حمزه، محبوبترین نام نزد پیامبر اکرم(ص)

حجت الاسلام محمدصادق کفیل روز یکشنبه به مناسبت سالروز شهادت حمزه عموی پیامبر با اشاره به روایتی در گفت وگو با خبرنگار معارف ایرنا گفت: شخصی پیش پیامبر اکرم (ص) آمد و گفت که خدا به او فرزندی داده و از آن حضرت سوال کرد که چه نامی را برای پسرش انتخاب کند و پیامبر فرمود «محبوبترین اسم نزد من یعنی حمزه را بر او بگذار».

وی با اشاره به نامه ۲۸ نهج البلاغه اظهار داشت: امیرمومنان علی (ع) در این نامه فرمود که «رسول خدا در نمازی که بر پیکر حضرت حمزه خواندند، ۷۰ مرتبه تکبیر گفتند. یعنی وقتی پیامبر بر شهدای احد نماز می خواندند، در ابتدا بر پیکر حمزه نماز گزاردند و سپس در زمانی که هر یک از شهدا را می آوردند، پیکر حمزه در کنار آن شهید بود و پیامبر بر پیکر آن شهید و حضرت حمزه نماز می خواندند».

معاون فرهنگ، آموزش و پژوهش بنیاد حضرت مهدی موعود (عج) با بیان روایتی دیگر از حضرت علی (ع) گفت: پیامبر در کنار پیکر حمزه خطاب به عموی خود فرمود که «خدا تو را رحمت کند که به خویشان توجه داشتی و دغدغه کار خیر داشتی. امیرمومنان همچنین فرمود عموی من، حمزه دوستداران خود را از جهنم دور می کند و لقب های اسدالله، اسد رسوله و سیدالشهدا(ع) پس از شهادت حمزه از سوی خدا توسط جبرییل به پیامبر گفته شد.

کفیل ادامه داد: چند آیه در وصف حمزه است که به عنوان نمونه می توان به روایتی از امام باقر (ع) در تفسیر آیه ۲۳ سوره احزاب اشاره کرد که این آیه می فرماید «من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر» یعنی از میان مومنان مردانی‏ هستند که به آنچه با خدا عهد بستند، صادقانه وفا کردند؛ برخی از آنان به شهادت رسیدند و برخی از آنها در (همین) انتظارند.

وی افزود: امام باقر (ع) فرمود منظور از کسانی که به عهد خود وفا کردند، حضرت حمزه و جعفر بن ابی طالب است و منظور از کسانی که در انتظار هستند، امیرمومنان حضرت علی (ع) است. و پیامبر اکرم (ص) درباره آیه ۷۰ سوره نساء فرمود «منظور از شهدا حضرت حمزه است که شاهد به معنای گواه است که در بعضی آیات از جمله در این آیه به معنای شهید است».

کفیل از همراهی حمزه با پیامبر در جنگ های بدر و احد گفت و افزود: حضرت حمزه در شعب ابی طالب تمام سختی ها را همراه با پیامبر و یاران آن حضرت تحمل کرد. عموی پیامبر در سال دوم یا ششم بعثت اسلام آورد ولی قبل از اسلام آوردن نیز حمایت جدی از پیامبر (ص) می کرد، به گونه ای که مشرکان از وی حساب می بردند و آزار پیامبر به خاطر حمزه کمتر بود و حضرت حمزه بعد از اسلام آوردن نیز در گرایش خویشان خود به اسلام بسیار تاثیرگذار بود.

حضرت حمزه از معدود قهرمانانی ‏بود که در جنگ، نشان برخود می ‏نهاد و بدین وسیله خود را به دوست و دشمن معرفی می‏کرد. عموی پیامبر در جنگ احد توانست ۳۰ تن از مشرکان جنگجو را به هلاکت ‏برساند ولی کینه دیرینه هند همسر ابوسفیان که پدر و برادر خود را در جنگ بدر به دست حمزه از دست داده بود، او را واداشت که غلام حبشی خود به نام وحشی را در صورت به شهادت رساندن حمزه، وعده آزادی و رهایی از بردگی دهد.

همسر ابوسفیان پس از شهادت حمزه بر سر پیکر وی حاضر شد و سینه ‏اش را شکافت و جگرش را بیرون آورده و جوید و همچنین گوش و بینی و دست و پای مبارکش را قطعه قطعه کرد. رسول خدا (ص) پس از شنیدن خبر شهادت حمزه به شدت اندوهگین شد و لذا چون پیکر او را دید، با صدای بلند گریست. سپس لباس خود را از تن بیرون آورد و بر روی جنازه قطعه قطعه شده او انداخت.

زمانی که رسول خدا(ص) عزاداری و گریه و زاری زنان مدینه را برای شهدا احد دید، با چشمان اشکبار فرمود: برای عموی شهیدم گریه کننده‏ ای نیست. زنان مدینه از آن پس برای حضرت حمزه به قدری عزاداری کردند که رسول خدا(ص) در حق آنان فرمود: به خانه‏هایتان برگردید، خداوند پاداش این عزاداری شما را با رحم و الطاف خود جبران کند.