چگونه یک قدرت بزرگ بین المللی منزوی می شود؟

به گزارش خبرنگار ایرنا، طی هفته های اخیر آمریکای ترامپ دستاوردهای یکحانبه گرایی و اول آمریکای ترامپ را برداشت می کند. آن هم در بدترین زمان ممکن و درست زمانی که تنها دوماه تا انتخابات ریاست جمهوری آمریکا باقی مانده است.

سیاست فشار حداکثری که ذیل آن می توان از نابودی برجام، امنیتی کردن دوباره برنامه هسته ای ایران، ائتلاف سازی های منطقه ای و محاصره کامل ایران یاد کرد،  به نظر می رسد که یکی از اصلی ترین پروژه های سیاست خارجی آمریکای ترامپ بود. پروژه ای که بیش از اینکه تامین کننده منافع آمریکا باشد، سفارش لابی های ضد ایرانی سعودی-صهیونیستی بویژه در زمان تبلغیات انتخابات دوره گذشته آمریکا بوده است.

با این وجود این سیاست که زحمات دردسرها و مشکلات غیر قابل انکاری برای دولت و ملت ایران داشته است اما دستاورد ملموسی برای ترامپ به همراه نداشته است و امروز صداهای بلندی در جامعه آمریکا شنیده می شود که سیاستهای ترامپ به جای ایران آمریکا را منزوی کرده است.

طی هفته های اخیر آمریکا تلاش کرد در شورای امنیت سازمان ملل متحد با ارائه قطعنامه ای مانع از پایان تحریمهای تسلیحاتی ایران شود. نشست شورای امنیت نمایش شکست کامل سیاست یکجانبه گرایانه آمریکا در عرصه بین المللی بود و بجز دومینیکن هیچ عضوی به قطعنامه پیشنهادی آمریکا رای نداد. نکته قابل تامل اینکه تیم سیاست خارجی ترامپ بدون هیچ توجهی به الزامات حاکم بر نهادهای بین المللی صرفا به دنبال اهداف خود است. به دنبال شکست در شورای امنیت آمریکا در حالی که عضو و شرکت کننده برجام نیست تلاش کرد با مکانیسم پیش بینی شده در این توافق ضربه ای به برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ بزند که با تاکیدات مصرح رییس دوره ای شورای امنیت و اعضای آن مواجه شد و این بار هم آمریکای ترامپ به در بسته خورد.

وجه دیگر تلاش های آمریکا در وین و آژانس بین المللی انرژی اتمی در دست پیگیری بود. آژانس در اثر فشارهای آمریکا و با استناد به اسناد سرویس جاسوسی رژیم صهیونیستی مدعی دستیابی به دو مکان اعلام نشده در ایران بود و طی ماههای اخیر این ادعاها و فشارهای آمریکا می رفت که دستاویز تازه ای برای فشار بر تهران باشد اما سفر گروسی مدیر کل آژانس توافق تهران و آژانس درباره آینده همکاریهای دو طرف راه هرگونه بهانه جویی های آمریکا و متحدانش را بست و دست ترامپ و تیم دیپلماسی وی در سیاست فشار حداکثری بر تهران خالی تر از همیشه شد.

پیروزی ایران در شورای امنیت، حاصل دیپلماسی سالم و غیرماجراجویانه و مبتنی بر دانش حقوق و روابط بین‌الملل است که یک الگوی دیپلماتیک برای سایر کشورهای در مقابله با یکجانبه‌گرایی آمریکاست. دیپلماسی که در تعامل با جامعه جهانی است و ضمن ایستادگی بر حقوق خود زیر بار زور نمی رود. این دیپلماسی فعال و موفق با وجود همه فشارهایی که آمریکا و کشورهای دشمن دارند توانسته مثبت عمل کند و به کشورهای جهان این اطمینان را بدهد که برخلاف تبلیغات آمریکا، ایران به دنبال تنش و ماجراجویی نیست.

از سوی دیگر انزوای آمریکا در سازمان ملل متحد با نامه‌های رسمی ۱۳ عضو از ۱۵ عضو کنونی شورای امنیت، که همگی با تقلای دولت ترامپ برای بازگشت تحریم‌های اقتصادی علیه ایران مخالفت کردند، به اوج خود رسید. شکست آمریکا در شورای امنیت در تاریخ این کشور بی سابقه است. نه تنها روسیه و چین، حتی متحدین آمریکا در اروپا به فعال سازی مکانیسم ماشه برای بازگرداندن تمام تحریم ها علیه ایران واکنش منفی نشان دادند. مفهوم این رویکرد انزوای سیاسی آمریکا در شورای امنیت است.

پس از سخنان رئیس دوره‌ای شورای امنیت نیز کشور های عضو این شورا از این تصمیم حمایت کردند و بار دیگر به آمریکا نشان دادند که نمی تواند در جهانی که اولویت اول آن دیپلماسی است اوامر خود را با زورگویی به کرسی بنشاند و با یکجانبه گرایی جهان را مقهور خود کند.

دولت ترامپ در سطح بین الملل در سیاست خود در مورد ایران منزوی شده است. موفقیت هایی که ترامپ انتظار داشت با لغو برجام به آن دست یابد حاصل نشده است، با این اقدام آمریکا نه نظام جمهوری اسلامی ایران به زانو درآمد و نه یک توافق به باور ترامپ بهتر و جدید مورد مذاکره قرار گرفت.

قطعا عملکرد کنونی دولت ترامپ آسیب ها و عواقب بسیاری خواهد داشت این گونه سیاست های آمریکا در قبال ایران باعث عمیق تر شدن شکاف میان آمریکا و متحدان اروپایی اش شده است و حتی به اذعان صاحینظران همفکر و هم حزب ترامپ باعث ناکارآمدی و به وجود آمدن بن بست در شورای امنیت سازمان ملل شده است.

اقدامات آمریکا در قبال جامعه جهانی به اوج بلاهت رسیده است. دولت ترامپ با شعار اول آمریکا آنچنان جامعه جهانی را به ستوه آورده است و آمریکایی ها آنقدر پرخاشگر بودند که خود را نزد دیگران منزوی کردند؛ نه تنها سیاستی که در پیش گرفتند، پذیرفته نشد بلکه دولت ترامپ نیز از جامعه جهانی طرد شده است. ترامپ و پمپئو با روشی که در پیش گرفته‌اند آمریکا را به قدرتی بی‌اعتبار و بی‌خاصیت و بی‌اثر تبدیل کرده اند.