این انفجار نه فقط بیروت بلکه تمام لبنان را به لرزه درآورد. مردم ابتدا هراسان شدند و پس از روشن شدن موضوع، عصبانیت و خشم جان ترس و نگرانی را گرفت. مردم به خیابانها ریختند و علیه دولت و حکومت و حاکمان شعار دادند. نارضایتی های سالیان از بی کفایتی، اوضاع بد اقتصادی و فساد به یکباره و در یک لحظه سربرآورد و به استعفای وزیر و نخست وزیر لبنان انجامید.
در این هنگامه نارضایتی و خشم علیه دولت وقت، مخالفان حزب الله در داخل لبنان، در منطقه و در مناطق دورتر فرصت یافتند علیه حزب الله وارد عمل شوند. همه آنها تلاش کردند این انفجار فاجعه بار را به نوعی به حزب الله نسبت دهند.
سید حسن نصرالله دبیرکل حزب الله در سخنرانی تلویزیونی خود در برابر این حملات موضع گرفت. او هرگونه رابطه حزب الله را با انفجار، انبار نیترات آمونیوم و اداره بندر و انبارهای آن قاطعانه تکذیب نمود.
اما مطمئنا این تکذیب مخالفان حزب الله را متوقف نکرده است. آنها به فشارهای سیاسی، تبلیغاتی و ... خود علیه حزب الله ادامه می دهند. علت اصلی این کار، امید آنها به فشار بر حزب الله، تضعیف آن و نهایتا خارج کردن آن از صحنه لبنان است.
در این فشارهای خرد کننده گروههای سیاسی رقیب از جمله باقیمانده فالانژیستها و هم پیمانان عربستان نقش آفرینی می کنند. همچنین این فشارها مورد حمایت اسرائیل، عربستان و برخی متحدان آن (در منطقه) و همچنین قدرتهای جهانی مانند آمریکا و فرانسه است.
حزب الله در مقیاسهای منطقه ای و جهانی گروه کوچک، کم تعداد و با امکاناتی اندک است. این فشارهای سنگین و چند لایه می توانست طومار این حزب لبنانی را در هم پیچد اگر:
１. اگر اکثریت مردم لبنان از آن حمایت نمی کردند و به درستی راه آن اعتقاد نداشتند.
２. اگر حزب الله و رهبران آن (مانند بسیاری از احزاب لبنانی و رهبران آن) به انواع فساد به ویژه فساد مالی آلوده بودند.
３. اگر حزب الله (و رهبران آن) به دروغ آلوده بود و اعتمادی به آن و مواضع و بیانیه های آن وجود نداشت.
４. اگر صداقت حزب الله در اعلام مواضع و اجرای اهداف اعلام شده به زیر سوال رفته بود.
اگر حزب الله از این ویژگیها و کیفیتها برخوردار نبود امروزه با حضور جمعی از مردم در خیابانهای بیروت به هراس می افتاد، اعتماد بنفس خود را از دست می داد و متزلزل می شد اما خوشبختانه حزب الله توانسته است به شکل شگفت انگیزی خود را از آلودگیهای رایج در خاورمیانه مصون نموده و از هر خطری، هرچند بزرگ و کلان، هراسان نشود.
*استاد دانشگاه
نظر شما