به گزارش پایگاه خبری «نیواطلس»، تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا که از اجرام پنهان در هر گوشه‌ای از جهان پرده برداشته و رصد طیف وسیعی از رویدادها از حلقه جدید دور زحل گرفته تا برخی از دوردست‌ترین کهکشان‌های شناخته‌شده را برای بشر فراهم کرده است، برای اولین بار در سال ۲۰۰۳ میلادی به فضا پرتاب شد. سازمان فضایی ناسا با استفاده اسپیتزر که حساس‌ترین تلسکوپ مادون قرمزی است که تا به امروز ساخته شده، به اکتشافات مهمی در مورد سیارک‌ها و کهکشان‌های دوردست زد و توانست برای نخستین بار چند سیاره فراخورشیدی به اندازه زمین را در پیرامون ستاره کوتوله تراپیست-۱ کشف کند؛ کشفی که محافل علمی را به امکان وجود و برقراری حیات در خارج از سیاره زمین امیدوار کرد.
ابتدا قرار بر آن بود تا در سال ۲۰۰۹ و با تمام شدن ذخیره خنک کننده هلیوم مایع که برای ادامه کار تجهیزات این تلسکوپ لازم بود، ماموریت آن به پایان برسد اما دانشمندان با از کار انداختن برخی از تجهیزات و کانال‌های طول موج موفق شدند تا زمان این ماموریت را تا چند سال دیگر تمدید کنند.
ناسا در سال ۲۰۱۶ نیز تصمیم گرفت تا در سال ۲۰۱۸ همزمان با پرتاب تلسکوپ فضایی جیمز وب (James Webb)، به ماموریت اسپیتزر خاتمه دهد اما با به تاخیر افتادن پرتاب این نمونه از نسل جدید تلسکوپ‌های فضایی، این سازمان بار دیگر ناچار به تمدید دوره ماموریت اسپیتزر شد و این بار تمرکز آن را بر کاوش در کهکشان‌های دور دست گذاشت.
حال گویی سرانجام زمان بازنشستگی اسپیتزر فرا رسیده است. به نقل از اتاق کنترل ماموریت ناسا و تایید جوزف هانت مدیر پروژه اسپیتزر، این تلسکوپ فضایی عصر پنجشنبه تمام عملیات علمی خود را متوقف کرد و ماموریت خود را به پایان رساند.
نظر شما