به گزارش روز یکشنبه شورای عالی آموزش و پرورش، مهدی نوید در تماس تلفنی با رقیه سرقینی معلم اهری که برای دانش آموز خود تلویزیون خریده بود تا از آموزش جا نماند؛ اظهارداشت: خبر ایثار و فداکاری سرکار عالی مایه مسرت و خوشحالی ما در آموزش و پرورش شد، شما توانستید با این رفتار خود زیبایی هایی شغل معلمی که محبت و عشق ورزی، فداکاری و ازخودگذشتگی است به تصویر کشیده شود.
وی افزود: شما ثابت کردید که معلم برای تحقق اهداف خویش و تعلیم و تربیت دانش آموزان حاضر است نه تنها از وقت خود بلکه از مال خود نیز گذشته و از هیچ تلاش و ایثاری فرو گذاری نکند.
دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورشتصریح کرد: به تعبیر شهید مطهری: « معلم چون شمعی می سوزد تا به دانش آموزان روشنایی و جان تازه ای ببخشد».
نوید گفت: بیماری کرونا با همه بدی هایی که با خود دارد باعث شد تا زیبایی های شغل معلمی به نمایش گذاشته شده و امروز شاهد ایثار و فداکاری شما عزیزان در عرصه تعلیم و تربیت هستیم و شما به واقع مجاهدان جبهه دانایی هستید.
وی با اظهار خوشحالی از این اقدام خداپسندانه، گفت: اینجانب به نوبه خود از این کار زیبای شما که در آستانه ماه پرفیض رمضان و هفته بزرگداشت مقام معلم اتفاق افتاد و باعث شد دل یک دانش آموز شاد شده و از آموزش جا نماند، سپاسگزارم .
ماجرای فداکاری رقیه سرقینی، یکی از همین جلوه‌های عشق و ایثار است. او یک معلم فداکاری از خطه شهرستان اهر در آذربایجان‌شرقی است که ۲۷ سالی می‌شود در مقطع ابتدایی پای تخته و کلاس درس، معلمی کرده است.
وی در ایام کرونایی به یاد دانش‌آموزان محروم روستاها بوده و برای تدریس به خانه آنها می‌رود تا از درس‌هایشان عقب نمانند. خانم معلم حتی با هزینه شخصی برای دانش‌آموزانش تلویزیون خریده است.
سرقینی در صحبت با دبیر شورای عالی و آموزش و پرورش گفت: چندین سال سابقه خدمت در مناطق روستایی و محروم استان را دارم ولی اکنون در شهرستان اهر در حال تدریس در مقطع ابتدایی هستم ولی به علت سابقه کارم، مسوولیت نظارت و سرکشی به دانش‌آموزان روستایی که حدودا ۳۵ دانش‌آموز هستند را هم بر عهده دارم.
وی عنوان کرد: به شرایط زندگی همه دانش‌آموزانم که در روستاهای محروم هستند، واقف هستم و قبل از کرونا هفته‌ای یکبار به روستاهای آنها سر می‌زدم ولی بعد از شیوع کرونا، سه روز در هفته به روستاها رفته و از نزدیک به درس و مشق آنها رسیدگی می‌کنم.
خانم معلم از شرایط نامساعد برخی از شاگردانش در روستاهای اطراف شهرستان اهر گفت: شرایط برخی از دانش‌آموزان در روستاها اصلا مناسب نیست، از این‌رو به‌عنوان وظیفه انسانی خود و اینکه معلمی شغل انبیاست، باید به وضعیت آنها رسیدگی می‌کردم.
وی گفت: من کار خاص و ویژه‌ای نکردم، چراکه وظیفه‌ام بود تا تلاش کنم حتی یک دانش‌آموز هم از آموزش محروم نماند.
سرقینی افزود: یکسال پیش برای مراسم ختم پدر دو نفر از شاگردانم در روستایی محروم رفتم، به خوبی می‌دانستم که وضعیت مالی خوبی ندارند ولی وقتی به آنجا رسیدم، آن چیزی که با چشم‌هایم دیدم خیلی بدتر از تصوراتم بود، زیرا شرایط زندگی دانش‌آموزانم اصلا خوب نبود، آن روز دلم لرزید و حس کردم که خداوند من را به‌خاطر انجام ماموریتی به این روستا فرستاده است.
وی خاطرنشان کرد: سعی کردم تا وضعیت این خانواده را سر و سامان ببخشم و الحمدالله کارهای زیادی هم انجام گرفت و حتی تحت پوشش کمیته امداد قرار گرفتند به‌طوریکه قبلا حتی یک پله هم برای ورود به خانه‌شان نبود و خودشان یک چیزی درست کرده و پایشان را روی آن می‌گذاشتند ولی الان کمی بهتر شده است و حتی آنها را به مدرسه تحت نظر خودم آوردم تا جلوی چشمم باشند.
این معلم اظهار داشت: بچه‌ها یک نعمت الهی در دست ما هستند و مگر من چه کسی هستم که جلوی شکوفایی نعمت پروردگار را بگیرم و آنها را بایگانی کنم؟
وی ادامه داد: خودم یک پسر و یک دختر دارم که کلاس دوازدهم و پنجم ابتدایی هستند و هیچ‌گاه بین آنها و دانش‌آموزان خود فرقی قائل نشده‌ام و آنها هم همیشه من را تشویق کرده‌اند ولی همپای اصلی‌ام، همسرم است.
سرقینی اضافه کرد: همسرم فرهنگی بوده و چهار سالی است که بازنشسته شده است و در همه سرکشی‌ها از وضعیت درس دانش‌آموزان روستایی با من بوده و حتی تلویزیون‌ها را خودش خرید و در خانه آن کودکان نصب کرد.
نظر شما