«محدثه کهنسال» پاراکماندار جوان ایرانی از نخستین سال‌های زندگی خود در رشته‌های مختلف ورزشی مانند شنا و ژیمناستیک فعال بوده است و یک تصادف جاده‌ای مسیر زندگی او را به سمت ورزش‌های پارالمپیکی هدایت کرد. او در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: از سن کم به دنبال آن بودم تا از استعدادهای بالقوه خود استفاده کنم و آن‌ها را به بالفعل دربیاورم لذا برای تحقق این مهم به هنر و ورزش روی آوردم. در ورزش رشته‌هایی مانند شنا و ژیمناستیک را انتخاب کردم و فعالیت‌های هنری نظیر نقاشی و آموزش ویولون را نیز دنبال می‌کردم.
آبان ماه سال ۸۶ و زمانی که برای رقابت‌های ژیمناستیک کشورهای اسلامی آماده شدم در راه قم به تهران با ماشین تصادف کردم و این موجب شد تا دچار یک معلولیت ناخواسته شوم.
داستان روی آوردنش به رشته تیراندازی نیز در نوع خود برای مخاطبان جذابیت دارد زیرا کهنسال می‌گوید زمانی که بعد از تصادف در بیمارستان بستری بودم یکی از اساتید برایم تیر و کمان پلاستیکی آورد تا در عالم کودکی و نوجوانانی با آن مشغول شوم و این آغاز آشنایی من با تیراندازی بود. به این رشته علاقه چندانی نداشتم اما خانواده‌ام مرا برای حضور در کلاس تیراندازی در چند جا ثبت‌نام کردند و در نهایت مجبور شدم به این رشته روی بیاورم. در یکی از تمرینات بود که توسط مجید کهتری به تیراندازی کشور معرفی شدم و پس از کمتر از یک سال به مسابقات جهانی تایلند اعزام شدم؛ اعزامی که دستاورد چندانی برایم نداشت.
وی با بیان اینکه در آن مسابقات در جایگاه یکی به آخر قرار گرفتم، افزود: مجید کهتری و سایر مربیان به من گفتند این اعزام آغاز راه تو است. استعدادی که در این رشته دارید می‌تواند شکوفا شود و من در نهایت به مسابقات جمهوری چک رفتم و بعد از آن نیز در مسابقات آلمان جواز حضور در المپیک ۲۰۱۶ ریو را کسب کردم. اعزامم به ریو با ۱۷ سال سن، من را به جوان‌ترین عضو کاروان ایران تبدیل کرده بود.
کهنسال که اکنون دیگر چهره شناخته‌شده در ورزش‌های پارالمپیکی به شمار می‌رود، ادامه داد: برای آمادگی حضور در ریو مجبور شدم سال سوم دبیرستان را رها کنم و بعد از المپیک هم این سال تحصیلی و هم پیش‌دانشگاهی را باهم گذراندم. همان سال در کنکور سراسری شرکت و رشته مامایی دانشگاه تهران قبول شدم.
جوان‌ترین عضو کاروان اعزامی ایران به المپیک ۲۰۱۶ ریو با بیان اینکه در چند سال گذشته یک افت کوتاه‌مدت داشته است، گفت: مشغول شدن به تحصیل و کارهای دانشگاه موجب شد تا در چند سال گذشته نتوانم خود را به سطح بالای این رشته برسانم. برنامه‌ای برای حضور در المپیک و پارالمپیک توکیو ندارم اما تمام تلاشم کسب سکوی افتخار در بازی‌های پاراآسیایی ۲۰۲۲ هانگژو است. به دنبال آن هستم که بهترین عملکرد را از خود در این مسابقات به جای بگذارم.
هنر، ورزش و تحصیلات ابزار پیشرفت او به شمار می‌رود اما باور دارد که ورزش ابزاری قوی‌تر برای غلبه بر محدودیت است.
کهنسال می‌گوید: با ورزش کردن ضمن آن‌که بر سختی‌های معلولیت غلبه می‌شود می‌توان به قله افتخار جهانی نیز رسید. البته ورزش معلولان نباید پایین‌تر از ورزش‌های المپیکی قلمداد شود زیرا در ورزش پارالمپیکی ورزشکار باید با چند حریف رقابت کند. حریف نخست ورزشکاران نگاه مردم به معلولیت است و حریف دوم نیز گذر از سختی‌های معلولیت در زمان تمرین و مسابقه به شمار می‌رود. با غلبه بر این ۲ حریف رقابت نهایی با حریف ورزشی شروع خواهد شد. این در حالی است که ورزشکاران پارالمپیکی تنها در ذهن خود یک حریف ورزشی دارند و آن را آنالیز خواهند کرد.
از انتخابش به‌عنوان یکی از هشت زن پیشرو در ورزش‌های پارالمپیکی سوال می‌کنم، می‌گوید: این افتخاری برای ورزش ایران است که زنان این کشور با رعایت تمام شئونات اسلامی و انسانی گام در میدان مسابقه می‌گذارند و تبدیل به الگو خواهند شد. باید قبول کنیم که ورزش تنها کسب عنوان قهرمانی نیست بلکه انسانیت و منش پهلوانی در ورزش بر بعد مدال‌آوری آن غلبه دارد. بعد از بیش از نیم‌قرن کسی به دنبال شمار مدال‌های جهان‌پهلوان تختی نیست اما همه وی را به‌عنوان الگوی اخلاقی معرفی خواهند کرد.
نظر شما