آزمون بزرگی برای قلب هاست که آیا دوری یکدیگر را بر می تابند یا خیر؟، آیا حس نوعدوستی زنده و پویاست یا خدای ناکرده بی رمق ؟ روزها ازپس یکدیگر می گذرند، گاهی برخی عزیزان از نفس می افتند و گاهی فرشتگان نجات واسطه مرگ و زندگی می شوند.
این روزها بسیاری هم دست به قلم شده و در فضای مجازی خود و دیگران را به روزهای خوش و باهم بودن را فرا می خوانند و برخی هم از غفلت ها نوشته اند.
از قدر و قیمت لحظه ها و نعمت های خداوندی و از سپاس الطاف الهی سخن به میان آمده است، پس باید از آنچه که خداوند بزرگ را ناخشنود می کند، پرهیز کنیم، باید پرهیز کرد از ثروتی که به واسطه درد و بیماری مردم و هموطنان اندوخته می شود.
چه زیبا نگاشت آن پزشک داروساز، دلنوشته ای با عباراتی پرمعنا که می بایست نعمت ها را سپاس می گفتیم اما شکر نعمت را به خوبی به جای نیاوردیم.
اونگاشته است، استغفار می کنیم به خاطر تمام لحظاتی که در مکان های مقدسه اعم از کربلا، نجف، مشهد، قم و مساجد مختلف نفس می کشیدیم و شکری به جای نیاوردیم.
استغفار می کنیم برای همه بوسه هایی که بر گونه های عزیزانمان نشاندیم و دست هایی که به گرمی فشردیم و شکری به جای نیاوردیم.
استغفار می کنیم برای همه میوه هایی که بی واهمه چیدیم و غذاهایی که بدون ترس خوردیم و شکری به جای نیاوردیم.
استغفار می کنیم برای همه مهمانی ها و دورهمی هایی که بدون دل نگرانی دور هم جمع شدیم و شکری به جای نیاوردیم.
استغفار می کنیم برای تمام لحظاتی که دکمه های گوشی، آسانسور، عابر بانک و کارت خوان را بدون الکل و دستکش و دستمال فشردیم و شکری به جای نیاوردیم.
استغفار می کنیم برای همه نذری هایی که در ماه محرم با قاشق یکبار مصرف روی جدول کنار خیابان نشستیم و خوردیم و شکری به جای نیاوردیم.
استغفار می کنیم برای تمام روزهای بی واهمه ای که با اتوبوس و مترو به مدرسه ، دانشگاه و محل کار میرفتیم و شکری به جا نیاوردیم.
استغفار می کنیم برای ...
اَسْتَغْفِرُ اللهَ ذَا الْجَلالِ وَالاِْکْرامِ مِنْ جَمیعِ الذُّنُوبِ وَالاثامِ...
معبود من..
از لحظه ای که به من جان بخشیدی تا لحظه ای که جانم میستایی برای همه نفس ها. برای همه ثانیه ها. برای تک تک دم ها و بازدم ها، برای تک تک دیدنی ها و چشیدنی ها، برای تک تک بوییدنی ها و لمس کردنی ها، برای همه چیز و همه چیز از تو سپاسگزارم.
هرآنچه که در خیال من هست و نیست
هر نعمتی که من غافلم و تو میدانی
استغفار می کنم به درگاهت
خدایا...
به خاطر تمام گناهانم...به خاطر تمام حق هایی که خوردم و دم نزدم و بخاطر تمام کوتاهی هایم، در حقِّ خودت و صاحبین حق ... اِلهی اَلْعَفْوْ...
معشوق من..
به حق قرآنت و به حق ۱۴ معصوم و انبیاء و صالحینت راه نجات از این بیماری را به پزشکان و متخصصان ما نشان بده..
مخواه این چنین بی گدار و بی آمادگی ترک دنیا کنیم.
مخواه که عاشقان حسینی و منتظران مهدی ات (عج) جز با شهادت در راهت به دیدار تو برسند.
به حق این ماه عزیز ما را از شر تمام بلایا و آفات آخرالزمان محفوظ بدار...
آمین یا رب العالمین..
شهروند البرزی هم نگاشته است:
" خداوندا "
برگ در هنگام زوال می افتد و میوه به هنگام کمال
اگر قرار بر رفتن است
میوه ام گردان و بعد ببر
" بارالها "
زمین تنگ است و آسمان دلتنگ
بر من خرده نگیر اگر نالانم...
من هنوز رسم عاشقی نمی دانم
" خداوندا "
کمکم کن پیمانی را که در طوفان با تو بستم, در آرامش فراموش نکنم و در طوفان های زندگی با " خدا" باشم نه ناخدا
" بارالها "
به دل نگیر اگر گاهی "زبانم " ازشکرت باز می ایستد
تقصیری ندارد
قاصر است کم می آورد دربرابر بزرگی ات....
لکنت می گیرد واژه هایم در برابرت!
در دلم اما همیشه
ذکر خیرت جاریست
من برای بندگی تو هزار و یک دلیل می خواهم
ممنونم که بی چون و چرا برایم " خدایی " میکنی....
امکان ندارد که کسی
چراغی برای دیگران
روشن کند و خودش
در تاریکی بماند...
خدایا : پنجره ای برای
تماشا و حنجره ای برای
صدا زدن ندارم ،
امیدم به توست ،
پس بی آنکه
نامم را بپرسی و
دفترهای دیروزم را
ورق بزنی، رحمتت را
بر همه دوستان وعزیزانم جاری فرما.
آری این دلنوشته ها بیانگر آن است حس خداجویی در دل ها موج می زند و باید قدر لحظه ها را بدانیم و اینک که در حصار تحریم و کرونا قرار داریم با هم بودن معنا ببخشیم مانند کسانی که فرشته وار بر دور بیماران کرونایی حلقه زده و از جان می گذرند.
و اینک کسانی که فرشته نجات شده اند
این روزها مجال و آزمونی برای فرشته شدن است ، بسیاری بی اعتنا به سختی روزگار به دل خطر رفته تا درد و رنج بزدایند از خلق خدا. بسیاری برای دیگران بیمارمی شوند، بسیاری دارو ندار را هدیه می دهند، بسیاری شهر و دیار را گندزدایی می کنند و از خرمن معرفت حق خوبی ها درو می کنند.بسیاری خواب را برخود حرام کرده و از لحظه ها برای امداد و نجات غفلت نمی کنند و بسیاری که یارای دستگیری نیست برای رفع درد و بلای مردم دنیا دست به دعا برداشته اند.
هموطنی که ماسک ۱۰ هزارتومانی می خرد و رایگان بین مردم توزیع می کند، خانواده هایی که هزینه مراسم متوفای خود را صرف خرید بسته های بهداشتی برای بیماران کردند و صدها انسان خیر که این روزها با تمام توان به کمک مردم و بیماران شتافته اند و سرزمین فداکاران را به خوبی ها آراسته اند.
آری روزگار سختی است، از یک سو تحریم و گرانی و از سوی دیگر بیماری همه گیر، آنچه در این میان حرف اول و آخر می زند ایثار است و ایثار...
رحم کن به دیگران که خدا برتو گیرد آسان (بازگشت به تیتر)
در این ایام که کرونا سلامت را نشانه گرفته تعدادی اندک هم غافل از خطر، سود می جویند، احتکار می کنند، ماسک ، الکل ، مواد ضدعفونی و هرچیزی که نیاز ایام است.
راستی چه فکری در سر دارند، آیا می شود از درد و رنج انسان هموطن، مال و ثروت اندوخت.
حضرت رسول اکرم(ص) فرمودند: «ارحم من فی‌الارض، یرحمک من فی‌السماء» به اهل زمین رحم کن تا آنکه در آسمان است تو را رحم کند.
در حدیث دیگر می فرماید:«لایرحم‌الله من لایرحم‌الناس» خداوند به کسی که به مردم رحم نمی‌کند(حتی حیوانات)، به او رحم نخواهد کرد.
سخن آخر
امروز که کرونا سر از خاک فداکاران در آورده و مردمان سرزمینمان را به درد و رنج انداخته ، بار دیگر زمان ایثار و فداکاری است ، همه خوش چین مهربانی و خوبی ها شویم تا لطف و رحمت الهی دوچندان شود.
پس باید قدر نعمت های خداوندی و باهم بودن را بدانیم و در این روزهای خاص با کمک به هموطنان کرونایی در تامین نیازهای بیماران و مردم بکوشیم و اگر چه کرونا در بین ما فاصله ایجاد کرده اما با مهر و محبت واقعی بار دیگر طعم خوش زندگی را به تمام ایرانیان بچشانیم و فداکاری ایرانی را الگوی جهان کرونا زده کنیم.
بیماری کرونا که از حدود سه هفته سر از ایران اسلامی درآورده طبق آماررسمی حدود ۹۰۰ هموطن را مبتلا و به زندگی ۵۴ هموطن دیگر پایان داده است.
در استان البرز تاکنون ۱۲۰ نفر مشکوک و مثبت شناسایی شده است.
در این مدت ۱۴ نفر درالبرز جان باختند که مرگ ۱۱ نفر مشکوک و سه نفر کرونا اعلام شد.
نظر شما