«سید محسن عطایی» روز سه‌شنبه در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: ورزش زورخانه‌ای کمرنگ نشده است و مقداری اختلاف سلیقه و نظر در میان اهالی این ورزش سبب شد تا به کمرنگ شدن این رشته دامن زده شود. اگر فدراسیون و بزرگان ورزش زورخانه‌ای همت کنند می‌توانند یکدلی و همدلی را به جامعه این ورزش برگردانند. این رشته در خون همه ایرانیان است و وقتی صدای ضرب و زنگ از صدا و سیما پخش می‌شود کودکان هم پای تلویزیون برای دیدن آن می‌نشینند.
وی افزود: در این رشته باید همدلی و همت عالی وجود داشته باشد تا به دوران اوج خود بازگردد. همچنین در رده‌های سنی نوجوانان، ورزشکاران خیلی خوبی در کشور داریم که پایه و اساس ورزش زورخانه‌ای هستند. مسابقات آنان در سطح عالی برگزار می‌شود. در تمامی زورخانه‌ها حتی در اصفهان در سطح عالی به آنان آموزش می‌دهند. اختلاف سلیقه‌ها پررنگ شده و این ورزش را کمرنگ نشان می‌دهد.
مدرس بین‌المللی ورزش زورخانه‌ای یادآور شد: پیشرفت در عرصه بین‌المللی همت مسوولان را می‌طلبد و هر چند آنان در این زمینه خیلی تلاش کردند. فدراسیون بین‌المللی یک دنیای دیگر است و برای ترویج و اشاعه فرهنگ خود باید هزینه کنیم. از سال ۸۴ تا کنون به عنوان مدرس ثابت فدراسیون بین‌المللی فعالیت می‌کنم و به ۳۰ کشور رفتم و این ورزش را به علاقمندان آموزش داده‌ام. فدراسیون بین‌المللی در این زمینه خوب کار می‌کند منتهی ما باید هزینه کنیم تا فرهنگ کشورمان را اشاعه دهیم. کشورهای دیگر برای فرهنگ ما هزینه نمی‌کنند.
وی اضافه کرد: تا پیش از تحریم‌ها برای اشاعه این ورزش هزینه می‌شد اما با مشکلات مالی و بودجه کم، کار فدراسیون بین‌المللی کمرنگ شده است. اما از نظر اعزام مربی و مرشد، برگزاری چندین دوره مسابقات آسیایی و ۲ دوره بازی‌های آفریقایی و حضور در سه دوره از تافیسا (مسابقات جهانی ورزش های همگانی) و برپایی ورزش‌های همگانی و چندین دوره مسابقات جهانی موفق عمل کردیم. اینها نشان دهنده این است که فدراسیون کار می‌کند و مسوولان هم در فدراسیون ملی و نیز بین‌المللی زحمت می‌کشند. وقتی پول نیست، هیچی نیست و نمی‌توانیم خود را فریب دهیم. باید فدراسیون بین‌المللی خودمان هزینه بلیت اسکان و ترانسفر را پرداخت کند.
عطایی گفت: کمبود بودجه را نباید به پای کم کاری فدراسیون بگذاریم. یک سری حواشی و حرف و حدیث هست و از همین جا اعلام می‌کنم دوستانی که عشق به این ورزش باستانی را دارند از حواشی بیرون بیایند. اگر حرفی را در فدراسیون بین‌المللی و ملی می‌زنیم برای رشد این رشته است. با حقایق عجین شدیم و مشکلات را درک می‌کنیم. کسانی که حواشی درست می‌کنند می‌گویند که ورزش باستانی کمرنگ شده است و فدراسیون بین‌المللی کاری نمی‌کند. آنان باید بجای حاشیه درست کردن به پیشرفت این رشته و برطرف کردن مشکلات کمک کنند. اگر مشکل مربی دارند، مربی معرفی کنند و در کلاس‌ها ایده‌هایی را مطرح سازند. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات این است که به جای رشد دادن یک رشته همواره در حال تخریب آن هستیم. رشته‌ای که خارجی است در ایران کلی رشد می‌کند و رشته‌ای که ۲۷۰۰ سال از قدمت آن می‌گذرد هر روز آن را کمرنگ‌تر می‌کنند. پیشکسوتان باید دست به دست هم بدهند و همه را راهنمایی کنند و از تجربه آنان استفاده کنیم تا این ورزش به ابهت و جایگاه اصلی خود بازگردد.
نظر شما