زندگی تصمیماتی است که سرنوشت ما را تغییر می‌دهد و این جمله در مورد فوتبال نیز صادق است و «مائوریتسیو ساری» به خوبی این جمله را می‌فهمد؛ کسی که حرفه خود را از لیگ آماتور در توسکانی (استانی با مرکزیت فلورانس) آغاز کرد و سپس راهی امپولی، ناپولی، چلسی و سرانجام یوونتوس شد.
اما چه کسی می‌تواند بگوید که اگر «سیلویو برلوسکونی» در سال ۲۰۱۵ وی را به عنوان سرمربی آ.ث میلان می‌پذیرفت، زندگی برای او چه جاده‌ای را می‌ساخت؟!
این حقیقت که ساری در گذشته در آستانه نشستن روی نیمکت باشگاه میلان بوده است، در چندین موقعیت توسط «آدریانو گالیانی» مدیرعامل اسبق میلان یا شخص برلوسکونی مطرح شد و مورد بحث و بررسی قرار گرفت؛ با این وجود، نشریه ایتالیایی ایل فاتو کوتیدیانو جزئیات تازه‌ای را از پشت پرده اتفاقات تابستان سال ۲۰۱۵ و تصمیم عدم انتصاب ساری به سِمت سرمربی آ.ث میلان منتشر کرد.
براساس گزارش این نشریه، بخشی از دلایل برلوسکونی برای رد کردن ساری به عنوان سرمربی جدید آن روزهای میلان که البته نامش از سوی گالیانی پیشنهاد شده بود، سیاسی بوده است؛ در واقع سرمربی کنونی یوونتوس به داشتن اعتقادات کمونیستی شهرت دارد و البته یک سیگاری قهار است که این موضوع به هیچ عنوان از سوی نخست وزیر اسبق ایتالیا قابل قبول نبوده است.
سرانجام، باشگاه ایتالیایی «سینیشا میهایلوویچ» را به عنوان سرمربی انتخاب کرد؛ تصمیمی که بعدها مشخص شد که موفقیت‌آمیز نبوده و مرد صربستانی پیش از پایان آن فصل از سمت خود برکنار و «کریستین بروچی» جانشین وی شد.
اما هیچ‌کس نمی‌داند که اگر برلوسکونی در آن تابستان ساری را انتخاب می‌کرد، سرنوشت ساری، میلان و تمامی افراد دخیل چه تغییری می‌کرد.
نظر شما