در زمان حاضر، ۱۵ پست مدیریتی پنتاگون خالی است و طبق برنامه‌ای که اعلام شده، سه پست دیگر نیز بزودی خالی خواهد شد. موج استعفای مدیران، عدم تأیید صلاحیت مدیران معرفی شده به سنا و اختلافات در پنتاگون شکاف‌های عمیقی در روند سیاستگذاری این نهاد ایجاد کرده است.
ریچارد اسپنسر وزیر مشاور نیروی دریایی، رندی شریور دستیار وزیر دفاع در امور هند و پاسیفیک، جیمز استوارت دستیار وزیر دفاع در امور مشمولان و نیروهای ذخیره، کری بینگن دستیار اول معاون وزیر دفاع در امور اطلاعاتی، استیون واکر مدیر آژانس پروژه‌های تحقیقات پیشرفته دفاعی و تینا کایدانو مشاور ارشد در امور همکاری‌های بین‌الملل در دفتر معاون وزیر ۶ مقامی هستند که در روزهای اخیر استعفای خود را اعلام کرده‌اند.
تأیید صلاحیت مدیران ۵۹ پست سازمانی پنتاگون در دست سناست و با توجه به کوتاه شدن عمر دولت دونالد ترامپ رییس جمهوری آمریکا احتمال نمی‌رود که فرصت کافی برای تکمیل کادر مدیریتی پنتاگون باقی مانده باشد.
بررسی صلاحیت ۶ نامزدی معاونت و مدیریت پنتاگون در روند دیوان‌سالاری دست و پا گیر سنا متوقف مانده و پرونده این افراد فعلا خاک می‌خورد. اگر سنا تا پایان سال جاری میلادی درباره این ۶ نفر تصمیم‌گیری نکند، دولت بنا بر الزامات اداری و قانونی مجبور خواهد شد آنها را دوباره معرفی کند.
جابجایی وزرا
دولت ترامپ از زمان آغاز به کارش در ژانویه ۲۰۱۷ تاکنون شاهد حضور چهار وزیر یا کفیل وزارت در پنتاگون بوده است. جیمز متیس نخستین وزیر دفاع دولت ترامپ بود که به دلیل اختلاف بر سر سیاست‌های رییس جمهوری در سوریه مجبور به ترک پنتاگون شد.
پس از وی، پاتریک شاناهان، مارک اسپر و سپس ریچارد اسپنسر به عنوان سرپرست وزارت دفاع فعالیت کردند تا اینکه سرانجام اسپر وزیر دفاع شد. تأیید صلاحیت مشاوران و مدیرانِ صندلی‌های حساس پنتاگون به دلیل این تغییرات سریع به تأخیر افتاد.
استعفای متیس سرآغاز تنش و بحران دامنه‌دار در پنتاگون بود. او اساساً به دلیل اختلاف با ترامپ بر سر مسائل خاورمیانه از جمله اصرار رییس جمهوری به خروج از سوریه، استعفانامه‌اش را به کاخ سفید فرستاد و کناره‌گیری کرد.
هواداران متیس او را فردی منطقی در مقابل، رییس جمهوری دمدمی مزاج تصور می‌کردند. بنابر این، در پی کناره‌گیری وی بسیاری از کارشناسان حوزه امنیت ملی در نامه‌ها یا اظهارات خود به پیروی از اصل «ترامپ هرگز» روی آورده و با خروج از پنتاگون آن را عملیاتی کردند.
مدیر بداخلاق
آغاز موج مهاجرت کارشناسان و مدیران کارکشته زمینه را برای رشد افرادی فراهم کرد که هم در خلق و خو و هم در گرایش‌های سیاسی به ترامپ شباهت داشتند. یکی از این افراد «جان رود» معاون وزیر دفاع در امور سیاستگذاری است که برخی افراد او را عامل شدت گرفتن خروج گسترده مدیران و مشاوران ارشد از پنتاگون می‌دانند.
جان رود که از اوایل ژانویه ۲۰۱۸ عهده‌دار معاونت پنتاگون در امور سیاستگذاری شده است در نبود رقبا، میدان را برای تاخت و تاز خود مهیا دید. اما طبق گزارشی که فارن پالیسی منتشر کرده بداخلاقی‌های وی عرصه را بر دیگران تنگ کرد.
بنا بر این گزارش، رفتارهای زننده و تند رود با همکارانش فضای خصمانه و تنش‌آلودی ایجاد کرده است. شاهدان می‌گویند بدرفتاری، داد و فریادها و فحاشی رود به این مهاجرت دامن زده است.
«جاناتان هافمن» سخنگوی پنتاگون در مقام دفاع از رود می‌گوید به «تخصص و حرفه‌ای‌گری» او اعتماد کامل دارد اما شمار زیادی از مقام‌های این وزارتخانه تاکید می‌کنند که عامل اصلی استعفاها همین رود است.
به نوشته فارن پالیسی، رود به اعضای دفترش اعتمادی ندارد و معتقد است که ستاد کارکنان او از تخصص و متخصص خالی است، بنابراین برای حل موضوعات دشوار به ستاد مشترک ارتش رجوع می‌کند.
البته رود به همتایان و هم‌رتبه‌هایش در بخش نظامی پنتاگون هم اعتنایی ندارد. واقعیت این است که افسران به دلیل بحران اداری و سیاستگذاری در بخش اداری و غیرنظامی وزارت دفاع، قدرتمند شده‌اند و رود این واقعیت را بر نمی‌تابد. او ترجیح می‌دهد که بر پله‌های بالاتری بنشیند و با افسرانی در ارتباط باشد که درجه‌های بالاتری دارند.
رود که یادگار دوره وزارت متیس است، از همان اوایل کار چهره‌ای تنش‌آفرین به شمار می‌رفت. او در موضوع سوریه که یکی از حساس‌ترین پرونده‌های پنتاگون بود، نتوانست میان حمایت از شبه‌نظامیان کُرد سوری و کاستن از نگرانی‌های امنیتی ترکیه توازن برقرار کند. او عمدتا به حمایت از ترکیه گرایش داشته و مانند ترامپ به حفظ همپیمانی با کُردها اعتقاد ندارد. در چنین مواردی، گاهی متیس شخصا وارد عمل می‌شد و به جای رود، میان کُردها و ترکیه توازن برقرار می‌کرد.
ماموریت دشوار اسپر
اسپر موج استعفاها را مصداق آشفتگی نمی‌داند و به تاثیر رود در این روند غیرمعمول اذعان نمی‌کند بلکه معتقد است که این تغییرات ناشی از «ریتم» تحولات در واشنگتن و «یک چرخش معمولی» در امور پنتاگون است. او قول داده بود که به محض محکم شدن صندلی وزارتش، کرسی‌های خالی را به افراد زبده بسپارد اما از آنجایی که مهره‌های مورد نظر وی با دولت قهر کرده‌اند وی هنوز نتوانسته جاهای خالی را پر کند.
کارشناسان دفاعی معتقدند که عمر کوتاهی تا پایان دولت ترامپ باقی مانده و شاید اسپر مجبور باشد که با همین روال به کارش ادامه دهد. او در دوره بحران داخلی، وزارت دفاع را تحویل گرفت و به احتمال زیاد جادویی برای بهبود شرایط نخواهد داشت. بنابر این، تا بازگشت وزارت دفاع به ریل سابق، کادر غیرنظامی (معاونان و مشاوران) در مقابل بخش نظامی ضعف بیشتری پیدا می‌کند و دستکم تا پایان دولت ترامپ این افسران و مدیران بخش نظامی هستند که وزارت دفاع را طبق میل خود اداره می‌کنند.
نظر شما