استاد محمد آل عصفور، زاده به سال ۱۳۱۰ هجری شمسی در محله لبِ آب شیراز است. او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه مهذبیه شیراز که هم‌اکنون ۱۱۰ سال قدمت دارد، نزد پدرش فخرالاسلام آل عصفور به اتمام رساند.
او پس از دریافت مدرک سیکل وارد دبیرستان سلطانی شد و تا مقطع دیپلم را در این دبیرستان گذراند. وی پس از این دوران به دانشگاه ادبیات و دانش سرای عالی تهران معرفی شد و از محضر ملک الشعرای بهار تلمذ جست. بدیع‌الزمان فروزانفر، جلال‌الدین همایی و محمد معین بهره برد.
استاد آل عصفور تاکنون ۱۶ عنوان کتاب در زمینه ادبیات و فلسفه نگاشته است. جبر و اختیار در شاهنامه، دستور زبان فارسی، عقاید خیام، شرح آموزه‌های روان‌شناسی در قرآن، فلسفه و تحقیق در تاریخ بیهقی از جمله آن‌هاست.
او چندین مدرک دکترا از چند کشور و مدرک فقه و اصول را از حوزه علمیه دریافت کرده است.
استاد آل‌عصفور هم‌اکنون با ۶۵ سال سابقه تدریس در دانشگاه آزاد فیروزآباد همچنان تدریس می‌کند.
نشان مفاخر فارس به استاد آل عصفور می‌رسد
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس در آیین گرامیداشت این معلم که پنجشنبه ۱۲ دی ۹۸ برگزار شد، عنوان کرد: نشان مفاخر استان فارس از سوی انجمن مفاخر فارس طی مراسمی به این استاد تقدیم می‌شود.
صابر سهرابی عنوان کرد: آموزگارانی همچون استاد آل عصفور که عمر خود را برای معلمی صرف کردند، به مثابه چراغ راه هستند.
وی ابراز داشت: آنچه استاد آل عصفور و هم‌ترازان ایشان انجام می‌دهند کاری سترگ و بزرگ است. وی ریشه در علم، ادب، فرهنگ و عرفان دارد.
یوسف نیری، استاد ادبیات دانشگاه شیراز که از شاگردان استاد آل عصفور در دوران دبیرستان بوده است، در این مراسم او را خورشیدی تابان به روح شاگرانش توصیف کرد و او را برهان حق خواند.
او احساس خوف و رجا را به این استاد در دل شاگردان، سرّ شگرف امر تربیت دانست و بیان کرد: دانشمند، بسیار است؛ اما برخی دانشمندان روی خود و بشریت را سیاه کرده‌اند. حق استادی حق الهی است و شأن معلمان شأن پیامبری است.
نیری استاد آل‌عصفور را مردی عاشق خواند و عشق را بزرگترین مدح برای انسان کاملی دانست که از مراتب معرفت گذشته است.
این استاد عرفان عنوان کرد: او عاشقانه از رنج یک دانش‌آموز و پرورده خود رنج می‌کشید و همه‌چیز به ما داد.
او با بیان اینکه امروز گرفتار کم‌فروشی علمی هستیم، یکی از مسائل آموزش و پرورش را این مساله دانست و گفت: عالم بزرگ مشکل‌ترین مسائل علمی را به ساده‌ترین زبان بیان می‌کند و این از ویژگی‌های استاد است و معلم عاشق، سلطان بزرگی است و هریک از دانشجویانش هم جهانی بزرگ هستند که ادب از او می‌آموزند.
استاد آل عصفور، خود در این آیین به ایراد سخن پرداخت و در حالیکه همه شاگردان دیرین خود را همچنان با عنوان "عزیزانم" خطاب می‌کرد، گفت: عقل، شاگرد دبستان دل است. عقل ما زاده احساسات و نتیجه انفعالات روح و تن است و من یک باغبان بودم که ۶۴ سال درس دادم و هنوز هم مشغولم.
وی اینکه شاگردانش به درجات بالای علم و دانایی رسیده‌اند، را بزرگترین سرمایه دوران معلمی دانست و گفت: چکامه و غزل من به صفر می‌مانست، که در شماره اعداد هم شماری بود. هر جا هستم، خدمت‌گزار هستم و با معلمی افتخار می‌کنم.
