روزنامه ابتکار در گزارشی نوشت: گرچه به گفته مرکز برنامه‌ریزی و فناوری اطلاعات وزارت آموزش و پرورش بیش از ۱۱ میلیون بار شبکه آموزش دانش‌آموزی نصب شده و اطلاعات بیش از ۹ میلیون دانش‌آموز و ۵۸۵ معلم در این شبکه به ثبت رسیده است، با این حال ایرادات این شبکه برای فعالیت و آموزش مجازی دانش‌آموزان به قدری زیاد است که سبب شده بسیاری از کاربران آن دست به گلایه بردارند. حالا علاوه بر عدم اطمینان از امنیت اطلاعات کاربری، ایرادات پیش روی کلاس‌های مجازی و البته عدم دسترسی همه دانش‌آموزان به ابزارهای الکترونیک سبب شده که اجباری بودن نصب و استفاده از این اپلیکیشن نیز جزئی از گلایه‌های دانش‌آموزان و معلمان باشد...مدارس و معلمانی که از دسترسی دانش‌آموزانشان به اینترنت و گوشی هوشمند مطلع بودند، از ابزارها و اپلیکیشن‌های در دسترس که اغلبشان ساخت داخل نبود، برای آموزش و برقراری ارتباط با دانش‌آموزان در ایام تعطیلی مدارس استفاده کردند تا اینکه وزارت آموزش و پرورش دست به اقدام جدیدتری برای آموزش مجازی در ایران کرد و به طور ناگهانی و طی پیامی همگانی به خطوط تلفن همراه در سراسر کشور از اپلیکیشی برای آموزش مجازی دانش‌آموزان رونمایی کرد. این اپلیکیشن به سرعت به نصب بیش از ۱۰ میلیون بار رسید و یکی از دلایل این اتفاق اجبار مدارس به نصب آن توسط دانش‌آموزان و والدین آنها بود. بر اساس آخرین گزارش مرکز برنامه‌ریزی و فناوری اطلاعات ۱۱ میلیون و ۳۶ هزار و ۵۸۷ بار شبکه آموزش دانش‌آموزی نصب شده است که از این تعداد، اطلاعات بیش از ۹ میلیون دانش‌آموز و ۵۸۵ معلم در شبکه شاد ثبت شده است.
با این حال برای همه دانش‌آموزانی که این اپلیکیشن را نصب کرده‌اند، کلاس برگزار نشده است. طبق گزارش مرکز برنامه‌ریزی و فناوری اطلاعات؛ تعداد ۲ میلیون و ۲۴۴ هزار و ۳۰۷ کلاس درس و ۱۳۴ هزار مدرسه در شبکه آموزشی دانش‌آموزان تاسیس شده و تاکنون تعداد ۲۳۲ میلیون و ۳۱۴ هزار و ۳۳۵ فایل و بیش از ۵۹۲ میلیون و ۳۲ هزار پیام در این شبکه مبادله شده است. اما چه چیزی سبب شده که همه دانش‌آموزان نتوانند از این آموزش مجازی استفاده کنند؟ خیرین به جای مدرسه تبلت هدیه کنند. اولین مانع نبود امکانات مورد نیاز از جمله گوشی هوشمند، اینترنت و برق است که بسیاری از مناطق محروم از آن بی‌نصیب هستند. همین سبب شده که مدیرکل دفتر توسعه عدالت آموزشی و آموزش عشایر وزارت آموزش و پرورش از خیرین مدرسه‌ساز درخواست کند که به جای ساخت مدرسه، تجهیزات آموزش از راه دور را به مناطق روستایی و عشایری اهداء کنند. سیفی در گفت‌وگو با ایسنا تاکید کرد: هیچ دستورالعملی برای بازگشایی مدارس وجود ندارد، چون هنوز خطر کرونا جدی است و آغاز به کار مدارس حتی در مناطقی که مسئولانش معتقدند منطقه سفید است، برای سلامت دانش‌آموزان خطرناک است. سیفی گفته: خطر کرونا حتی در مناطق عشایری که دور از کانون ویروس هستند وجود دارد. اگر در بعضی روستاها مدارس باز شده‌اند براساس بخشنامه‌ای نیست، کاری بوده که بر حسب دلسوزی انجام داده‌اند. مثلاً در بعضی مدارس عشایری چندپایه که اصلا در منطقه شان ابتلا نداشته‌اند و از سودی دیگر به شبکه شاد دسترسی ندارند، معلمان عشایری با چند دانش‌آموزی که داشته‌اند، شروع به کار کرده‌اند و البته ما این موضوع را تایید نمی‌کنیم. ما تابع ستاد کرونا هستیم، این مهم است که حتما طوری اقدام کنیم که سلامت جامعه و دانش‌آموزان به خطر نیفتد.رابط وزارت آموزش و پرورش و رسانه ملی در طرح آموزش تلویزیونی افزود: مواردی که دانش‌آموز به شبکه آموزشی دانش‌آموزان (شاد) دسترسی نداشته باشند، دستورالعمل تداوم آموزش در مناطق روستایی و عشایری فاقد دسترسی به تلویزیون اینترنت (فضای مجازی)، دستگاه‌های الکترونیکی و پخش صوتی و تصویری ابلاغ شده است که بر اساس آن آموزش ادامه دارد. حتی برای آموزش در مناطق بدون برق فعالیت‌های خودجوشی هم انجام شده. تعدادی از دهیاران کمک کرده و موتور برق‌های کوچکی را در اختیار معلمان قرار داده‌اند و دستگاه‌های پخش را به داخل چادر برده‌اند و از این طریق کلاس‌های شبکه آموزش تلویزیون را دوباره برای این دانش‌آموزان نمایش می‌دهند. مدیرکل دفتر توسعه عدالت آموزشی و آموزش عشایر معتقد است که ویروس کرونا به نوعی برای دانش‌آموزان مناطق کم‌برخوردار کشور عدالت آموزشی آورده است زیرا سال‌ها است سرباز معلم را برای دانش‌آموزان مناطق محروم می‌فرستادیم، اما الان چون دانش‌آموز این مناطق از انواع آموزش با کیفیت‌های بالاتر بهره‌مند می‌شود، سطح آموزش بالا رفته است و امیدوارم این نوع آموزش‌ها حتی با تمام شدن کروناویروس ادامه داشته باشد. سیفی افزود: بسیاری از دانش‌آموزان عشایری و مناطق محروم پول خرید گوشی هوشمند را ندارند و جزو آن ۱۰ درصدی هستند که نمی‌توانند از شبکه شاد استفاده کنند، لذا از همه مردم می‌خواهیم اگر گوشی هوشمندی در خانه بدون استفاده دارند، آن را به اداره آموزش و پرورش منطقه خود بدهند. مناطقی داریم که اینترنت دارند، ولی گوشی برای حضور در کلاس‌های شبکه شاد ندارند. باید همدلی گسترده شود. در این شرایط شاید دیگر مدرسه ساختن معنایی نداشته باشد و خیرین مدرسه‌ساز در خرید تجهیزات همراهی کنند.
نظر شما