این سازمان بزرگ اقتصادی جهان مستقر در سوئیس، در گزارشی که به تازگی در پایگاه اینترنتی خود منتشر کرده است، با اشاره به چنین تهدیدهایی نوشت: تعطیلی مدارس در جهان، عموما شامل کشورهای آمریکا، کانادا، اروپا، کشورهای توسعه یافته آسیا و استرالیا و نیوزلند شاید برای والدین کودکان خوشایند نباشد و صرف نظر از آموزش الکترونیکی از نظر آموزشی باعث عقب افتادن دانش آموزان می شود، اما این یک تهدید اساسی نیست.
اما برای بسیاری از کودکان جنوب جهانی شامل فقط ۸۵ میلیون کودک در آمریکای لاتین و کارائیت، بسته شدن مدارس به این معنای محرومیت از صرف غذا در مدارس است و در رابطه با برخی خانوارها در آفریقا مفهوم آن این است که تنها وعده غذای گرم روزانه عضوی از خانواده پایان می یابد.
حتی قبل از بحران کرونا نیز بیش از ۸۲۰ میلیون نفر سر گرسنه بر زمین می گذاشتند و درک این ارقام و آمار نه فقط از نظر اخلاقی بلکه از لحاظ چشم انداز سیاسی دشوار است. به هر جهان وعده داده همه اشکال گرسنگی و سوء تغذیه را تا پایان سال ۲۰۱۰ پایان دهد.
در سراسر جهان، سیاست عمومی در مقابله با این بیماری همه گیر حفظ حیات و سلامت بشر بوده است اما یک بی احتیاطی ناخواسته می تواند گرسنگی را تعمیق کرده و این امر ممکن است در آینده ای نزدیک بروز کند.
بر خلاف بحران سال ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ میلادی و با وجود گزارش ها درباره خالی بودن قفسه سوپرمارکت ها خطری که امروز وجود دارد قحطی فوری نیست. نظام عرضه مواد غذایی در جهان همچنان قوی است. مساله بر سر زنجیره تامین است. این امر از مقررات قرنطینه و بسته شدن بخشی از بنادر مشهود است که زنجیره عرضه را کُند کرده و موانعی لجستیکی بر سر صنعت کشتیرانی ایجاد کرده است. در جریان محدودیت های مرزی، حمل و نقل کالا با تهدیدهای مشابهی مواجه است.
نگرانی ها فقط درباره مواد مصرفی آماده نیست: محدودیت های حمل و نقل می تواند تاثیر چشمگیری در عرضه کودهای شیمیایی ، داروهای دامپزشکی و سایر محصولات کشاورزی داشته باشد. در ضمن رستوران های بسته و تردد کمتر کشتی ها ، تقاضا و در نهایت تولید را کاهش می دهد. در غرب، کاهش تحرک نیروی کار برخی محصولات فصلی در حال پوسیدن در مزارع را تهدید و تولید کنندگان را از معیشت خود محروم می کند. در آفریقا ، در زمان بحران ابولا ، تولید مواد غذایی ۱۲ درصد کاهش یافت.
درست مانند حوزه بهداشت عمومی، که تاثیر شیوع این ویروس هفته ها پس از انتقال اولیه مشاهده شد تاثیرات تجمعی چنین اختلال در بازار مواد غذایی- گرچه هنوز چشمگیر نیست-، به احتمال زیاد در اوایل ماه جاری آشکار خواهد شد. بله، شهروندانی با تغذیه مناسب در ملل ثروتمند ممکن است چند ماه را بدون برخی از محصولات تازه یا وارداتی سر کنند. اما در جهان در حال توسعه، کودکی که در سنین نوجوانی دچار سوءتغذیه می شود، همه عمر دچار ضعف بدنی خواهد بود.
به همین دلیل است که اکنون نباید وقت تلف کرد و حتی با اولویت دادن به اهداف سلامت عمومی باید هر کاری را انجام داد تا مسیرهای تجاری باز و زنجیره عرضه فعال بماند. سیاستمداران باید بدون تاخیر با جمع کردن نمایندگان کشاورزان و صنایع غذایی مشکلات را شناسایی و برای حل آن تلاش کنند. آنها باید تعیین کند کدام طبقه بندی کارگران کشاورزی باید به عنوان نیروهای حیاتی تعیین شوند و به آنها اجازه دهند به تردد ها و امورات لازم بپردازند.
بستن مرزها، مقررات تجاری سختگیرانه تر، اعمال سیاست هایی با در نظر گرفتن مسائل داخلی در زمان بروز بحران پیش فرض و کوته نظرانه است. اکنون بیش از هر زمان دیگری به همکاری ین المللی و برنامه هایی برای روان بودن بازارهای جهانی غذا نیاز هست. ویروس کرونا همان طوری که می دانیم تهدیدی برای تعطیل کردن فعالیت های تجاری در جهان بوده است اما ما نباید این روند را آسانتر کنیم.
نظر شما