وی امروز (شنبه) در گفت وگو با خبرنگار ایرنا در بیروت، تاکید کرد: می توان از طریق تعامل اقتصادی با ایران به تدریج یک شبکه اقتصادی منطقه ای، در بر گیرنده همکاری اقتصادی میان کشورهای لبنان، سوریه، ایران و ترکیه با ارزهای داخلی را شکل داد.
نقاش گفت: از طریق این شبکه، لبنان قادر است با تکیه بر ارزهایی غیر از دلار ، کالاهای مورد نیاز مردم خود را که در داخل تولید نمی شوند، وارد کند.
وی در پاسخ به این پرسش که با توجه به اوضاع بحرانی اقتصادی، آیا در لبنان فضایی برای تولید داخلی وجود دارد، اضافه کرد: چالش اساسی اقتصادی امروز لبنان، چگونگی تقویت تولید داخلی است، اما به دلیل فقدان دولت و توقف عملکرد آن تاکنون هیچ تصمیم مثبتی در این ارتباط اتخاذ نشده است.
این کارشناس خاطر نشان کرد: با این همه، در میان نیروهای مردمی انگیزه توجه به امر تولید داخلی به وجود آمده و اقدام های مهمی برای گسترش و تقویت صنعت کشاورزی محلی از طرف آن ها انجام شده که این اقدام ها بر صنعت یاد شده و سپس بر تولید مواد غذایی تاثیر مثبت خواهد گذاشت.
صنعت کشاورزی در کنار سه صنعت هتلداری، بانکداری و گردشگری یکی از منابع مهم درآمدی لبنان است.
انیس نقاش در پاسخ به این پرسش که آیا بالا رفتن هزینه واردات کالاهای مختلف به خصوص مواد غذایی باعث تقویت بخش کشاورزی لبنان خواهد شد، افزود: کمیاب شدن ارز خارجی (دلار و یورو) در لبنان بر حجم واردات این کشور تاثیر گذاشته و چاره ای نیست جز این که جای خالی آن با تولیدات داخلی به ویژه در عرصه کشاورزی و دامداری پُر شود.
وی با اشاره به این که بعضی از شهرداری ها و دهداری ها در جنوب و شرق لبنان اقدام هایی را برای ایجاد اشتغال در بخش کشاورزی و دامداری انجام داده اند، گفت: هر چند این اقدام ها تازه آغاز شده،ت اما اگر به طور موفقیت آمیز اداره شود، امکان دارد نتایج بزرگی از آن حاصل شود، همان گونه که دیگر ملت ها از جمله در اروپای شرقی و آمریکای لاتین چنین تجربه ای را بعد از جنگ های جهانی و منطقه ای و بحران های اقتصادی داشته اند و با این تجربه ها موفق شدند چرخه تولید را در کشورهایشان به حرکت درآورند و اشتغال زایی کنند.
نقاش گفت: نظر به بارش های فراوان لبنان، چنین برنامه ها، تجربه ها و اقدام هایی در آینده در مناطقی از جنوب و شرق این کشور موفقیت آمیز خواهد بود که نه فقط ایجاد اشتغال می کند بلکه وضعیت اقتصادی مناطق یاد شده را نیز بهتر خواهد کرد.
کارشناس لبنانی اضافه کرد: برنامه تولید مواد غذایی و کشاوری می تواند در سه سطح اجرا شود و توسعه یابد: در سطح فردی یا خانواده ای، در سطح مجموعه های خانوادگی و فامیلی در روستاها و مناطق مختلف، در سطح دهداری ها و شهرداری های مختلف و همکاری مشترک بین آن ها.
وی توضیح داد که در سطح اول هر خانواده می تواند از زمین های کوچک خود در کنار منازل یا اماکن مختلف برای کار کشاورزی و دامداری استفاده کند و از آن بهره ببرد، در سطح دوم مجموعه های خانوادگی و فامیلی که زمین های مشترک و بزرگ دارند می توانند به شکل تعاونی و شِراکت از این زمین ها بهره برداری کنند. در سطح سوم هم زمین هایی وجود دارد که مِلک شهرداری و دولت است و می توان از آن برای کشاورزی و دامداری استفاده کرد.
نقاش افزود: می توان برای توسعه این نوع کشاورزی محلی و منطقه ای در لبنان برنامه ریزی کرد و پس از آن، شرکت های کوچک و موسسه هایی را برای صادر کردن مواد غذایی و محصولات کشاورزی یا تجاری و صنعتی کردن آن، تاسیس نمود.
وی یادآور شد: برخی خانواده ها این تجربه و فعالیت را در مناطق جنوب و بقاع در شرق لبنان آغاز کرده اند و امکان آن وجود دارد که این تجربه و فعالیت، دیگر مناطق لبنان را دربرگیرد زیرا خانواده های فراوانی از این طریق نیازهای خود را تامین خواهند کرد.
نقاش در پاسخ به این پرسش که آیا دولت لبنان برنامه ای برای حمایت از این گونه فعالیت ها دارد یا خیر، گفت: وزارت کشاورزی لبنان به شکل محدود، اقدام هایی را در این راستا انجام داده و بذر، کود و نهال مورد نیاز کشاورزی را در بعضی از مناطق توزیع کرده است.
وی افزود: باید منتظر ماند تا دولت جدید لبنان تشکیل شود و این موضوع را پیگیری و تقویت کند، زیرا اقدام های وزارت کشاورزی محدود بوده و این وزارت خانه باید برنامه های دیگری را از جمله مسایل مالی و بانکی اجرا کند.
نقاش خاطر نشان کرد: هنگامی که بحران اقتصادی و اخراج کارگران از شرکت های خصوصی و کارمندان از موسسه های دولتی پیش می آید و موج بیکاری گسترش می یابد، خانواده ها ناگزیرند به زمین های خود بازگردند و آن ها را احیا کنند.
نظر شما