درختان خطرساز در پارک ملی گلستان قطع می‌شوند

مهدی تیموری امروز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: درختان فرسوده زیادی در دل جنگل‌های پارک ملی گلستان وجود دارد که به دلیل نبود خطر برای انسان نیازی به قطع آنها نیست اما با توجه به احتمال سقوط درختان خشک حاشیه جاده و تفرجگاه‌ها بویژه هنگام وزش باد، کارشناسان منابع طبیعی و محیط زیست هر چند سال یک بار آنها را شناسایی و قطع می کنند.

وی افزود: مجوز قطع ۴۴ اصله از مجموع ۲۰۰ درخت خشک شناسایی شده در پارک ملی گلستان از سازمان‌های مراتع و جنگلداری و محیط زیست اخذ شده و بزودی با هماهنگی اداره راهداری و پلیس راه در محل‌های مورد نظر قطع می شود.

وی اظهار داشت: امسال تلفات انسانی ناشی از سقوط درخت در محدوده پارک ملی گلستان گزارش نشده و فقط یک مورد (سقوط) و خسارت به خودرو عبوری در تابستان جاری داشتیم.

تیموری فرسودگی، آفات نظیر بیماری زغالی، فتیله نارنجی، آفیوستما، مرگ نارون و برگخوارها را در کنار تردد خودروها که باعث از بین رفتن بافت اسفنجی خاک در حاشیه جاده می‌شود از مهمترین عوامل خشک شدن درختان پارک ملی گلستان عنوان کرد و گفت: گروهی از محققان دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان اخیرا کار مطالعاتی برای شناسایی کانون‌های آلودگی و بیماری شایع پوشش جنگلی و منطقه حفاظت شده جهان نما را آغاز کردند که تا چند ماه آینده نتایج آن جمع بندی و اعلام می‌شود.

وی با بیان اینکه بیش از ۵۵ درصد پارک ملی گستان را جنگل‌های هیرکانی تشکیل داده و بقیه پوشش آن استپ و مناطق بیابانی و ایران تورانی است، افزود: افرا، بلوط، بلندمازو، سفیدپلت، انجیلی، شمشاد، توسکا، انواع گیاهان دارویی و علفی مانند گون‌ها، نعنای کوهی، خانواده چتریان، زعفران آلمه، گلابی، سیب و تمشک وحشی از جمله گونه‌های گیاهی در حال رویش در این پارک است که تحت تاثیر بارندگی‌های چند ماه اخیر و کاهش تردد انسان ناشی از کرونا رشد و نمو مطلوبی داشتند.

وی همچنین گفت: رطوبت بالای ۹۰ درصدی خاک بر اثر بارندگی‌های تابستان باعث رشد خوب علوفه و تغذیه مناسب حیوانات ساکن در پارک ملی گلستان شده و کمبودی در زیستگاه وجود ندارد.

به گزارش ایرنا؛ پارک ملی گلستان به عنوان یکی از ذخیره‌گاه‌های زیست کره ثبت شده در میراث جهانی ۱۳۵۰ گونه گیاهی و ۳۰۲ گونه جانوری از جمله نیمی از گونه‌های پستانداران ایران را در حدود ۹۰۰ کیلومتر مربع گستره جای داده است.

پارک ملی گلستان از بهترین زیستگاه‌های پستانداران بزرگی چون پلنگ، خرس قهوه‌ای، گرگ، وشق، مرال، شوکا، گوسفند وحشی و بز وحشی، آهوی ایرانی و گراز بوده و به ویژه به خاطر جمعیت فراوان قوچ و میش اوریال معروف است.

پارک ملی گلستان در سال ۱۳۵۴ هجری شمسی نخستین پارک ملی ایران شد و در فهرست میراث جهانی یونسکو به عنوان یکی از ۵۰ ذخیره‌گاه زیست محیطی کره زمین به ثبت رسیده است.

بیشتر گستره این پارک در استان گلستان، حدود ۳۴ درصد آن در خراسان شمالی و بخش ناچیزی نیز در حوزه سرزمینی استان سمنان قرار دارد.