به گزارش پایگاه خبری ساینس دیلی، در این تحقیقات مشخص شد هدفگیری ساعت بدن در محیط آزمایشگاهی موجب کاهش فیبروز می‌شود. ساعت بدن تقریبا فعالیت تمام سلول‌های موجود در بدن انسان را تنظیم کرده و چرخه‌های ۲۴ ساعته را در بسیاری از فرایندها مانند خواب، ترشح هورمون‌ها و متابولیسم ایجاد می‌کند.
درون ریه، ساعت بدن عمدتا درون مسیرهای هوایی اصلی قرار دارد اما محققان دریافتند در افراد مبتلا به فیبروز ریه، نوسان ساعت به مسیرهای هوایی کوچکتر موسم به کیسه‌های هوایی نیز توسعه می‌یابد.
محققان با آزمایش روی موش‌ها نشان دادند که با تغییر مکانیزم ساعت بدن می‌توان فرایندی را که به بروز فیبروز ریه در موش منجر می‌شود، مختل کرد.
همچنین محققان با استفاده از اطلاعات موجود در پایگاه اطلاعاتی UK Biobank نشان دادند که فیبروز ریه با خوابیدن به مدت کوتاه یا طولانی، ارتباط دارد. در واقع افرادی که ۴ ساعت یا کمتر خواب روزانه دارند، احتمال ابتلا به فیبروز ریه را به میزان دو برابر افزایش می‌دهند و افرادی که بیش از ۱۱ ساعت می‌خوابند، سه برابر بیشتر از افرادی که روزانه ۷ ساعت خواب دارند، در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
فیبروز ریوی وضعیتی است که توسط سلول‌های دفاعی ایجاد می‌شود. این سلول‌ها در حالت طبیعی دفاع از بدن را در برابر عفونت‌های خارجی به عهده دارند ولی فیبروز ریوی همین سلول‌ها، آسیب بافتی و التیام حاصل از آن را ایجاد می‌کنند. حاصل این التیام (نسج جوشگاهی) در عضو دیگر مثلا پوست اثر مثبت خوبی دارد ولی در ریه این گونه التیام مانع انجام عملکرد ریه برای جذب اکسیژن و دفع گاز کربنیک می‌شود.
شایع‌ترین علامت بیماری نفس تنگی است که مخصوصا در حین فعالیت مثل بالا رفتن از بلندی یا پله رخ می‌دهد. از علائم دیگر این بیماری، سرفه خشک است و در برخی افراد نیز تغییراتی در انگشتان و ناخن‌های پا دیده می‌شود.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
نظر شما