معلولیت اتفاق دور از انتظاری نیست آن هم در شرایطی که تمام افراد در معرض انواع بیماریها، حوادث و تصادفات قرار دارند و پایان این حوادث نیز همیشه مرگ نیست، از کار افتادگی بخشی از عواقب این حوادث و بیماری ها می تواند باشد؛ بنابراین رعایت ضوابط و اصول مناسب سازی، مساله ای است که باید بعنوان یک اولویت همیشه مورد توجه قرار گیرد.
بعبارتی معلولیت یک تهدید بالقوه است، تصادف، سقوط از ارتفاع و حوادث کار همیشه وجود دارد و سالمندان، کودکان و بانوان در مقاطعی کم‌توان می‌شوند، بر این اساس امر مناسب‌سازی باید به یک فرهنگ عمومی تبدیل شود و نظارت مستقیم مهندسان ناظر این حساسیت را ایجاد می کند تا ضوابط مناسب‌سازی رعایت شود.
پیرشدن جمعیت کشور طی دهه های آینده دلیل دیگری است ضرورت مناسب‌سازی معابر شهری را بیشتر می کند؛ تعریض پیاده‌روهای باریک، ممانعت از تردد موتورسیکلت‌ها، ساماندهی دستفروشان پیاده‌راه‌ها، رعایت استانداردهای لازم برای سوار شدن معلولان در وسایل حمل و نقل عمومی و پر کردن چاله‌های شهری از جمله اقداماتی است که در این زمینه باید برای آن چاره‌اندیشی شود.
معماری ساختمان‌های سازمان‌های دولتی و خصوصی از دیگر سختی هایی است که معلولان بعنوان یک چالش بزرگ با آن مواجه هستند بنابراین اگر صدور پروانه ساخت برای ساختمان‌های جدید دولتی و مجتمع‌های بزرگ در شهرها مشروط به مناسب‌سازی معابر برای معلولان، جانبازان و سالمندان باشد می توان به رفع این چالش امیدوار بود.
طراحی، معماری و ساخت بسیاری از فضاهای شهری، به‌ویژه معابر عمومی، پارکها و فضای سبز، ایستگاه وسایل نقلیه عمومی، سرویس های بهداشتی، عابربانک ها، کلینیک های پزشکی، آموزشگاه و دفاتر پیشخوان از جمله مولفه های حقوق شهروندی و مصداق عدالت اجتماعی محسوب می شود.
زمینه سازی جهت ارتقاء کیفیت زندگی معلولان و دستیابی فرد معلول به استقلال نسبی در بهبود شاخص های توسعه اجتماعی موثر است اگر چه گفتمان سازی و پیگیری جلسات ملی و استانی منجر به برخی اصلاحات شده است اما با نگاهی به زیر ساخت های شهر و روستا مناسب سازی نیازمند مشارکت عملیاتی آحاد جامعه و به ویژه دستگاه های متولی است.موضوعی که تا کنون منجر به رضایت معلولان نشده است.
شهرداری مسئولیت اجرایی کف ساز پیاده روها و خط ویژه نابینایان را بر عهده دارد هر چند اقدامات خوبی انجام شده، کامل نیست و با استانداردهای لازم فاصله زیادی دارد و این امور باید با در اولویت قرار گیرد.
وجود هفت هزار معلول و ضرورت مناسب سازی در بروجرد
بنا بر گفته کرم رضا پیردایه رئیس بهزیستی بروجرد در این شهرستان بیش از هفت هزار معلول با معلولیت‌های مختلف از جمله جسمی، حرکتی، شنوایی، ضایعه نخاعی و از کارافتاده تحت پوشش بهزیستی قرار دارند که نیازمند مناسب سازی معابر و اماکن عمومی هستند.
وی افزود: علاوه بر این جانبازان و سالمندان نیز نیازمند مناسب سازی و مبلمان شهری و دسترسی آسان هستند که این از حقوق اولیه و حقوق شهروندی آنها است.
رئیس اداره بهزیستی بروجرد یادآور شد: شهرداری یکی از اعضای مهم ستاد مناسب سازی شهرستان است که مناسب سازی اماکن عمومی، دولتی و غیر دولتی، معابر عمومی، فضاهای عمومی و پارکها و پیاده روها را دنبال می‌کند. اقدامات خوبی انجام داده است ولی هنوز تا رسیدن به استاندارهای لازم فاصله زیادی وجود دارد.
پیردایه گفت: شرط اولیه صدور پروانه ساختمان یا پایان کار تمامی اماکن عمومی دولتی و غیر دولتی اگر منوط به رعایت اصول مناسب سازی و دسترسی آسان برای جامعه هدف بهزیستی باشد تا مقدار زیادی می تواند به تحقق مناسب سازی در جامعه کمک کند.
رییس اداره بهزیستی بروجرد یادآور شد: موضوع مناسب سازی در بروجرد از سال ۹۱ آغاز شده تا بتوان مبلمان شهری را به گونه تغییر داد و یا طراحی کرد تا معلولان امکان استفاده مناسب را داشته باشند و شهرداری متولی اصلی این کار است و سایر ادارات هم البته وظایفی دارند.
به گفته وی گاه با صرف هزینه کمی حتی می توان بخشی از مشکلات مرتبط با مناسب سازی معابر را مرتفع ساخت بعنوان مثال ؛ خط ویژه نابینایان، موزائیک های سکه ای و اصلاح برخی پل ها گاه نیاز به هزینه زیادی ندارد فقط با یک مدیریت صحیح می توان این اقدامات بعضا نیمه تمام را به سرانجام رسانید.
بنا بر گفته معاون خدمات شهری، شهرداری بروجرد ؛ طی سال های اخیر اقاماتی در سطح شهر در راستای مناسب سازی انجام شده است و از ابتدای فعالیت کمیته مناسب سازی تا کنون به نهادهای و دستگاه های مختلف در خصوص مناسب سازی اخطارهایی داده شده است .
سیروس پاپی با اشاره به اخطارهایی که به بانک ها، ادارات و کاسب های خیابان ها و معابر داده شده است، افزود: بیشتر نارضایتی معلولان از وضیعت بانکها است که عملا به دلیل رعایت نکردن اصول مناسب سازی دسترسی به بانک ها برای معلولان در بروجرد فراهم نیست.
بدون تردید مناسب سازی معابر شهری رابطه مستقیمی با شادابی و نشاط اجتماعی معلولان دارد. معلولی که نتواند از خدمات شهری همچون سایر شهروندان استفاده کند عملا خانه نشین می شود و همین انزوا بدترین حالتی است که می‌توان برای یک معلول متصور شد،بنابراین مسئولیت اجتماعی همه سازمان‌های مرتبط ایجاب می‌کند تا گام‌های اساسی در این زمینه برداشته شود.
ساماندهی و مناسب سازی فضاهای عمومی شهر و روستا با توجه به نیازهای معلولان و کم توان های حرکتی، یکی از ضروریات هر جامعه به خصوص جامعه ما است که علاوه بر معلولان ،جانبازان و سالمندان نیازمندان مناسب سازی فضای شهری هستند.
نظر شما