یادم هست، یک گروهی از منتقدان گفتند فیلم ابد و یک روز تصویر بدی از ایران به جهان نشان می دهد و نباید ساخته شود بنظرم این گروه همان ایرادی که به ابد و یک روز گرفتند به مردن در آب مطهر هم می گیرند که باز هم بنظرم این ایراد وارد نیست این گروه از یک ابزار برای مخالفت استفاده می کنند، بنظر من آدم باید کمی مکث کند و صادق باشد اگر این معیار نقد معیار، معیار ثابتی است باید همیشه باشد اگر معیار، معیار انتخاب شده ای ایست برای این گونه نقد، باید به صداقت آن نقد شک کرد.
من فیلم را دیدم و دیگران هم دیدند، أساسا اتهاماتی که به فیلم زده شد را وارد نمی دانم، ما باید فیلم را فارغ از ملیت صاحب اثر نقد کنیم، فکر می کنم مخاطبین فیلم را می بینند و قضاوت درست را انجام می دهند.
ما، منتقدان فیلم سازان، مخاطبان، مدیران باید تمرین کنیم و بدانیم که سینما سینماست و یک شخصیت منفی در یک فیلم که ملیتی دارد نماینده همه‌ی آن ملت نیست و أساسا درآم بر مبنای شخصیت منفی و مثبت شکل می گیرد، فیلم های هم که جهت دار ساخته می شود معلوم است و مخاطب آنقدر باهوش هست که تشخیص بدهد.
اگر برادران محمودی در فیلم آخر شان مردن در آب مطهر به ماجرای تغییر دین و مذهب بیشتر دامن می زدند قطعا در جشنواره های خارجی بیشتر آنها را دوست داشتند اما من در فیلم دیدم که شخصیت اول فیلم آنها (حامد) به سمت فرهنگ و دین خودش بر می گردد.
خوب است که برادران محمودی در مورد مهاجرین افغانستانی فیلم می سازند. اینکار آنها به سینمای ایران رنگ و لعاب می دهد و فیلم ساختن در مورد مهاجرین وظیفه ی اخلاقی هم هست.
نظر شما