روی تو کِراش دارم!

از تاریخچه واژه کِراش همین را بس که (Crush) این روزها به دایره لغات جوانان و نوجوانان اضافه شده‌ و در مورد کسی به کار می رود که به جنس مخالف نا آشنایی علاقه‌مند است اما طرف مقابل از چیزی خبر ندارد.

پدیده‌ای که ابتدا توسط برخی دانشجویان داخلی با خط دهی‌ها خارجی‌ها در فضای مجازی تحت عنوان «کراش‌یاب» راه اندازی شد و با تغییر برخی محدودیت ها، این بار بجای جزوه دادن‌ها یا هم گروه شدن در فضای حقیقی، در فضای مجازی بدون نظارت والدین، بدون هیچ محدودیت و سختی زمینه دوستی‌ها را فراهم می‌کند.

کراش یابی سن، سال و دانشجو، جوان و نوجوان نمی‌شناسد روزگاری از جامعه دانشگاهی و دانشجویی که از سطح علمی و فرهنگی بالاتری برخوردار بودند انتظار می‌رفت با توجه به شرایط سنی و تحصیلی گام در راه مقدمه چینی برای ازدواج بردارند اما امروز در هر سن و سالی اقدام برای دوستیابی از طریق فضای مجازی و کانال‌هایی مثل کراش رو به افزایش است.  

رشد جامعه مدنی در چنین روزهایی دارد به سمت و سویی می‌رود که نیازمند توجه و دقت بیشتر مسوولین فرهنگی و اجتماعی است، پدیده نو ظهور «کراش یابی» شاید بر گرفته از همان «کیس»  یابی زمان قدیم باشد اما بطوری دردآور همه رده های سنی را درگیر خود کرده است.

عدم نظارت و شاید عدم توجه به آسیب‌ها و مسائل نوظهور در جامعه باعث می‌شود در نظر اول پیش پا افتاده یا ظنز آلود  جلوه کند اما جمعیت زیادی از جوانان و نوجوانان را به خود درگیر کرده و پس از فراگیر شدن، به یک معضل اجتماعی تبدیل می‌شود که آن زمان باید مسوولان و متولیان امور برای کنترل آن برنامه‌ریزی کنند.

ظهور شبکه‌های اجتماعی و پیشرفت روزافزون تکنولوژی در ابتدای فعالیت کاملا بدون نظارت و توجه رها شد،  کسی فکر نمی کرد این فضا می تواند در مرتبه اول اعتیاد، ارتباط نامشروع و آسیب اجتماعی زیادی به همراه داشته باشد ولی با رشد سریع و قارچ‌گونه‌ایی که داشت، بنیاد خانواده را هدف قرار داد.

پدیده‌های اجتماعی و نوظهور در ۲ سال اخیر با نام و نشان کِراش، اگر چه ظاهرا ایده‌اش توسط عده‌ایی از دانشجویان در یک دانشگاه دور طراحی شد و هدفی جز همسریابی و دوست‌یابی نداشت ولی به سرعت در فضای مجازی گسترش یافت و با توجه به فضای آزاد ارتباط جوانان به خصوص در فضایی مثل دانشگاه که انگیزه شور و نشاط خاصی برخوردار است موجب شد، زیرساز مناسب برای فعالیت و استفاده از این ابزار در فضای مجازی رشد افسار گسیخته‌ایی داشته باشد.

با چرخ زدن در فضای مجازی و سَرک کشیدن در کانال ها و گروه‌های تلگرامی با مواردی برخورد می‌کنید که در ابتدا طنزآلود و خنده دار است،  گرایش نوجوانان مقاطع متوسطه اول و دوم و حتی ابتدایی به پدیده دوستیابی.

مقطع سنی نوجوانی بهترین زمینه و زیرساز برای کشف و درک علوم است و اصولاً نمی‌توان در این سن و سال به تشکیل زندگی مشترک فکر کرد و یا تصور درستی از آن داشت اما برخی از همین نوجوانان در فضای مجازی و کانال‌های تلگرامی متعددی عضو می‌شوند و با آشنایی با پدیده کِراش، به دوستیابی و ارتباط با جنس مخالف روی می‌آورند و فکر و انرژِی خود را صرف اموری غیر از درس خواندن می‌کنند.

پیامی که توسط یک دانش آموز نوجوان بیجاری در یکی از کانال‌های تلگرامی توجه مرا به خود جلب کرد، ظاهرا دختری را دیده و زیر نظر داشته اما وقتی پلیس بخاطر ایجاد مزاحمت به او تذکر می‌دهد که مسیر عبورش را تغییر دهد دیگر نمی‌تواند به تعقیب دختر مورد نظر بپردازد حالا در کانال کِراش به او پیام می‌دهد و با ثبت مشخصات طرف مقابل از او می‌خواهد اگر در گروه حضور دارد، پاسخش را بدهد.

بی‌شک نوجوان نمی‌تواند درک درستی از ارتباط نامحرم و یا ازدواج داشته باشد چون در این مقطع از زندگی، ارتباط با جنس مخالف می تواند موجب شکوفایی انرژی‌هایی منفی در دورن افراد شود و با ایجاد یک ارتباط نامشروع در یک محفل خصوصی، آسیب های جبران ناپذیری را ابتدا برای هر ۲ نفر و سپس برای خانواده‌ها ایجاد کند.

بهانه جویی فرزندان برای تهیه گوشی هوشمند و کم حوصلگی والدین در رسیدگی به اخلاق،  رفتار و تربیت و نظارت بر امور کودکان و نوجوانان موجب خلاء بزرگی شده و نوجوانان بسیاری به چنین کانال‌هایی گرایش می‌یابند که در نهایت با کسب یک یا چند تجربه تلخ و شیرین از هدف اصلی علم آموزی و دانش آموزی دور شده و پای در راهی خواهند گذاشت که تصور آن دردناک است.

نسل چهارم و پنجم امروز کشور با توجه به موقیت‌های مختلف اجتماعی، سطح طبقاتی خانواده بخصوص برخی خانواده‌ها که برای نمایش روشن فکری خود حاضرند کودکانشان را فدای ایدئولوژی های ساختگی کنند، به سمت و سویی در حرکت است که از اصالت اصلی خود و هدف موجودیت دور افتاده و گام در راهی نهاده که انتهایی برای سیری در آن نیست.

درگیر شدن نوجوانان مقاطع متوسطه اول و دوم با پدیده دوست یابی و داشتن ارتباط با جنس مخالف، در بی خبری والدین و عدم نظارت مسوولین، پیامدهای اجتماعی و ناهنجاری های متنوعی را در پی خواهد داشت و تنها می‌توان گفت، این نسل نمی‌تواند در کلاس درس به مطالب ارائه شده توجه کند چون تمام تمرکز خود را به زنگ آخر و کِراش یابی های جدید در خیابان می‌گذراند.

یکی دیگر از مسایلی که در آسیب های پدیده کِراش‌یابی برای نسل جوان می‌توان نام برد اینکه برخی پس از تجربه‌های مختلف، تصمیم می‌گیرند ازدواج کنند و پس از مدتی، به علت زنده بودن خاطرات، همسر فعلی خود را با دوستان کِراشی مقایسه کرده آنگاه زندگی زناشویی تحت تأثیر قرار خواهد گرفت.

آشوب احساسات و درگیری ذهن افراد در یافتن کِراش های بهتر و یا با کلاس تر موجب خواهد شد نوجوانان و جوانان انرژی کمتری برای تحصیل و کسب دانش صرف کنند و بیشترین وقت خود را در به رٌخ کشاندن کِراش‌های جدید به یکدیگر صرف کرده و برخی دچار سرخوردگی‌ و افسردگی‌های اجتماعی شوند.

عده‌ایی بر این باورند که کِراش یابی راهی نوین در همسریابی است و نباید با رشد تکنولوژی و افزایش سطح فرهنگی جامعه انتظار داشت جوانان بر همان سنت و رسوم گذشته و نیاکان خود همسر مورد علاقه خود را بیابند و به همان طریق ازدواج کنند.

در یکی از محافل خانوادگی، نوجوانان به دور هم نشسته و با شوخی و خنده، هر از چندگاهی توجه جمع را به خود جلب می‌کنند و دوباره با تذکر یکی از والدین، ساکت می‌شوند و با صدای آهسته و آرام گوشی‌های شخصی خود را به یکدیگر نشان می‌دهند و دوباره با صدای بلند می‌خندند.

در جمع این نوجوانان خود را جای می‌دهم و با تشویق اینکه این شور و نشاط نوجوانی شما برای من هم جذاب است، وارد جمع شان می‌شوم، می خندند و یکی از آنها کوتاه و سر بسته می‌گوید، کِراش داری داداش بیا وسط تا عرض سه سوت برات پیداش کنم!

برای همراهی آنها گفتم، کِِراش من سال‌هاست که پیدا شده و دیگر کِراش جدیدی سراغ ندارم که همگی می‌خندند و می‌گویند، یکی کمه، ۲ تا بسه و سه تا دیگه ...

حال که آماده گفت و گو هستند با این سوال آغاز کردم سن و سال شما هنوز برای ازدواج و همسریابی زود است، چگونه وقت و انرژی خود را برای چنین کاری صرف می‌کنید در صورتی که به خوبی می‌دانید هیچگاه خانواده ها راضی نخواهند شد برای شماها آستین بالا بزنند؟

حمید سریع پاسخ داد: حالا کی خواست ازدواج کنه، ما از الان باید بگردیم، پیدا کنیم و دوست بشیم، اگر دیدیم نیمه گمشده خود را یافته‌ایم، آنگاه تازه قرار می‌گذاریم که تنها به یکدیگر فکر کنیم و در این ارتباط عاشقانه هیچگاه و در هیچ حالتی به یکدیگر خیانت نکنیم!

او ادامه می‌دهد: من که در این مدت، دختران بسیاری را به عنوان کِراش در کانال کِراش یاب بیجار جستجو کرده و پس از یافتن یکدیگر و ارتباطی کوتاه مدت،  احساس کردیم نمی‌توانیم دوستان خوبی برای هم باشیم لذا قطع ارتباط کردیم و در حال حاضر آمار دارم او با یکی دیگه دوست شده است.

سوال کردم که اگر با او قطع ارتباط کردی چرا آمار او را داری که با چه کسی دوست شده؟ آیا هنوز به او و خاطراتی که داشته‌ایی، فکر می کنی؟

حمید می‌گوید: راستش وقتی یک دختر و پسر باهم دوست و بعد از مدتی از هم جدا می‌شوند، هیچگاه نمی‌توانند خاطرات ارتباطی که با هم داشتن را فراموش کنند و بارها این خاطرات را مرور می‌کنند.

گویی دیگر تمایلی به ادامه صحبت ندارد و مرتضی این فضای را به هم می‌زند و می‌گوید: حمید، تازه کار است، اگر یک ارتباط را ایجاد کردی و به هر دلیلی با آن پایان دادی، باید با یک ارتباط جدید و جذاب، خاطرات جدید را جایگزین گذشته کرده و از زندگی لذت ببرید.

وی ادامه می‌دهد: کِراش یابی تنها یک تفریح ساده مثل گشت و گذار در اینستاگرام است، قرار نیست به هر چیزی که در این ارتباط می‌بینی دلبسته شویی و به ازدواج و تداوم دوستی فکر کنی، تجربه به من ثابت کرده که هیچ چیز این دنیا وفای به عهد ندارد و نباید وفادار بود.

از او پرسیدم چند تا کِراش یافته‌ای و یا در جست و جوی آنها هستی؟

می گوید: حدود ۹ کِراش را تاکنون یافته و هنوز با آنها در ارتباط هستم، گاهی پیش آمده چند روزی با آنها قهر باشم امّا به خوبی دریافته‌ام هر زمانی که اراده کنم، آنها دوست من باقی خواهند ماند، زیرا بارها پیش آمده که مرا با دیگری دیده ولی حاضر نیستند از هم جدا شویم و به این دوستی پایان دهند.

اندکی به فکر فرو رفته و می‌پرسم، آخرش چی میشه؟

پاسخ داد: هیچ، هیچ و هیچ

بی اعتمادی و ترس از خیانت، سن و سال نمی‌شناسد و اگر ارتباطی میان دختران و پسران اتفاق افتد، اولین و آخرین دغدغه آنها، وفاداری است که تنظمینی برای آن ندارند و به ناچار امیدوارند اتفاقی که برای دوستانشان رخ داده برای آنها هیچگاه پیش نیاید و عشقی پایدار داشته باشند.

کِراش اگر چه یک پدیده نو ظهور با شکل و شمایلی نوآورانه و ظنز آلود است، در صورت عدم توجه و اقدام مناسب یا فرهنگ سازی، موجب اعتیاد، بی اعتمادی و سرخوردگی اجتماعی نسل آینده ساز شده و در این مسیر پر مسوولیت و نقش اساسی بر عهده والدین است چون ارتباط صمیمی آنها با فرزندان و نظارت بر رفتار و کارهایشان می‌تواند موثر باشد.

تربیت والدین ابتدای تربیت فرزندان است

یک استاد حوزه و دانشگاه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: تربیت صحیح فرزندان در عصر حاضر بیش از تصور والدین با دوران کودکی خود سخت تر و از حساسیت بیشتری برخوردار است.

حجت الاسلام سیدعلی حسینی افزود: بسیاری از والدین با تصوراینکه در دوران کودکی خود هیچگاه به مسائل جنسی فکر نمی کردند و امروز هم کودک آنها چنین فکرهای در ذهن ندارد، در یک بی توجهی یا بهتر است بگوییم دریک اعتماد کاذب و بیش از حد به فرزندان غرق شده اند.

وی یادآور شد: تا زمانی که والدین در قبول اینکه دوره کودکی آنها با دوره امروزی تفاوت های اساسی دارد و نیاز به آموزش چگونگی تربیت فرزند و نحوی برخورد با مسائل و نیازهای کودک دارد، مقاومت می کنند، نمی توانیم اقدامی مناسب در این خصوص انجام دهیم.

این استاد حوزه و دانشگاه تاکید کرد: مسائل جنسی و توجه به جنس مخالف، اندام ها و تفاوت هایی که دختران با پسران دارند، این روزها با هجمه های دشمن برای سنین پیش دبستانی بسیار روشن و لذت بخش توصیف شده در صورتی که هیچ راه مقابله درستی در این خصوص در دسترس نیست.

او دستگاه های فرهنگی و مذهبی را مسوول ارائه راهکار برای مقابله با تهاجم فرهنگی مطرح کرد و گفت: نمی توان انتظار کشید تا جامعه با آثار و پیامدهای آسیب های اجتماعی روبه رو شود و سپس اقدام به فرهنگ سازی و مقابله با آن نمود.

حجت الاسلام حسینی افزود: بنیاد خانواده در فضای مجازی مورد تهدید قرار گرفته است و امروز همسریابی و ارضای جنسی افراد، به خارج از چهارچوب تشکیل خانواده سمت و سو پیدا کرده و دیگر تشکیل زندگی مقدم نیست.

وی با اشاره به فعالیت چندین ساعته جوانان و نوجوانان در فضای مجازی و بدون نظارت والدین اضافه کرد: اگر نظارتی بر عملکرد فرزندان در فضای مجازی وجود نداشته باشد، دختران و پسران با توجه به نیاز روحی و جنسی، به راحتی جذب یکدیگر می شوند.

این استاد حوزه و دانشگاه یادآور شد: زمینه گناه و معصیت در جامعه آنقدر زیاد و در دسترس است که حتی کودکان خردسال هم در معرض خطر می باشند.

او با اشاره به تجاوزهایی که توسط مردان و زنان به کودکان خردسال رخ می دهد، گفت: دور شدن از معارف دینی، ترس از امر به معروف و نهی از منکر در جامعه و برنامه ریزی و تلاش دشمن برای گمراهی، همه و همه از جمله مسائلی است که شاید از آن مطلع هستیم امّا به آسیب های آن توجه نمی کنیم.

حجت الاسلام حسینی تاکید کرد: تا زمانی که والدین نسبت بر اخلاق و رفتار خود با نامحرم، حساسیتی ندارد و بر تربیت گفتاری و روابط اجتماعی خود نظارتی ندارد، تربیت فرزندان در راه درست ناممکن خواهد بود، زیرا کودکان از والدین الگو برداری می کنند.

ضعف مبانی اعتقادی و سبک تربیتی غلط برخی خانواده ها

مشاور خانواده و مسایل اجتماعی هم به خبرنگار ایرنا گفت: برخی از علل روی آوری جوانان به فضای مجازی برای دوستی با جنس مخالف و همسر گزینی مجازی را می توان در ضعف مبانی اعتقادی و سبک تربیتی غلط برخی خانواده ها برشمرد.

محسن لطف الهی افزود: ضعف مبانی اعتقادی و سبک تربیتی غلط برخی خانواده ها، محرومیت فرزندانشان را از عزت نفس مطلوب و اعتماد به نفس کافی بدنبال خواهد داشت و نقیصه های فراوانی را در زمینه های اجتماعی ایجاد می‌کند.

او یادآور شد: ابراز وجود موفق انسانها در عرصه های واقعی اجتماعی، نیازمند ثبات شخصیت، عزت نفس بالا و اعتماد به نفس است، امّا فضای مجازی و حضور در گروه‌های اجتماعی کم‌خطر، کم‌هزینه و بی‌نیاز از ضرورت های حضور در ارتباطهای واقعی است.

این مشاور خانواده و مسائل اجتماعی تاکید کرد: فضای مجازی زمینه‌ مناسبی برای ابراز وجود افرادی با ویژگی اعتماد به نفس پایین و دارای احساس کهتری تلقی می‌شود، این اشخاص نسبت به افراد برخوردار از اعتماد بنفس بالا، بیشتر مستعد ورود به روابط عاطفی، جنسی در فضای مجازی هستند.

وی توانایی ارتباط با جنس مخالف در عرصه های واقعی را بدلیل نداشتن مهارت جرات ورزی برشمرد و گفت: فردی که در این فضا به دوست یابی یا همسریابی روی می آورد، در حقیقت خویش را لایق دوست داشتن واقعی نمی‌داند.

لطف الهی اظهار داشت: دختران و پسرانی که امکانات و موقعیت‌های لازم برای ازدواج را در اختیار ندارند و از برآورده نشدن نیازهای جنسی - عاطفی خود رنج می‌برند، برای تامین نیاز جنسی و عاطفی خود به شبکه های مجازی پناه میبرند.

او ادامه داد: نیاز جنسی - عاطفی بخشی از نیازهای مهم در سازمان‌ روانی انسانهاست و شرایط اقتصادی اجتماعی امروز سبب شده است جوانان نتوانند در وقت مناسب، نیازهای عاطفی و جنسی خود را از راه درست ازدواج تأمین کنند.

این مشاور خانواده و مسایل اجتماعی طولانی‌بودن دوران تحصیل، نداشتن شغل، نبود درآمد کافی و هزینه‌های بالای ازدواج، کمال‌گرایی در انتخاب همسر، انتظارهای غیرواقع‌بینانه، آداب و رسوم دست و پاگیر، دخالت‌های نابجای برخی خانواده‌ها را از جمله دلایل روی گردانی جوانان از ازدواج واقعی و روی آوردن به فضای مجازی وشبکه های اجتماعی برای دوستی با جنس مخالف و همسر گزینی مجازی برشمرد.

در کمتر از ۱۰ دقیقه یک کانال یا گروه تلگرامی با عناوین مختلف ساخته می‌شود و با کمک ربات و برخی فروشندگان ممبر، تعداد عضو در این حوزه به سرعت افزایش می‌یابد تا هر نوع مطلب و خبری را بدون محدودیت و نظارت بارگذاری کند.

عدم نظارت والدین بر سرگرمی های فرزندان و عدم نظارت بر محتوای فضای مجازی، فضایی که می‌تواند برای ارتقاع علمی و آموزشی صرف گردد، به سمت و سوی سودگران و افزایش فساد در جامعه در حرکت است.

گردانندگان کانال کِراش یاب در بیجار دستگیر شدند

فرمانده انتظامی بیجار چندی پیش از دستگیری اعضای اصلی و گردانندگان یک کانال کِراش یاب خبر داد و گفت: این کانال در فضای مجازی (تلگرام) فعالیت داشت و اقدام به نشر فساد و ترویج بی بند و باری در جامعه می‌کرد.

سرهنگ محمدصادق پیروزی اظهار داشت: با توجه به فعالیت کانال تلگرامی با عنوان (کِراش یاب بیجار) و نشر فساد اخلاقی در فضای مجازی، ترویج بی بندباری و فراهم کردن بستر برقراری ارتباط نامشروع بین دختران و پسران نوجوان، با اقدام به موقع پلیس فتا، ۲ نفر در این رابطه شناسایی و دستگیر شدند.

وی افزود: گردانندگان این کانال تلگرامی که یک دختر و پسر نوجوان هستند با ایجاد این کانال و تبلیغ برای عضویت نوجوانان در آن، موجب اعتراض و نگرانی خانواده از افزایش کاربران آن، بازی با آبروی دختران و پسران مومن و نشر بی بندباری در جامعه شده بودند که در کوتاهترین زمان ممکن شناسایی، دستگیر و به مراجع قضایی معرفی شدند.

سرهنگ پیروزی با اشاره به عدم نظارت والدین بر رفتار فرزندان خود در فضای مجازی یادآور شد: این ۲ نوجوان بدون هیچ سابقه کیفری یا حقوقی بخاطر عدم آشنایی با این فضا و خطراتی که آنها را تهدید می کند، اقدام به ایجاد کانال ها کرده و اکنون از این اقدام ناآگاهانه خود بشدت پیشمان هستند.

در زمان حاضر به صورت شناخته شده، بیش از ۱۰۰ کانال و گروه فضای مجازی به نام های مختلف در سطح شهرستان بیجار فعالیت کرده و دارای مخاطب هستند.

شهرستان ۸۹ هزار نفری بیجار در ۱۴۲ کیلومتری شرق شهر سنندج مرکز استان کردستان قرار دارد.