«علی اکبر علیخانی» در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی ایرنا، از برگزاری دومین کنفرانس بین‌المللی صلح و حل منازعه در ۱۹ و ۲۰ خرداد ماه ۱۳۹۹ خبر داد و گفت: نخستین کنفرانس بین‌المللی صلح و حل منازعه اردیبهشت ماه سال گذشته برگزار شد. دبیرخانه دائمی این کنفرانس در دانشگاه تهران بنیانگذاری شده و تلاش می‌شود کنفرانس بین‌المللی صلح و حل منازعه به صورت سالیانه برگزار شود.
وی با بیان اینکه کنفرانس بین‌المللی صلح و حل منازعه از دو بخش صلح‌سازی و حل منازعه تشکیل می‌شود، اظهار داشت: صلح و حل منازعه دو مفهوم مرتبط با یکدیگر هستند. وقتی صلح وجود دارد، منازعه‌ای هم در کار نیست. وقتی صلح تضعیف می‌شود، به تدریج وارد منازعه می‌شویم و بخش اعظمی از مسائل جوامع بشری هم به مسائل پس از منازعه برمی‌گردد.
این استاد دانشگاه برگزاری این کنفرانس را در راستای ایفای نقش دانشگاه تهران برای انجام مسئولیت‌های اجتماعی‌اش برشمرد و خاطرنشان کرد: یکی از مسائل مهم امروز جامعه، منطقه و عرصه بین‌المللی، موضوع جنگ، منازعه، تضاد و تقابل است. به همین خاطر لازم بود این موضوع از نظر آکادمیک، به صورت علمی و بیطرفانه و با رویکرد کاربردی مورد بررسی قرار گیرد.
وی ادامه داد: برای پرداختن به موضوع صلح و حل منازعه در چارچوب مسئولیت اجتماعی دانشگاه تهران، سه کار انجام شده یا در حال انجام است. نخست تاسیس دبیرخانه دائمی و برگزاری سالیانه کنفرانس بین‌المللی صلح و حل منازعه است، دوم تاسیس مرکز مطالعات صلح و حل منازعه، که این کار در حال پیگیری است و بخش اعظم امور اداری آن طی شده است، و سوم، تاسیس رشته صلح و حل منازعه در مقطع کارشناسی ارشد است که پس از چند سال بررسی تخصصی، طراحی رشته به اتمام رسیده و برای تصویب و طی مراحل اداری به مراجع ذیربط در دانشگاه تهران ارسال شده است.
رئیس دبیرخانه دائمی کنفرانس بین‌المللی صلح و حل منازعه با اشاره به نشست پیشین این همایش ابراز داشت: در همایش پیشین، ۳۰۰ چکیده مقاله مورد تائید قرار گرفت که ۶۰ مورد آن خارج از کشور بود. ۱۵ مهمان خارجی در همایش مذکور با هزینه خود شرکت کردند.
علیخانی ۳۰ بهمن را آخرین فرصت ارسال چکیده مقالات به دومین همایش کنفرانس بین‌المللی صلح و حل منازعه اعلام کرد: حدود سه هفته پس از اتمام مهلت، نتیجه ارزیابی‌های علمی درباره چکیده های ارسالی اعلام می‌شود. هم‌اکنون در حال مکاتبه با مهمانان خارجی هستیم ببینم چه تعداد مایل به حضور در همایش هستند. پس از آن هم باید هماهنگی‌هایی برای صدور ویزا برای آن انجام شود.
وی صلح و حل منازعه را موضوعی بین‌رشته‌ای دانست و یادآور شد: در همایش نخست، از تمامی رشته‌ها و حوزه‌ها مقالاتی دریافت کردیم. تقریبا تمام حوزه های علوم انسانی و اجتماعی هر کدام از منظر خود به موضوع صلح و حل منازعه مربوط می شوند که از جمله می توان به روانشناسی، جامعه‌شناسی و فلسفه، ادیان، علوم سیاسی و روابط بین الملل، ادبیات، هنر و ... اشاره کرد.
این استاد دانشگاه تهران درباره وضعیت صلح و منازعه در منطقه خاورمیانه عنوان کرد: خاورمیانه، هم از نظر فرهنگی منطقه منازعه‌خیز است و و از سوی دیگر از نظر دانش ومهارت و تاکتیک‌های حل منازعه بسیار ضعیف است.
وی افزود: صلح یک نگرش، فرهنگ و بینش است که مبانی و اصول گسترده و ویژه خود دارد. یکی از این اصول، گفت‌وگو، سعه صدر و مدارا است. در کشورهای منطقه، فرهنگ صلح پایین و ضعیف است و مردم و بازیگران عمدتا رویکردی تهاجمی و حذفی دارند.
علیخانی با بیان اینکه فرهنگ مردم منطقه موجب شده تا آنها معمولا با تندی و تیزی و قاطعیت مسائل را حل کنند، گفت: رسیدن به فرهنگ و بینشی که افراد بتوانند با یکدیگر گفت‌وگو کنند و از روش‌های مسالمت‌جویانه به منافع و خواست‌های خود برسند، نیازمند آموزش‌های عمیق و طولانی‌مدت است که از دوران کودکی باید از لحاظ نظری و عملی انجام شود.
وی افزود: متاسفانه نظام‌های آموزشی هم در منطقه به این سمت نرفته‌اند بنابراین شرایط بسیار شکننده و حساس است و حتی در مواردی که افراد با یکدیگر کار می‌کنند، رضایت درونی اندک است و روابط از بالا به پایین است و افراد فکر می‌کنند در شرایطی قرار دارند که مجبورند یکدیگر را تحمل کنند.
دبیر علمی کنفرانس بین‌المللی صلح و حل منازعه با اشاره به فرهنگ ایرانی در حل منازعات گفت: حل منازعه در فرهنگ ایرانی در گذشته از طریق ریش سفیدی و شیخوخیت انجام می شد و طرفین منازعه به خاطر احترام به بزرگان، از خواست‌های خود کوتاه می‌آمدند ولی این روش در دنیای امروز دیگر جواب نمی‌دهد. در دنیای مدرن غرب، مطالعات تخصصی و آکادمیک در موضوع صلح و تکنیک‌های حل منازعه بیش از ۱۵۰ سال قدمت دارد در حالی که امروزه این مطالعات در ایران وجود ندارد.
علیخانی ضرورت صلح و حل منازعه را نشات گرفته از فلسفه خلقت و هستی دانست و اظهار داشت: مهمترین ویژگی خداوند که همه ذات اقدس الهی را با آن می‌شناسند، خلقت است. پس از خلق و ایجاد، خداوند در همه موجودات سیر تکاملی قرار داد و برای انسان هم مسیری برای تکامل و تعالی تعریف کرده است. تمام انبیای الهی هم در همین راستا و با هدف سعادت بشری مبعوث شده‌اند.
نظر شما