پسوریازیس یک بیماری التهابی مزمن پوستی و یک اختلال خودایمنی است که مهمترین علایم آن شامل ایجاد تکه‌های ضخیم قرمز رنگ پوستی و فلس های نقره‌ای رنگ است که بسیار دردناک بوده و سبب خارش می‌شود.
این عارضه معمولا زانو، آرنج، پوست سر، کف دست، پا و کمر را تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ همچنین در اطراف ناخن و داخل دهان نیز دیده شده است.
عواملی مختلفی وجود دارند که سبب تحریک و عود علایم پسوریازیس می‌شوند؛ رژیم غذایی، نوشیدنی‌های الکلی، هوای سرد و خشک، استرس، اضافه وزن، سیگار و عفونت از مهمترین علایم عودکننده بیماری هستند.
مطالعات نشان می‌دهد هوای گرم و مرطوب بهار و تابستان در کاهش علائم بیماری موثر است و به رفع خشکی و خارش کمک می‌کند. از طرفی نور ملایم آفتاب نیز در این امر دخیل است و می‌تواند به کاهش علائم کمک کند.
البته نور آفتاب تابیده شده به محل زخم نباید شدید باشد، چراکه باعث تحریک پوست می‌شود و علاوه بر شدت علائم، می‌تواند احتمال ابتلا به شایع‌ترین سرطان پوست یعنی ملانوم را افزایش دهد. استفاده از کرم ضدآفتاب در تمام پوست به غیر از محل زخم‌های ناشی از پسوریازیس هنگام قرار گرفتن در معرض نور ضروری است.
یکی دیگر از اقداماتی که مبتلایان به پسوریازیس باید در فصل بهار مورد توجه قرار دهند، جلوگیری از گزیدگی و خراش پوست است. حشرات در فصل بهار فعالیت زیادی دارند و گزش و ایجاد بریدگی می‌تواند علائم بیماری را تشدید کنند. استفاده از لباس‌های آستین بلند و دستکش از جمله راهکارهای مناسب در فصل بهار است.
از دیگر مواردی که باید دقت شود، روش صحیح اصلاح پوست است. اگر پسوریازیس در صورت وجود دارد، استفاده از تیغ برای اصلاح صورت اصلا منطقی نیست و می‌تواند زخم را تحریک کند.
استفاده از مایعات و کرم‌های حاوی خوشبوکننده و الکل نیز در این افراد اصلا توصیه نمی‌شود، ولی استفاده از مرطوب‌کننده پوست برای این بیماران کاملا ضروری است.
استفاده از لباس‌های نخی و کفش‌های روباز که جریان هوا در آن گردش داشته باشد نیز توصیه شده است.
این عارضه قابل درمان نیست؛ ولی می‌توان علائم آن را کنترل کرد. پسوریازیس بیشتر در بزرگسالان دیده می شود و ۱۲۵ میلیون نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند.
نظر شما