به گزارش ایرنا، کتاب «گویش سمنانی، جنس دستوری و حالت‌های نحوی» در پنج گفتار به بررسی پیچیدگی ها و توصیف واژگان گویش سمنانی می پردازد و با بررسی گویش، گویشور، اسم و جنس دستوری به سایر مطالب ورود می کند.
توصیف واژگان کلیدی، مروری بر تحقیقات انجام شده، موازین جنس دهی به اسامی در زبان های دنیا و گویش سمنانی، بررسی مقوله حالت و نتایج بخش های این کتاب پژوهشی را تشکیل می‌دهد.
در تعریف گویش در ابتدای کتاب آمده است: گویش به گونه ای اطلاق می گردد که از نظر تلفظی، دستوری و واژگانی با گونه های دیگر موجود در مرز جغرافیایی و سیاسی مشترک متفاوت باشد (کریستال، ۲۰۰۳) و گویشور شخصی است که از گویش به صورت گفتاری برای مقاصد مختلف ارتباطی استفاده می‌کند که معمولا در محافل غیررسمی، دوستانه و خانوادگی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
ویلیام سامارین گویشور را کسی می‌داند که نمونه هایی از زبان را به پژوهشگر ارائه می دهد چه به صورت ابداع چیزهایی که اهل زبان ممکن است آن ها را به زبان بیاورند. گویشگر می تواند سخنگوی تصادفی زبان باشد که پژوهشگر اطلاعاتی را از او کسب می‌کند، اما او معمولا کسی است که به گونه ای کم و بیش و به خاطر مطالعه زبان با پژوهشگر ملاقات می کند.
بخشی از کتاب
در این گویش جنس دستوری دوگانه مذکر و مونث در سطح اسم؛ اعم از اسامی خاص، عام ذات، معنا، نام افراد، مکان ها، خوراکی ها، جانوارن و هر نوع اسم دیگر وجود دارد.
واژه هایی که از زبان دیگر وارد این گویش می شوند؛ از این قانون تبعیت می‌کنند. علاوه بر اسم در بعضی از حوزه ها و طبقات جنس دستوری مشهود است. در بخش ضمایر، ضمایر شخصی و سوم شخص مفرد، مذکر و مونث متفاوت است.
ضمائر اشاره مفرد دور و نزدیک هم چنین تمایزی دارند. هدفی که این تحقیق به دنبال آن است، معیار جنس دستوری در بخش اسامی گویش سمنانی و سپس تاثیر آن بر حالت های فاعلی و مفعولی است. بدین منظور ۳ هزار اسم در گویش سمنانی مورد مطالعه قرار گرفت. ۹۰ درصد واژه ها از کتاب «واژه نامه گویش باستانی سمنانی» نوشته محمد حسن جواهری و پرویز پژوم شریعتی استخراج و بقیه با روش مصاحبه کتبی و شفاهی، پرسشنامه و ضبط صدا جمع آوری گردید.
درباره نویسنده
سراج متولد ۱۳۵۳ و روشن متولد ۱۳۳۴ است و این کتاب بر اساس بخشی از پایان نامه کارشناسی ارشد نویسنده در سال ۱۳۷۸ به چاپ رسیده است.
نظر شما