به گزارش خبرنگار سیاسی ایرنا، انتقاد از دولت و توهین به رییس جمهوری این روزها به یکی از سادهترین راههای نشان دادن نارضایتی از شرایط موجود تبدیل شده و توضیح عامیانه آن شاید این ضرب المثل باشد که «دیواری کوتاهتر از دیوار رییس جمهوری برای هجمه وجود ندارد.» شاید برای نخستین بار در تاریخ چهاردهه گذشته است که از تریبون مجلس شورای اسلامی و از زبان یکی از نمایندگان مجلس توهینهای بیشماری علیه رییس دستگاه اجرایی شنیده میشود یا رییس دیگر قوه کشور در سفرهایی موسوم به نظارتی دیگر قوه نظام را ناکارآمد توصیف میکند. این اولینها در شرایطی است که دولت دوازدهم تحت شدیدترین و بی سابقهترین تحریمهای اقتصادی اخیر قرار گرفته و اداره کشور هم با وجود بحران کرونا بسیار دشوارتر از همیشه است.
گرچه دشواری وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم و انگشتهای نشانه رفته به سوی دولت مجال کمی برای پرداختن به شعارها و ادعاهای منتقدان دولت فراهم میکند اما شاید میان این همه هجمه و تخریب، بهتر آن باشد که رقبای سیاسی رییس جمهوری هم از اقدامات خود گزارشی به مردم ارائه دهند.
دستاوردهای دولت گوش شنوا میخواهد
این اولین بار نیست که دولتمردان تدبیر و امید در جلسه علنی مجلس تهدید و نفرین میشوند. پیش از این و در جریان توافق هستهای ایران با غرب هم «علی اکبر صالحی» رییس سازمان انرژی اتمی از سوی یکی از نمایندگان مجلس تهدید به دفن با سیمان در قلب راکتور هسته ای شد. طی هفت سال گذشته وزاری دولت تدبیر و امید با شدیدترین الفاظ مورد انتقاد قرار گرفتند حتی آن زمان که شرایط اقتصادی و معیشتی کشور به سبب برجام و رفع تحریمها ثبات بیشتری تجربه میکرد باز هم منتقدان دولت و رسانههایشان دولت را مورد انتقاد و هجمه قرار میدادند.
سیاسی و جناحی بودن این انتقادات زمانی مشخصتر می شود که بدانیم بسیاری از مخالفان امروز دولت در دولت پیشین مسوولیت داشته یا از همفکران سیاسی آن بودند که با وجود صدور ۶ قطعنامه علیه ایران و انزوای بین المللی کشور و نیز افزایش تورم و رکود هرگز رییس دولت را مورد انتقاد قرار ندادند. این تناقض در هجمه به دولت در حالی است که نگاه منصفانه به هفت سال دولت حجت الاسلام «حسن روحانی» نشان میدهد که شرایط اقتصادی ایران تا زمان خروج آمریکا از توافق برجام رشد قابل قبولی داشت و ثبات نسبی در کشور سرمایههای بسیاری را وارد چرخه اقتصاد کرد. همان شرکتها و سرمایههایی که پس از زیاده خواهیهای رییس جمهوری آمریکا خبر خروج آنها از ایران یکی پس از دیگری در رسانههای منتقد بازتاب مییافت.
به نظر میرسد برای شنیدن دستاوردهای هفت ساله دولت رقبای سیاسی گوش شنوایی نداشته باشند به ویژه که فصل انتخابات هم در راه است و برای سفرهای پیش رو چه سوژهای مناسبتر از تاختن بر دولت! با این همه اما شاید بهتر باشد بدانیم که: برای نخستین بار در تاریخ کشور صادرات غیرنفتی بر واردات پیشی گرفته است.
-در سالهای ۹۵ و ۹۶ و پس از ۲۶ سال، تورم در اقتصاد تک رقمی شد و در سال ۹۵ رشد اقتصاد ایران در جهان رتبه یک را به دست آورد.
-دولت در هفت سال گذشته ۲۰ هزار مگاوات ظرفیت نیروگاهی برق و ۵۰ سد آبی را در کشور تولید و احداث کرد که بخش بزرگی از عدالت روستایی وعده داده شده به روستاییان محقق شد.
-کشور در زمینه تولید محصولات کشاورزی از ۹۷ میلیون تن به ۱۳۰ میلیون تن رسید و امنیت غذایی کشور از ۵۰ درصد به ۸۱ درصد ارتقا یافت.
-توانمندی های دفاعی کشور با تولید انواع موشک های کروز و بالستیک و نیز پهپادها و سامانههایی چون باور ۳۷۳ افزایش چشمگیر داشت.
-در تولید گازوئیل و بنزین ایران از وارد کننده صرف به مرحله خودکفایی و سپس صادرات رسید.
-اتکا به فروش نفت در بودجه سال گذشته ۹.۹ بوده که نشان میدهد برای نخستین بار این اتکا تک رقمی شد.
-توانمندیهای کشور در حوزه بهداشت با اجرای طرح سلامت دو برابر شده و برای مثال پرداختی بیماران در شهرها از ۳۷ درصد به ۱۰ درصد و در روستاها به ۶ درصد رسید.
- زیرساختهای اقتصاد دانشبنیان و دیجیتال ۹۵ برابر و فضای مجازی ۳۳ برابر شد.
-تمام فازهای میدان نفتی پارس جنوبی جز یکی به بهره برداری رسید و فعال شد.
-با بسترسازی برای دولت الکترونیک و با سه لایحه شفافیت، تعارض منافع و مبارزه با فساد اداری دولت به جنگ فساد اقتصادی در کشور رفت.
-ایران برای اولین بار وارد اتحادیه اقتصادی اوراسیا شد.
-دیپلماسی ایران در اقدامی بیسابقه اجماع جهانی علیه جمهوری اسلامی را شکست و انزوای بیسابقه ای برای آمریکا به وجود آورد، برای نخستین بار در جهان کشوری بدون جنگ و لشگرکشی از بند فصل هفت منشور سازمان ملل و تهدید صلح و امنیت بین الملل خارج شد. در سایه تلاشهای دستگاه دیپلماسی آمریکا برای نخستین بار متحدان همیشگی خود را در تحریم ها علیه ایران در کنار خود نداشت.
این موارد تنها بخشی از اقدامات دولت است که رییس جمهوری شهریور ماه و به مناسبت هفته دولت به آنها اشاره کرد. کافی است به این هزینهها، کاهش درآمدهای مالیاتی دولت، ارائه بستههای کمکی به مردم در دوران کرونا و رکود حاصل از این پاندمی را افزود و منصفانه به جنگ سیاسی علیه هفت سال دولت تدبیر و امید رفت.
منتقدان کدام بار را از دوش مردم برداشتهاند؟
مروری بر نام نمایندگانی که از هیچ نوع هجمهای علیه دولت دریغ نمیکنند نشان میدهد که اغلب آنها با شعار حمایت از مردم و بهبود شرایط به بهارستان راه یافتند اما در نزدیک به پنج ماه گذشته بیش از آنکه در مسیر اصلاح گام بردارند اسیر حاشیهها و جنجالهای زرد هستند و از مدرک تحصیلی و سوابق کار رییس دیوان محاسبات تا واکسن آنفلوانزا و درگیری بر سر خودروی اهدایی به مجلس. اغلب طرحهای مجلس یا در کمیسیونها مسکوت مانده یا به دلیل عدم تطابق با قانون اساسی از سوی شورای نگهبان رد شده است و در عمل انتظاری که از مجلس به عنوان قوه ریل گذار برای حرکت درست دیگر قوا وجود دارد تاکنون محقق نشده است. در پاسخ به چنین انتقادی گفته شده که از عمر مجلس تنها سه ماه میگذرد اما مگر همین منتقدان از رییس جمهوری انتظار اصلاح همه امور را در صد روز نداشتند و هفت سال وی را متهم به عملی نشدن وعده صد روزه نکردند؟ پس چهار یا پنج ماه زمان کافی برای تصویب طرحی به منظور کاستن از التهابات زندگی مردم یا دستکم دوری از حاشیهها و تمرکز بر مشکلات زمان کافی به نظر میرسد.
به نظر میرسد جریانهای رقیب دولت از هم اکنون فعالیت خود را برای اثرگذاری در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ آماده میکنند و شاید به همین دلیل است که «حسام الدین آشنا» مشاور رییس جمهوری درباره این فعالیتها که در قالب سفر رخ میدهد نوشته است: «سفرها را چندماه زود شروع نکردهاید! این سفرها برای دیدن است یا دیده شدن؟ این سفرها نظارتی است، زیارتی است، نمایشی است یا انتخاباتی؟»
انگیزه سفرها البته برای دولتی که درگیر اداره جامعه با انواع مشکلات است چندان مهم نیست آنچه مقصود مشاور رییس جمهوری میتواند باشد این است که طی این سفرها با هجمه به دولت کاری از پیش نخواهد رفت و این میان آنچه روز به روز تضعیف میشود اعتماد و امید مردم به مسوولان است. موضوعی که در هر سفر، پشت هر تریبون و دشنامی علیه دولت از سوی مسوولان دیگر فراموش میشود و سرباز خط مقدم جنگ با تحریم و کرونا باید نگران تیرهای انتقاد و کنایه و طعنه از خاکریز خودی هم باشد.
نظر شما