سعید برخوری روز سه‌شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: عملیات مبارزه با ملخ صحرایی با توجه به روند افزایش سطح مبارزه تا تابستان امسال ادامه خواهد داشت.
رییس سازمان جهاد کشاورزی جنوب کرمان از دیده‌بانی در سطح ۹۳۰ هزار هکتار از زمین‌های این منطقه خبر داد و گفت: بر اساس پیش‌بینی کارشناسان تا پایان تیرماه سال جاری بیش از یک میلیون و ۴۰۰ هزار هکتار از اراضی جنوب کرمان ردیابی و پایش می‌شود.
وی افزود: پایش و ردیابی ملخ صحرایی مهاجر در هفت شهرستان جنوبی استان کرمان همچنان ادامه دارد. بر اساس این پایش‌ها تاکنون در هیچ شهرستانی از منطقه جنوب کرمان خسارتی به بخش کشاورزی وارد نشده است.
برخوری نخستین هجوم دسته‌های ملخ صحرایی به منطقه جنوب کرمان را سوم خردادماه عنوان کرد و گفت: دسته‌های ملخ پروازی از استان‌های همجوار وارد این منطقه شده‌اند.
وی با بیان اینکه بیشترین ریزش ملخ های صحرایی در اطراف روستاها بوده است، تصریح کرد: مبارزه علیه این آفت بیشتر شب هنگام و با استفاده از سمپاشهای تراکتوری ۱۰۰ لیتری انجام می‌شود.
وی اظهار داشت: در حال حاضر بیش از ۲۵ دستگاه انواع سمپاشهای تراکتوری و ۱۵ دستگاه سمپاش ۱۰۰ لیتری در حاشیه روستاها و در دشت جازموریان هم سمپاش پشت وانتی عملیات مبارزه را انجام می‌دهند.
رییس سازمان جهاد کشاورزی جنوب کرمان بر ضرورت تخصیص اعتبارات ملی و استانی برای مقابله جدی با آفت ملخ صحرایی تاکید کرد.
پوشش گیاهی و رطوبت مناسب دشت وسیع جازموریان، این منطقه را به عنوان کانون اصلی تکثیر ملخ در جنوب کشور تبدیل کرده است.
ملخ‌ها بیش از چهار و نیم میلیون تُن محصول کشاورزی جنوب کرمان را تهدید می‌کنند.
به گفته علی‌مراد سرافرازی معاون کنترل آفات سازمان حفظ نباتات کشور، مبارزه با ملخ صحرایی از سال گذشته تاکنون در سطح ۱۰۸ هزار هکتار از اراضی ۶ استان کشور انجام شده است البته با توجه به پیش‌بینی و هشدار هجوم این نوع ملخ از سمت پاکستان و هندوستان و عربستان باید آمادگی لازم را داشته باشیم.
ملخ های صحرایی تمام گیاهان زراعی، باغی و حتی علف های هرز را می خورند، این نوع ملخ قدرت پرواز بسیار زیادی دارد و در یک شبانه روز می تواند تا ۱۵۰ کیلومتر پرواز کند.
ملخ صحرایی از کشوری به کشور دیگر و از استانی به استان دیگر می تواند مهاجرت کند.
این نوع از ملخ ها در مسیر عبور خود با تغذیه از سبزینه های مختلف ازجمله جنگل ها، باغهای میوه، علوفه، غلات، صیفی و مراتع را از بین می برند و با توجه به قدرت تخریبی بالایی که دارند باعث قحطی در منطقه نیز می شوند.