برگزیت چه تأثیری بر تردد شهروندان انگلیس و اروپا دارد؟

دست کم تا پایان دوره گذار یعنی تا آخر سال جاری میلادی (۲۰۲۰) انگلیس همچنان تابع قوانین اتحادیه اروپا خواهد بود و اثری از برگزیت مشاهده نخواهد شد. در این مدت دو طرف درباره نحوه همکاری‌ های پس از پایان دوره انتقالی، مذاکره و تلاش خواهند کرد تا به توافق برسند.

اگر دوره گذار بنا به درخواست هر کدام از طرفین تمدید شود، اوضاع به همین شکل باقی خواهد ماند و پس از آن نیز مراودات دو طرف طبق توافقی که به دست می‌آید، تعریف خواهد شد.

اما در کل، اتباع انگلیسی و اروپایی برای تردد به قلمرو یکدیگر نیازی به اخذ ویزا نخواهند داشت. پس از پایان دوره گذار اگر توافقی نیز حاصل نشود، گردشگران دو طرف قادر خواهند بود حداکثر ۹۰ روز در هر ۱۸۰ روز از مرزهای یکدیگر خارج شوند. با این تفاوت که مانند گذشته نمی‌توانند در قلمرو طرف مقابل مشغول به کار شده و از حقوق شهروندی برخوردار شوند.  

از سویی، اتحادیه اروپا از سال آینده ساز وکار جدیدی را برای تردد اتباع غیر عضو راه‌اندازی خواهد کرد. به این ترتیب اتباع انگلیسی مجبور خواهند شد تا مطابق با این ساز وکار، هزینه ای را برای تردد به اتحادیه اروپا پرداخت کنند.

این ساز وکار که سامانه اطلاعات مسافرتی اروپا موسوم به «اتیاس» نام دارد، مجوزی را به قیمت ۷ یورو صادر می‌کند که برای سه سال اعتبار خواهد داشت. اجرای این ساز وکار ارتباطی با برگزیت ندارد و تلاقی آن با دوره گذار کاملاً اتفاقی است. اما می توان ادعا کرد که اگر انگلیس از اتحادیه اروپا خارج نمی‌شد، اتباع این کشور هزینه‌ای را برای تردد به اروپا پرداخت نمی‌کردند.

در واقع خروج انگلیس از اتحادیه اروپا، تأثیر چندانی بر تردد اتباع دو کشور نداشته و دو طرف نیازی به اخذ ویزا نخواهد داشت. 

اصلی ترین دستاورد برگزیت برای طرفداران خروج انگلیس از اتحادیه اروپاست که طبق آن، تردد نیروی کار به این کشور متوقف می‌شود. در واقع برگزیت نقطه پایانی بر موج مهاجران از قاره سبز به انگلیس است که در دو دهه گذشته به پاشنه آشیل روابط انگلیس و اتحادیه اروپا تبدیل شده بود.

پس از پذیرش تعدادی از کشورهای اروپای شرقی به اتحادیه اروپا در سال‌ ۲۰۰۴ و افزایش آمار مهاجرت به انگلیس، همچنین اصرار اتحادیه اروپا برای اسکان آوارگان از کشورهای جنگ زده و سهمیه بندی پذیرش آنها توسط اعضای اتحادیه سبب شد تا "دیوید کامرون" نخست وزیر انگلیس پس از پیروزی در انتخابات پارلمانی سال ۲۰۱۰ ساز جدایی از اتحادیه را کوک کند.

او پس از دو سال مذاکره با طرف اروپایی موفق شد امتیازهای قابل توجهی را برای جلوگیری از ورود مهاجران به کشورش کسب کند اما مردم انگلیس در همه پرسی سال ۲۰۱۶ میلادی تحت تأثیر افکار گروه‌های دست راستی به خروج از اتحادیه رأی دادند.