«غلام حیدر» متخلص به حیدری وجودی در سال ۱۳۱۸ خورشیدی، در استان پنجشیر افغانستان چشم به جهان گشود و آموزش‌های اولیه را از مدرسه دینی آغاز و در نوجوانی به شعر، ادبیات و عرفان گرایش پیدا کرد.
وی از آخرین شاعران متصوف و کلاسیک افغانستان بود، که سال‌ها با برگزاری محافل مثنوی خوانی، جوانان علاقه مند به ادبیات عرفانی به ویژه مثنوی معنوی مولانا جلال‌الدین محمد بلخی را آموزش می‌داد.
وجودی در سال ۱۳۴۲ پس از پایان خدمت سربازی وارد انجمن شعر وزارت آموزش و پرورش افغانستان شد و از محضر شاعران و عارفان مانند صوفی عشقری، شایق جمال، عبدالحمید صوفی، خال‌محمد خسته، ملک‌الشعرا بیتاب و دیگران بهره برد.
وی سالهای اخیر زندگی خود را در کتابخانه عمومی کابل سپری می کرد و گفته می شود که نزدیک به نیم قرن در این کتابخانه مشغول خدمت و مطالعه بود.
وی در شعر و عرفان از بیدل و مولوی پیروی می کرد، عرفان و تصوف درون‌مایه شعرهای وی بوده است.
«خلیل مینوی» رییس سابق خبرگزاری «باختر» افغانستان در مورد این شاعر صاحب دل نوشت: از نظر سبک شعر، حیدری یک شاعر کلاسیک‌سرا بود. او به سبک مدرن رغبتی نشان نداد.در سبک کلاسیک، شکل (فُرم) دلخواه او غزل است و می‌توان گفت او یکی از غزل‌سرایان موفق افغانستان بود.
مینوی به نقل از واصف باختری شاعر پرآوازه افغان در باره حیدری وجودی افزود: «او یکی از چند شاعر انگشت شمار روزگار ما بود که می‌توان میان نحوه زندگی و نحوه سرایش وی علامت تساوی گذاشت.»
نمونه شعر:
گردش چشم سیاه تو خوشم می‌آید
موج دریای نگاه تو خوشم می‌آید
همچو مهتاب که بر ابر حریری تابد
تن و تن پوش سیاه تو خوشم می‌آید
چون چراغی که دل شب به مزاری سوزد
سوختن در سر راه تو خوشم می‌آید
در سپهر نگهم نور فشاند شب‌ها
مهر من جلوه ماه تو خوشم می‌آید
جلوه گلشن اندام که دیدی ای دست
که خس و خار و گیاه تو خوشم می‌آید
بسکه در آتش هجران کسی سوخته‌ای
اشک جان‌پرور و آه تو خوشم می‌آید
رفتی از خویش و کف پای کرا بوسیدی؟
ای دل پاک گناه تو خوشم می‌آید
آثار حیدری وجودی و از جمله سروده‌هایش در پنج دفتر با نام‌های عشق و جوانی، رهنمای پنجشیر، سودای سروده ستایشی «عشقری»، سالی در مدار نور و امید و لحظه‌های سبز چاپ و منتشر شده است.
به گفته مینوی"کابل مادر، ندای جمهوریت، آیینه تجلی" ازجمله آثاری است که هر کدام جایزه‌های نخست و دوم مطبوعات را برای حیدری به ارمغان آورده است. از نوشته‌های پژوهشی وی می‌توان به ترکیب‌های شعری در اشعار نظامی گنجه‌ای، گردآوری و تصحیح اشعار عشقری و گزیده غزل‌ها از واصل کابلی تا واصف باختری اشاره کرد.
مرگ وی در افغانستان با واکنش گسترده شعرا، فرهنگیان، رسانه‌ها، سیاستمداران اهل طریقت و تصوف افغانستان مواجه شده است و اکثر انها در اندوه از دست رفتن وی دست به قلم شدند.
اشرف غنی رئیس جمهوری افغانستان با اظهار تأسف در این زمینه نوشت: یک تن از شعرا، عارف و نویسنده نامدار کشور به ابدیت پیوست. حیدری وجود خدمات قابل قدری در عرصه مولاناشناسی، فرهنگی و عرفان انجام داد.
عبدالله عبدالله رییس شورای عالی مصالحه نیز در مورد این شخصیت ادبی افغانستان اظهار داشت: درگذشت نجم العرفا، صوفی وارسته، شاعرنام‌آور و پیر خردمند و از پیشگامان فرهنگ، ادب و مولوی پژوهان و بیدل شناسان شهر افغانستان باعث اندوه فراوان است.
احمدسعیدی از دیگر شخصیت های افغانستان دراین زمینه نوشت: ادیب، شاعر، عارف و نویسنده توانای کشور استاد حیدری وجودی که سرمایه ملی افغانستان بود به ابدیت پیوست.
«محمدیونس قانونی» معاون سابق ریاست جمهوری افغانستان هم در صفحه شبکه اجتماعی خود دراین زمینه نوشت: عارف فرهیخته، شاعر خدا شیفته، مولوی شناس و بیدل شناس معاصر به رفیق اعلی پیوست.
ویروس کرونا در روزهای اخیر در افغانستان بشدت رو به گسترش بوده و تاکنون شخصیت های مختلف سیاسی و اجتماعی متعددی دراین کشور به این ویروس مبتلا شده اند. طبق آمارهای اعلام شده تاکنون در افغانستان ۲۲ هزارنفر به بیماری کووید۱۹ مبتلا شدند که ۴۰۵ نفر از آنها دراثر این بیماری جان خود را ازدست داده اند.
نظر شما