کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) روز گذشته در نامه‌ای به فدراسیون فوتبال ایران اعلام کرد که میزبانی رقابت‌های فوتبال لیگ قهرمانان آسیا از ایران گرفته می‌شود و چهار نماینده فوتبال کشورمان باید دیدارهای خود را در کشور ثالثی برگزار کنند؛ اقدامی که حیرت کارشناسان داخلی و آسیایی فوتبال را برانگیخت. بهانه AFC برای این اقدام مشکلات امنیتی عنوان شده است. اما آیا با یک حادثه می‌شود ایران را از میزبانی یکی از مهمترین تورنمنت‌های باشگاهی قاره کهن محروم کرد؟
برای پاسخ به این پرسش لازم است که نخست چند مولفه مورد بررسی قرار گیرد. نخستین مولفه امنیت ایران برابر دیگر کشورهای منطقه است؛ امنیتی که موجب شده تا چند کشور درگیر جنگ مانند سوریه، عراق و افغانستان در سال‌های گذشته بیشتر دیدارهای ورزشی خود را در تهران و دیگر شهرهای کشور برگزار کنند. این میزبانی‌ها بدون هیچ مشکلی در زمینه سیاسی، امنیتی و قومیتی انجام شده و میهمانان از شرایط میزبانی ابراز رضایت کردند.
بر هیچ کارشناس نظامی، سیاسی و امنیتی پوشیده نیست که در شرایط جنگی قرار گرفتن ایران نتیجه تصمیم رییس جمهوری آمریکا است. «دونالد ترامپ» با دستور ترور سردار «قاسم سلیمانی»، منطقه را در شرایط جنگی قرار داد؛ شرایطی که البته با عملیات انتقام ایران در عین‌الاسد به حالت آرامش برگشته است. اما اینکه این شرایط بهانه‌ای برای تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا باشد، بدون شک باید در بی‌طرف بودن آن شک کرد زیرا کشوری مانند عربستان از سال ۱۳۹۴ درگیر جنگ مستقیم با یمن است و آسمان این ۲ کشور به محلی برای تبادل موشک، پهپاد و آتش تبدیل شده است.
چرا تصمیم AFC شامل حال عربستان سعودی نمی‌شود؟
عربستان کشوری است که به طور مستقیم درگیر جنگ است و اتفاقاتی که برای این کشور رخ داده است به مراتب زیان‌بارتر از سقوط هواپیمای اوکراینی است. آیا حمله موشکی یمنی‌ها به تاسیسات آرامکو و تهدید فرودگاه‌های امارات و عربستان از دید این نهاد ورزشی دور مانده است؟ چگونه ممکن است که این کشور صلاحیت میزبانی داشته باشد اما ایران به خاطر یک اتفاق که در برخی دیگر از کشورهای نیز رخ داده است، باید از میزبانی فوتبال در سطح آسیا محروم شود؟
کنفدراسیون فوتبال آسیا بهتر است که به نقش ایران در توسعه فوتبال و هیجان این رشته توجه ویژه‌ای داشته باشد. اگر میزبانی از ایران سلب شود بدون شک میانگین تماشاگر در لیگ قهرمانان آسیا به شدت افت خواهد کرد. همچنین با این تصمیم و اراده مسوولان فوتبال ایران برای شرکت نکردن تیم‌ها در لیگ قهرمانان قاره کهن، هیجان فوتبالی در این منطقه به پایین ترین میزان خود خواهد رسید زیرا از تقابل‌های سنتی غرب آسیا دیگر خبری نیست.
نهاد ورزشی متولی فوتبال آسیا در تصمیم خود برای لغو میزبانی‌های ایران عجولانه عمل کرده است. مسوولان این نهاد مقوله امنیت را دست‌مایه تصمیم خود قرار داده‌اند اما فراموش کردند که وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال ایران در سال ۲۰۱۸ برای برگزاری فینال این رقابت‌ها اقداماتی انجام دادند که حیرت مسوولان آسیایی را برانگیخت. شاید تصمیم این روزهای کنفدراسیون فوتبال آسیا مشابه همان تصمیم باشد که استرالیایی‌ها در مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه گرفتند. آنان آن روز به بهانه نبود امنیت در امارات اردو زدند و برای مسابقه به ایران آمدند اما آنچه در بازی این ۲ تیم در ورزشگاه‌های آزادی و ملبورن رخ داد تمام پیش زمینه‌های ذهنی کانگروها را زیر سوال برد.
از روز گذشته که نامه محرومیت تیم‌های ایران از میزبانی منتشر شد برخی انتقادها به سمت وزارت ورزش رفت اما واقعیتی که در پشت این تصمیم قرار دارد فراتر از برخی از این انتقادها است. در پشت پرده این تصمیم جوسازی کشورهای منطقه وجود دارد که پروژه ایران هراسی را دنبال می کنند. سوخت این پروژه از سقوط هواپیمای اوکراینی تامین می‌شود و این سقوط به دست‌مایه‌ای برای شانتاژهای رسانه‌ای تبدیل شده است.
مجموعه این شرایط نشان می‌دهد که تصمیم AFC فراتر از نگرانی این نهاد برای امنیت ورزشکاران و تنها یک اقدام سیاسی است که تحت تاثیر راهبرد برخی از کشورهای منطقه قرار گرفته است. البته در ماجرای نیامدن تیم‌های عربستانی به ایران این نهاد ورزشی تسلیم سیاست‌های دولت عربستان شد.
واکنش ایران برابر این تصمیم چیست؟ آیا حیثیت ملی و سیاسی ایران به پای برخی از ادعاهای واهی کنفدراسیون فوتبال آسیا قربانی می‌شود؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت اگر لغو میزبانی فوتبال ایران از سوی چهار باشگاه پذیرفته شود بدون شک نخستین شخصی که به ناامن بودن آسمان ایران اعتراف می کند خود ما هستیم.
از مسوولین و مقامات ورزش ایران و همچنین باشگاه های فوتبال انتظار پایداری و مقاومت برابر تصمیم یک‌جانبه کنفدراسیون فوتبال آسیا وجود دارد تا این نهاد ورزشی در خصوص درخواست خود تجدید نظر کند زیرا منطقه‌ای که AFC از آن به عنوان ناامن یاد کرده است شامل ایران نخواهد شد بلکه بسیاری از کشورهای منطقه نیز با آن دست به گریبانند. جنگ عربستان و یمن، جنگ داخلی سوریه، بحران لبنان، بحران عراق، حضور امارات در جنگ یمن، تحریم قطر از سوی ائتلاف عربی و حضور نیروهای آمریکایی تنها بخشی از بحران منطقه است که به راحتی می‌تواند زمینه را برای ناامنی دیگر کشورها فراهم کند. اما سیطره سیاسی و قدرت نفوذ برخی از کشورهای منطقه در فوتبال آسیا موجب شده تا این تصمیم اتخاذ شود.
نظر شما