«روح‌الله عبادزاده» یکی از بازیکنان دهه ۶۰ پرسپولیس محسوب می‌شود که در اوج خود ایران را به مقصد آلمان ترک کرد تا در سرزمین ژرمن‌ها به بازی ادامه دهد.
عبادزاده در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی ایرنا به بیان خاطراتی جالب پرداخت که مشروح آن به شرح زیر است:
چطور شد پرسپولیسی شدید؟
من بازیکن بانک ملی بودم. بانک ملی یک از تیم‌های بازیکن‌ساز محسوب می‌شد؛ درست مثل راه‌آهن که بازیکنان بزرگی را به جامعه فوتبال معرفی کرد. در خاطرم هست زمانی که بازیکن این تیم بودم، ۱۰ ملی‌پوش در تیم جوانان ایران داشتیم.
پرسپولیسی‌ها به شما پیشنهاد دادند؟
مرحوم محراب شاهرخی و رضا وطن‌خواه پیشنهاد حضور در پرسپولیس را مطرح کردند و این پیشنهاد در سریع‌ترین زمان ممکن با پاسخ مثبت من روبرو شد. شاید جالب باشد من خاطره‌ای را برایتان بازگو کنم.
چه خاطره‌ای؟
اینکه من عاشق علی پروین بودم و همیشه آرزو داشتم او را از نزدیک ببینم. وقتی به محل تمرین رفتم، او به عنوان بزرگ‌تر و کاپیتان تیم به من خوشامد گفت و به سایر بازیکنان معرفی کرد.
این علاقه‌تان به علی پروین را به خودش گفتید؟
بعدها بله اما آن روز وقتی علی پروین را از نزدیک دیدم، از خوشحالی زبانم بند آمده بود و بسیار هیجان زده شده بودم.
علی پروین از همان روزها قدرت داشت؟
علی پروین کاپیتان تیم بود و قدرت زیادی داشت و در تمامی امور نظر می‌داد، این ایراد نیست؛ علی آقا از همان دوران مدیریت و استعداد شگفت‌انگیزی داشت و برای همه قابل احترام بود.
بازی کردن در پرسپولیس چطور بود؟
عالی. یک حس فوق‌العاده که قابل بیان نیست. به آرزوی خودم رسیده بودم و توانستم پیراهن تیمی را بر تن کنم که برایم رویایی بزرگ بود. من دفاع چپ پرسپولیس شدم و محمد پنجعلی که در این منطقه بازی می‌کرد، دفاع وسط شد.
یعنی شما باعث شدید پنجعلی پست بازی خود را عوض کنید؟
مربیان تشخیص دادند این اتفاق رخ دهد. پنجعلی به دفاع وسط رفت و برایش بهتر شد و توانست تا کاپیتانی منتخب آسیا پیش برود و من که جوان‌تر و سرعتی‌تر بودم، دفاع چپ شدم.
چند فصل در پرسپولیس حضور داشتید؟
چهار فصل. تا سال ۶۴ بازیکن این تیم بودم و بعد به آلمان رفتم.
چطور شد به این کشور رفتید؟
در سال ۶۴ بنا به تصمیماتی که گرفته شد فوتبال تا اطلاع ثانوی تعطیل شد و من برای گردش و دیدار با دوستانم به آلمان سفر کردم. آنجا در تمرینات چند تیم آماتور شرکت کردم و همه خواهان من شدند. در آن زمان‌ها مثل حالا نبود که بتوانید راحت در آلمان بازی کنید، هر تیم فقط می‌توانست از ۲ بازیکن خارجی بهره بگیرند و برای همین خیلی باید از نظر فنی در سطح بالایی بودید.
این موضوع را چگونه با پرسپولیسی‌ها در میان گذاشتید؟
بعد از ۲ ماه به علی پروین زنگ زدم و شرایط را برای او توضیح دادم. او گفت «به صلاحت هست که در این کشور بمانی و نگران پرسپولیس نباش چرا که بازیکن داریم.»
اگر به عقب برگردید باز هم این تصمیم را خواهید گرفت؟
من اوج فوتبال را در پرسپولیس پشت سر گذاشتم، زمانی بازیکن این تیم بودم که برای یک بازی معمولی ۷۰ هزار تماشاگر به ورزشگاه می‌آمد. من بازیکن پرسپولیس زلزله در دهه ۶۰ بودم که در همان ۲۰دقیقه اول سه گل به حریفان خود می‌زد. اگر زمان به عقب بر می‌گشت و فوتبال آلمان شرایط امروزی را داشت و هر تیم می‌توانست از چند بازیکن استفاده کند، من در بهترین تیم‌های آلمان بازی می‌کردم.
نظر شما