«ادموند اختر» برای هواداران استقلال نامی آشناست، او با گل‌هایی که در شهرآورد بزرگ پایتخت با پیراهن آبی به ثمر رساند خاطرات خوبی را از خود بر جای گذاشته است. او در گفت وگو با خبرنگار ورزشی ایرنا از روزهایی حرف زد که پیراهن استقلال را می‌پوشید و به پرسپولیس گل می‌زد.
چطور شد استقلالی شدید؟
من سال ۷۳ به استقلال آمدم، در آرارات حضور داشتم و عنوان دومین گل‌زن برتر لیگ را به دست آوردم. البته...
البته چی؟
اینکه همه بازیکنان از استقلال به تیم ملی می‌رسند اما من بازیکن تیم ملی بودم و به استقلال آمدم، قبل از اینکه پیراهن آبی را بپوشم به واسطه نمایش‌های خوبی که در آرارات داشتم ملی‌پوش شده بودم.
مدیرعامل وقت استقلال کاظم اولیایی بود؟
او این سمت را برعهده داشت و روزی که قرار گذاشتیم با استقلالی‌ها مذاکره کنم، علی جباری و بهرام امیری نیز حضور داشتند.
مبلغ قراردادت چقدر بود؟
۲ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان. با جرات می‌توانم بگویم در آن زمان پول بسیار خوبی بود، پولی که در آن برهه زمانی از باشگاه استقلال گرفتم از مبلغ قرارداد بازیکنان این تیم بیشتر بود، برای این حرف و ادعا دلیل دارم. در حال حاضر چند بازیکن داریم که در فوتبال ایران قرارداد ۳ میلیاردی می‌بندند؟ تعداد آنها به اندازه انگشتان ۲ دست هم نیست. آنها نیمی از این مبلغ را می‌گیرند و نیم دیگر را هیچ وقت از باشگاه نمی‌توانند دریافت کنند. وقتی من قرارداد بستم با پول آن می‌توانستم خانه‌ای ۱۰۰ متری در محلی که زندگی می‌کردم بخرم اما آیا در حال حاضر چنین بستری فراهم است.
چقدر از مبلغ قراردادت را گرفتی؟
وقتی قرارداد می‌بستیم پول آن را کامل می‌گرفتیم، اولیایی اخلاق جالبی داشت. او می‌گفت من فلان قدر با شما قرارداد می‌بندم و می‌توانید روی آن حساب کنید.
از سال‌های حضورت در استقلال رضایت داری؟
من سال‌های خوبی را در استقلال پشت سر گذاشتم، هر وقت پیراهن این تیم را پوشیدم، سعی کردم بهترین نمایش‌ها را از خودم به نمایش بگذارم و فکر می‌کنم تا حد زیادی در این راه موفق بودم. اما برای هواداران استقلال، شهرآورد اهمیت زیادی دارد و به طور حتم گل‌هایی که برای استقلال در بازی با پرسپولیس زدم هیچ وقت فراموش نمی‌کنند.
۲ گل به پرسپولیس زدی؟
یکی از گل‌هایم را در آن شهرآورد جنجالی به پرسپولیس زدم، بازی را ۲ بر صفر باخته بودیم اما صادق ورمزیار گل اول را از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند و من گل تساوی را به احمدرضا عابدزاده زدم.
و سال ۷۴ گل تماشایی به نیما نکیسا زدی؟
۲۶ مرداد ۱۳۷۴ بود. دقیقه ۸ دروازه پرسپولیس را باز کردم( باخنده) از عوارضی کرج به این تیم گل زدم! چند دقیقه بعد پنالتی گرفتم که صادق ورمزیار آن را تبدیل به گل کرد و گل سوم را هم محمد تقوی به ثمر رساند.
در شهرآورد جنجالی قرار بود پنالتی استقلال را بزنی اما پس از صحبت با عابدزاده منصرف شدی و توپ را به ورمزیار دادی؟
من در کورس آقای گلی قرار داشتم و قرا بود در صورتی که پنالتی شد، من پشت توپ قرار بگیرم.، وقتی داور پنالتی گرفت می‌خواستم توپ را بزنم اما اعتراف می‌کنم ابهت احمدرضا عابدزاده مرا گرفت و توپ را به آقا صادق دادم.
چرا؟
عابدزاده یکی از بهترین دروازه‌بان تاریخ ایران محسوب می‌شود، در آن برهه بهزاد غلامپور آماده بود اما علی پروین می‌گفت بهزاد(غلامپور) فوق‌العاده است اما احمدرضا (عابدزاده) چیز دیگری است. او گلری عالی بود و واقعا می‌توانم کامل بود و در آن لحظه ابهت وی مرا گرفت تا از زدن پنالتی پشیمان شوم. البته درباره آن مسابقه باید موضوع دیگری را هم بیان کنم.
بفرمایید؟
بازی در آن لحظات به گونه‌ای رقم می‌خورد که با هر حمله‌ای می‌توانستیم دروازه پرسپولیس را باز کنیم اما بازی نیمه‌کاره به پایان رسید تا از برد محروم شویم.
چطور شد از استقلال رفتی؟
من قراردادم با این تیم به پایان رسیده بود و بازیکن آزاد محسوب می‌شدم. برای ادامه بازیگری به خارج رفتم اما موفق نبودم.
دلیل این عدم موفقیت چه بود؟
من فکر می‌کردم چون بازیکن آزاد هستم راحت‌تر می‌توانم به آلمان بروم و بازی کنم اما اشتباه بزرگی را مرتکب شدم چرا که بازیکنان آزاد در این کشور کار سختی را پیش رو دارند. ۶ ماه در دیار ژرمن‌ها حضور داشتم و وقتی شرایط مهیا نبود به ایران برگشتم. من سال ۷۸ و در اوج جوانی و بهترین شرایط جسمانی یک فصل از فوتبال دور ماندم.
از این اتفاق پشیمان هستی؟
خیلی. باید در استقلال می‌ماندم و قراردادم را تمدید می‌کردم. اگر این اتفاق رخ می‌داد سال‌های سال بازیکن این تیم بودم.
نظر شما