاقی و دینی فاصله گرفتیم و اظهارات من تنها بازگوکننده یک واقعیت بوده و چه بخواهیم یا نخواهیم این چالش جاری و ساری است.
البته در کشتی باید بشدت منافع مربیان سازنده را در نظر گرفت و به گونه‌ای نشود که با آمدن مربی به تهران، آن باشگاه هم تعطیل و کار سازندگی مربی در باشگاه استان دچار وقفه شود. باید سازو کاری تعریف کرد تا شأن و کرامت انسانی آن مربی حفظ شود.
به غیر از مرحوم تختی مربیان طراز اول کشتی کشور را نگفتید؟
می ترسم نام ببرم (با خنده)، احساس می‌کنم اگر در حق مربیان سازنده، قهرمانان تحصیل کرده که کار سازندگی می‌کنند حق مطلب ادا نشود به لحاظ مبانی دینی حق‌الناس و از منظر عرفی عاقبت به خیر نخواهید شود. به عنوان نمونه در تیم کشتی زیر ۲۳ سال امیدها نمی‌توان از مربیان سازنده شهرستانی مانند «فرشاد علیزاده» و «مجید رمضانی» به سادگی عبور کرد یا «حمید سوریان» نایب رییس فدراسیون یا «افشین بیانگرد» سرپرست تیم کشتی فرنگی زیر۲۳ سال هم غافل شد چه بسا این که یک نکته فنی آنها می‌تواند جایگاه کشتی را در صحنه بین‌المللی و جهانی تغییر دهد.
آقای رنگرز کشتی جزو رشته نخست مدال‌آور در المپیک بوده و هست، اما «علیرضا دبیر» پس از تصدی ریاست فدراسیون کشتی اعلام کرده که ما برای المپیک بعدی برنامه داریم در حالی که المپیک ۲۰۲۰ توکیو و کسب نشان برای ایران جزو انتظارات به حق مردم و مسئولان از این رشته ورزشی است؟
اگر ارزیابی عملکرد واقعی را از فدراسیون داشته باشیم، باید در المپیک ۲۰۲۸ آمریکا بخواهیم که یک برنامه هشت ساله است. اما این نافی مطلب نیست و فدراسیون می‌تواند با بهره‌مندی از ظرفیت‌های حداکثری جلوی ضرر را بگیرد یا برعکس. ولی برای المپیک توکیو بدون برنامه نیستیم و تمام تلاش تامین اعتبارات برنامه فنی در کوتاه مدت است. ظرفیت فنی کشتی هم به گونه‌ای است که باید توقع نتیجه حداقلی از کشتی را داشته باشیم. این دوره امکان برآورده شدن توقعات ۱۰۰ درصدی مردم در این المپیک را نخواهیم داشت.
خُب فکر نمی‌کنید وجود برنامه‌های فشرده مانند برگزاری لیگ و بعد از آن جام باشگاه‌های جهان، خللی در اجرای برنامه‌های آماده‌سازی تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی در راه المپیک ایجاد کند؟
کار در فدراسیون بسیار فشرده است. برگزاری لیگ کشتی، رقابت‌های جام جهانی، جام باشگاه‌های جهان فرنگی و آزاد و جام جهان تختی و قهرمانی آسیا را در طول سال داریم و باید واقع بین بود. اعتبارات مصوب وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک مشخص است و دستگاه نظارتی به دلیل ماهیت عملکرد قانونی اجازه کمک بیشتر را نمی‌دهند. یکی از راه‌ها برای کمک به ورزش و المپیک بنگاه اقتصادی است که بیایند و با این نهادهای ورزشی همکاری کنند، زیرا موسسات اعتباراتی ما صرف بنگاه‌داری مسئولیت اجتماعی دارند مانند یونسکو که بنگاه اقتصادی بخشی از اعتبارات را متحمل می‌شوند. بنابر این توقع داریم در سال المپیک بنگاه‌های اقتصادی بیاند و کمک حال ما باشند.
مشکلات مربوط به اجازه سالن ۱۲ هزار نفری آزادی برای برگزاری جام جهانی کشتی فرنگی حل شد؟ یا این که فدراسیون باید مبلغ ۲۰۰ میلیون تومان بابت اجاره سالن را به شرکت توسعه نگهداری اماکن ورزشی پرداخت کند؟
این موضوع باید به عنوان چالش جدی روز ورزش کشور بررسی شود. شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی تولیت همه اماکن را در اختیار دارد از جمله خانه‌های کشتی. البته این شرکت هزینه‌هایی دارد، زیرا شرکت توسعه از منابع وزارت ورزش و فدراسیون‌های ورزشی هم از این محل کمک دریافت می‌کنند. با توجه به وضعیت ارزی و اعتبار ریالی، پاسخگوی فدراسیون نیست و این اختلاف قیمت بخشی از فعالیت‌های فنی را متوقف یا تعدیل می‌کند. فضای فنی مانند زیرساخت‌ها یا طرح‌های عمرانی نیست، بلکه مجموعه گام‌هایی است که باید پیموده شود و اگر نشود، نمی‌توان برنامه‌ای را آغاز کرد زیرا نتیجه ندارد. امروز تنها محملی که مظلومیت مردم کشور به نمایش گذاشته می‌شود، آن هم در عین عزت‌مندی، اقتدار و افتخارآفرینی، ورزش است. همه تبلیغات سیاسی (پروپاگاندا) که ناجوانمردانه علیه ایران ساماندهی شد و همه سُموم زهری که در افکار عمومی تزریق می‌شود، پادزهر آن دست ورزشی‌های ما به عنوان سفیران ورزشی است که می‌توانند در المپیک قابلیت‌ها، فرهنگ و عزت مردم را با رفتارشان و نه بامدالشان به تصویر بکشند.
حال فدراسیون‌های ورزشی ما در شرایطی نیستند که با بودجه اندک تخصیصی برای اردوهای تیم ملی بتوانند هزینه برگزاری رقابت‌ها و اجاره سالن حاکمیتی را پرداخت کنند. باید تدبیر کرد و آگاه هستیم موانع قانونی وجود دارد که در این زمینه مجلس می‌تواند ورود کند تا برطرف شود. یکی از موانع در کنار سالن‌های ورزشی هم مالیات است که باید برای فدراسیون‌های ورزشی که در بالاترین سطح خدمات ورزشی عرضه می‌کنند کمک جُست.
مالیات و بدهی فدراسیون کشتی در حال حاضر چقدر است؟
حدود ۳۰میلیارد تومان که مجموعه معوقات و مالیات به شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی است.
از طرفی شرکت توسعه اماکن و نگهداری ورزشی برای اجاره اماکن باید وجهی دریافت کند. اما فدراسیون ها علاوه بر استفاده از این اماکن نه تنها اجاره پرداخت نمی‌کنند بلکه برای نگهداری اماکن هم رقمی هزینه نمی‌کنند؟
این موضوع را رد نمی‌کنم. فدراسیون ها برای مرمت تدبیر می‌کنند اما چون بخشی متوجه پرداخت اجاره بهاست و حس مالکیت ندارد، اولویت چندانی برای آن قایل نمی‌شوند. اماکن ورزشی در اختیار هیات‌های استانی است. به عنوان نمونه خانه کشتی. هیات استان خانه کشتی را اجاره می‌دهد و بخش عمده از بودجه تخصیصی هیات استانی به اداره کل ورزش استان و جوانان در قالب اجاره بها برگشت داده می‌شود. پس کشتی رشته پول‌ساز و درآمدزا نیست که بخواهد هزینه اجاره مکان را بدهد. باید برای سالن‌هایی که خدمات تخصصی می‌دهند و در اختیار استان‌هاست تدبیر کرد.
سخن آخر؟
در بحث کشتی عزیزان ۹ ماه تا المپیک تحمل کنند. ما می‌پذیریم کم و کاستی‌های وجود دارد، در این بازده زمانی کوتاه انرژی حداقلی است که باید صرف مباحث فنی و مدیریتی متمرکز شود اما نقدها را هم می‌پذیریم.
نظر شما